Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών μάς έχει υποχρεώσει να αναθεωρήσουμε πολλά από τα δεδομένα που είχαμε ως κοινωνία. Τα μυθεύματα της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν με θόρυβο, οικονομική ασφάλεια πλέον δεν υπάρχει, οι τεχνητά επιβαλλόμενες αναγκαιότητες αναθεωρούνται σταδιακά από όλο και περισσότερους πολίτες. Το διογκωμένο κοινωνικό περιθώριο που δημιουργεί η ανεργία, οι συνέπειες της προώθησης της εξειδίκευσης έναντι της ουσιαστικής Παιδείας διαμορφώνουν νέες συνθήκες στην ελληνική κοινωνία, προσθέτοντας νέα αλλά γνωστά από την Ιστορία, προβλήματα και κινδύνους για όλους μας.
Η πολιτική διάσωσης της ελληνικής οικονομίας που επιβάλλεται στη χώρα μας τείνει να διογκώσει τους κοινωνικούς διαχωρισμούς και να διαμορφώσει εκρηκτικές κοινωνικές ισορροπίες, ικανές να ανατρέψουν τα πάντα. Παρ’ όλο όμως που η νέα κοινωνική πραγματικότητα είναι εμφανής σε όλους, εξακολουθούν να είναι πολλοί αυτοί που θεωρούν ότι ο κόσμος τους ανήκει, ότι τίποτα δεν μπορεί να τους αγγίξει και ότι αργά ή γρήγορα η αποτυχημένη συνταγή του παρελθόντος θα επανέλθει προσφέροντάς τους και πάλι την ψευδαίσθηση της εξουσίας.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί πραγματικά να ασκήσει μια κοινωνικά δίκαιη και υπεύθυνη πολιτική και ως έναν βαθμό τα καταφέρνει. Διαχειρίζεται με σύνεση και αποτελεσματικότητα τις μεταναστευτικές ροές, δίνει πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλον τον πληθυσμό, δημιουργεί δομές πρωτοβάθμιας υγείας, εξασφαλίζει ένα ελάχιστο έστω εισόδημα για όλους, παρεμβαίνει για την τήρηση της εργασιακής νομοθεσίας υπέρ των αδυνάτων, επιταχύνει την απόδοση συντάξεων, δημιουργεί ένα σύστημα κοινωνικής ασφάλισης ικανό να επιβιώσει σε αυτές τις συνθήκες της οικονομίας, στηρίζει τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων που βρέθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη στην ανέχεια. Η πολιτική που εφαρμόζουμε είναι δύσκολη, καθώς αναγκαζόμαστε να υιοθετήσουμε μέτρα οικονομικής φύσης που συνεπάγονται μεγάλες επιβαρύνσεις για ένα ποσοστό της κοινωνίας που ακόμα αντέχει, αλλά διαρκώς αποδυναμώνεται. Η φοροδοτική ικανότητα μειώνεται, όπως μειώνεται και η φορολογική βάση.
Απαιτούνται, λοιπόν, άμεσα νέες προσαρμογές, νέες στροφές της ελληνικής κοινωνίας οι οποίες όμως δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν στην τύχη ή στο κενό. Χρειάζονται νέου τύπου παρεμβάσεις, θεσμικές και οικονομικές, ικανές να σταθεροποιήσουν πραγματικά τη χώρα σε ένα περιβάλλον παγκόσμιας αστάθειας, ικανές να διαμορφώσουν μια οικονομία, μια κοινωνία και μια δημοκρατία ισότητας, δικαιοσύνης και εξωστρέφειας. Σε αυτήν την κατεύθυνση η χώρα έχει ανάγκη να αξιοποιήσει πλήρως τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα, να εκμεταλλευτεί το σημαντικό brandname που διαθέτει και να κατευθύνει τις στρατιές ανέργων με τα εξαιρετικά προσόντα σε νέες μορφές δημιουργικής παραγωγής.
Κεντρικό σημείο της ανάταξης της χώρας, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι τα αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα σε συνδυασμό με τον τουρισμό. Στον τομέα της αγροτικής παραγωγής έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους στην πολιτική ηγεσία, τον Βαγγέλη Αποστόλου και τον Μάρκο Μπόλαρη. Πρέπει όμως να πλαισιωθούν περισσότερο από ικανούς επιστήμονες που θα διατρέξουν όλη την ελληνική επικράτεια, θα την οργανώσουν και θα την κατευθύνουν σωστά για σύγχρονες και ανταγωνιστικές καλλιέργειες, για ορθολογική οικονομική και περιβαλλοντική διαχείριση, για καλύτερα προϊόντα και για άνοιγμα της παγκόσμιας αγοράς. Παράλληλα, οφείλουμε να εντάξουμε σε αυτό τον σχεδιασμό και τον αστικό πληθυσμό, δημιουργώντας κίνητρα για μετακίνηση στην ύπαιθρο, για σωστή εκπαίδευση στις απαιτητικές γεωργικές εργασίες, για εύρεση στέγης, αλλά και για δημιουργία των κατάλληλων δομών Υγείας, Παιδείας, πολιτισμού και κάθε άλλης αναγκαίας συνθήκης που θα διευκολύνει τη ζωή των ανθρώπων, όπως υποτίθεται ότι διευκολύνεται σήμερα στις μεγάλες πόλεις.
Αυτή η ελληνική γη μπορεί να δώσει τα αναγκαία προς το ζην σε ακόμα περισσότερους. Μπορεί κυρίως να δώσει και πάλι αξιοπρέπεια, να επαναφέρει τον κόσμο εντός της κοινωνίας και της οικονομίας, να δώσει προοπτική, ελπίδα και πραγματικό μέλλον για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Ζωή Λιβανίου, βουλευτής Ευβοίας του ΣΥΡΙΖΑ
