Συχνά πυκνά διάφοροι δημοσιογράφοι (και όχι μόνο, αλλά ας σταθούμε σε αυτούς) που έχουν περάσει από την "Αυγή" οικτίρουν την εφημερίδα και λοιδωρούν τους συντάκτες της, αντιπαραβάλλοντάς την με την "Αυγή" που εκείνοι γνώρισαν και υπηρέτησαν ή στην οποία έμαθαν το επάγγελμα πριν αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες.
Η κριτική τους - λέξη ευγενής για να περιγράψει τη χολή- εστιάζεται άλλες φορές στο «ήθος και το ύφος» της παλιάς καλής "Αυγής" σε αντιπαραβολή με τη σημερινή και άλλες φορές στις πολιτικές θέσεις που εξέφραζε κατά περιόδους σε αντιπαράθεση με αυτές που εκφράζει σήμερα.
Τους ξενίζει το ήθος και το ύφος της "Αυγής", τους χαλάει ο μπρουτάλ Καρτερός ή ο μονοκόμματος Αναστασίου, αλλά δεν τους χαλάει η ματσίλα του Παπαχρήστου, ο σνομπ μισανθρωπισμός του Κασιμάτη ή ο Αναστασιάδης που εθεωρείτο πετράδι του στέμματος όταν κοσμούσε τις καθώς πρέπει εφημερίδες στις οποίες δουλεύουν.
Τους φαίνονται απεχθείς και λαϊκίστικες οι απόψεις της σημερινής "Αυγής", αλλά όταν έφυγαν για άλλα μαγαζιά, για να καταξιωθούν, η "Αυγή" εξέφραζε συχνά απόψεις σαν αυτές που νοσταλγούν σήμερα, ενώ πολλά απο τα ΜΜΕ στα οποία πήγαν να πιάσουν δουλειά ήταν η αποθέωση αυτού που σήμερα αποκαλούν παρωχημένο λαϊκισμό.
Έχουν επίσης οι ίδιοι άνθρωποι μια μονοδιάστατη αντίληψη της "Αυγής" στο μυαλό τους. Μιλούν για την εφημερίδα του Κύρκου και του Χρυσοστομίδη και του Γιάνναρου, όχι όμως την εφημερίδα του Εφραιμίδη, του Γλέζου, του Βουλέλη. Κάποιοι ήταν "Αυγή" και κάποιοι ήταν λαθρεπιβάτες; Όχι βέβαια. Και σήμερα "Αυγή" είναι οι άνθρωποι που τον χειμώνα παγώνουν και το καλοκαίρι ιδρώνουν στην Αγ. Κωνσταντίνου 12.
Είναι, άραγε, η νοσταλγία για τα χρόνια της νεότητας που συρρικνώνει τα 64 χρόνια της "Αυγής" στο διάστημα της ΕΑΡ και του Συνασπισμού Δαμανάκη; Δεν νομίζω.
Στην τελική, τους ενοχλεί που η "Αυγή" έπαψε να είναι μια εφημεριδούλα σεμνή και ταπεινή, στη γωνίτσα της, ένα φυτώριο στελεχών που θάλλουν όταν μεταγραφούν στα μεγάλα μαγαζιά, κάτι σαν έντυπος Πανιώνιος. Και ντιπ ντάουν τους ενοχλεί που το ίδιο συνέβη και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η ουσία. Τα υπόλοιπα, όπως μας έλεγε και ο Σοφιανός, που συνεχώς επικαλούνται, είναι Καλλιγραφία Στο Μ@@@@ Της Μύγας.
