Τελευταία οι κυβερνητικές εξαγγελίες, από το "success story" έως το προβαλλόμενο με υπερηφάνεια πρωτογενές πλεόνασμα της χώρας, προσπαθούν να πείσουν πως τα δύσκολα τελείωσαν και έχει αρχίσει η ανάκαμψη της χώρας.
Στο χρέος θα γίνει καλύτερη ρύθμιση και κούρεμα, έπαψε το έλλειμμα που ήταν μια από τις αιτίες της κρίσης, οι επενδύσεις έρχονται, θέσεις εργασίας δημιουργούνται, η ανάπτυξη αρχίζει. Οικονομικοί δείκτες και αριθμοί στηρίζουν τα παραπάνω. Υπάρχουν βέβαια άλλοι δείκτες και αριθμοί, που εμφανίζουν μια χώρα που φτωχοποιείται, και όπου η αναδιανομή του πλούτου γίνεται προς όφελος των τραπεζιτών και των κερδοσκόπων.
Η ανεργία έχει φτάσει στο 30%, ο κατώτερος μισθός κάτω από το όριο της φτώχειας, τα νοσοκομεία καταρρέουν, ο ΕΟΠΠΥ λειτουργεί προβληματικά, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν πληρώνουν, με αποτέλεσμα ο μέσος όρος ζωής να μειώνεται, χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι είναι σε διαθεσιμότητα - απόλυση, δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες έχουν φύγει από την Ελλάδα, μια και η ανεργία στους νέους αγγίζει το 60%.
Το πολυπόθητο κούρεμα του χρέους θα συνοδευθεί από κούρεμα καταθέσεων, όπως την προηγούμενη φορά το βενιζελικό PSI, κατέστρεψε ασφαλιστικά ταμεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, καθώς και τους ομολογιούχους, δηλαδή τη μεσαία τάξη που εμπιστεύτηκε το κράτος.
Το πρωτογενές πλεόνασμα βασίζεται όχι στην παραγωγή και στην ανάπτυξη, αλλά στον ετεροχρονισμό των πληρωμών των φόρων, των συντάξεων κ.λπ. Δυο διαφορετικές αφηγήσεις για την πορεία της χώρας, και την τύχη των ανθρώπων, στηρίζονται σε αδιαμφισβήτητους αριθμούς. Είναι και οι δυο σωστές. Η μια επιδιώκει την εύνοια των πιστωτών, τη σωτηρία των τραπεζιτών, τη συμμόρφωση με τις επιταγές της κ. Μέρκελ. Η άλλη βλέπει την απόγνωση αυτών που πεινάνε, την αγωνία των ανέργων, την φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης, τη χώρα να χάνει ένα αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό και να μετατρέπεται σε τριτοκοσμική, τις εργασιακές σχέσεις να μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους, την αξιοπρέπεια της χώρας, και του καθενός μας να κουρελιάζεται.
Οι άνθρωποι ως αριθμοί, που απολύονται, δεν μπορούν να πληρώσουν φάρμακα ή θέρμανση, πεθαίνουν νωρίτερα, και έτσι βοηθάνε στον πλεονασμό της χώρας και στην ευρωστία των ασφαλιστικών ταμείων. Μια άλλη προσέγγιση. Mέτρον δε πάντων ο άνθρωπος.
