Η δημοσίευση ενός άρθρου στην έκδοση του ΚΕΠΕ (την οποία προλογίζει ο Ν. Μηταράκης) θα έπρεπε να ικανοποιεί ορισμένες στοιχειώδεις απαιτήσεις για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η κατάργηση του κατώτατου μισθού. Διαβάστε το άρθρο του κ. Χολέζα για την ανεργία, όπου η αναφορά στο θέμα είναι όλο κι όλη η τις εξής:
"1. Κατάργηση του κατώτατου μισθού για νέους έως ένα έτος από την πρόσληψή τους, ώστε να δίνεται ισχυρό κίνητρο στην επιχείρηση να τον/την προσλάβει και να κρίνει την καταλληλότητά του/της (βασικές και μη γνώσεις και δεξιότητες). Παράλληλη ενίσχυση της δράσης του ΣΕΠΕ με τη θέσπιση κινήτρων αποδοτικότητας, προς αποφυγή παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας (ωράριο, συνθήκες απασχόλησης, κ.λπ.)".
Σαν να είναι από άλλο πλανήτη. Είναι φανερή η ιδεολογική αφετηρία της πρότασης, γιατί δεν στηρίζεται στην ελάχιστη επιστημονική θεμελίωση, αλλά στο σχήμα ότι όσο λιγότερο αμείβονται οι εργαζόμενοι τόσο λιγότερη ανεργία θα έχουμε. Από το Δημόσιο χρηματοδοτείται το ΚΕΠΕ για να ερευνά επιστημονικά και να συμβουλεύει, όχι για να αντιγράφει με ασυγχώρητη προχειρότητα χαμηλού επιπέδου προτάσεις εμπαθών κατά του κατώτατου μισθού.
Υπολόγισαν ο αρθρογράφος και οι ομοϊδεάτες του το πολύπλευρο κόστος στην αγορά εργασίας από μια τέτοια πρόταση; Όχι, βέβαια. Η ακραία απορρύθμιση υπονομεύει τις ομαλές εργασιακές σχέσεις αλλά και τις εύλογες συνθήκες ανταγωνισμού. Γι' αυτό και στη χώρα μας υπέρ του κατώτατου μισθού ήταν πάντα και οι λογικοί εργοδότες, που δεν ήθελαν να εμπλακούν σε καταστροφική υποβάθμιση των μισθών του προσωπικού τους.
Εκτίμησαν ο αρθρογράφος και οι ομοϊδεάτες του το πλήγμα για τους ήδη εργαζόμενους νέους, το τι θα συμβαίνει στις επισφαλείς απασχολήσεις ύστερα από τον έναν χρόνο; Θα απολύεται ο "παλιός" για να έρθει καινούργιος, χωρίς κατώτατο μισθό.
Υπάρχουν δύο (ή μάλλον τρεις) προσεγγίσεις για την ανεργία. Η μία είναι του άρθρου στο περιοδικό του ΚΕΠΕ: αξιοποίηση της ανεργίας για την περαιτέρω απορρύθμιση των αμοιβών. Η άλλη είναι η επιβεβλημένη: λήψη μέτρων προστασίας των ανέργων και νέες θέσεις εργασίας με κοινωνικά αποδεκτό, αξιοπρεπή μισθό. Υπάρχει και η τρίτη: λόγια και έργα μηδέν...
