Το εξόχως σοβαρό περιστατικό στην Άρτα, σε δημοτικό σχολείο, όπως και να το πάρεις (ή αποδειχθεί στο τέλος) είναι απολύτως απαράδεκτο και ασυνήθιστο, μπορεί μάλιστα να χαρακτηριστεί μεμονωμένο στην εκπαιδευτική μας ζωή. Εξάλλου οι γνωστές βιαστικές αντιδράσεις στα μέσα το επιβεβαιώνουν - είναι αδιανόητο.
Συγχρόνως όμως δεν θεωρούμε αδιανόητη την υποτονική αντίδραση της εκπαιδευτικής ιεραρχίας. Το μόνον που ζητήθηκε είναι... γραπτή αναφορά της διευθύντριας προς τον προϊστάμενο! Ένα σοβαρό γεγονός σε σχολείο με θύμα μαθητή, με σοβαρές επιπτώσεις στη σχολική ζωή το επόμενο διάστημα, δεν υποχρεώνει τον προϊστάμενο, τον σχολικό σύμβουλο να πάει την άλλη μέρα στο σχολείο! Η κεντρική γενική διεύθυνση στην Αθήνα δεν ασχολείται - ίσως στείλει κάποιο έγγραφο ζητώντας ενημέρωση.
Η εκπαιδευτική ηγεσία έχει επιλέξει την αδράνεια - δηλαδή την ανυπαρξία. Ο δρόμος είναι ο εισαγγελέας. Χωρίς να έχει προηγηθεί η υπεύθυνη έρευνα των εκπαιδευτικών αρχών, των οποίων το καθήκον δεν είναι μόνον να σταθούν ευνοϊκά προς τον καθηγητή -όπως δείχνουν οι πρώτες αντιδράσεις-, αλλά να σταθούν απόλυτα και με συνέπεια αντίθετες στη βία. Και για το παιδί-θύμα και τα άλλα παιδιά, θύματα επίσης.
Χωρίς εκπαιδευτική πραγματική ηγεσία, χωρίς υπεύθυνες παρεμβάσεις της εκπαιδευτικής ιεραρχίας -δεν εννοούμε του υπουργού-, όποια και να είναι η πραγματική εκδοχή του περιστατικού, όποια η δικαστική έκβαση, τα παιδιά του σχολείου θα την πληρώσουν τελικά. Στις σχέσεις τους, στη διαμόρφωσή τους.
Αυτή η απουσία εκπαιδευτικής ηγεσίας είναι πίσω από σωρεία προβλημάτων της εκπαίδευσης. Από τον σχεδιασμό, που τον κάνουν οι εκάστοτε υπουργοί -δηλαδή εξετάσεις κ.λπ.- έως τα βιβλία και την εκπαιδευτική ζωή.
