Την ώρα που η κυβέρνηση αφήνει το προσωπικό του ΕΣΥ να φυλλορροεί -πράγμα παράδοξο, αφού από την αποτελεσματικότητα του ΕΣΥ μπορεί να κριθεί η πολιτική της επιβίωση- και την ώρα που η έλλειψη προσωπικού στις προσφυγικές δομές και την Υπηρεσία Ασύλου κάνει τη ζωή στα κέντρα υποδοχής ανυπόφορη, ανακοινώνεται η πρόσληψη 100 συνοριοφυλάκων στην Κορινθία. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρήκαν πολύ διασκεδαστικό να προσλαμβάνονται συνοριοφύλακες στην Κόρινθο και εκατοντάδες αστεία φτιάχτηκαν πάνω σε αυτό. Ωστόσο, η πλειοψηφία του κόσμου στον οποίο αποβλέπει η Δεξιά πήρε το σωστό μήνυμα: η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι.
Αλλά γιατί συνοριοφύλακες στην Κόρινθο;
Ο Πέτρος Κατσάκος εξήγησε προχθές στην “Αυγή” πόσο ορθολογικό είναι το σχέδιο που κρύβεται πίσω από τον παραλογισμό να προσλαμβάνονται συνοριοφύλακες στη βόρεια Πελοπόννησο. Πανηγυρίζει άλλωστε γι’ αυτό ο υφυπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας και βουλευτής Κορινθίας Χρήστος Δήμας: η πρόσληψη συνοριοφυλάκων -με βασικό προσόν την προϋπηρεσία στις Ειδικές Δυνάμεις, πασίγνωστο φυτώριο της Ακροδεξιάς- σχετίζεται με τη λειτουργία της δομής μεταναστών στην πόλη. Αποστολή τους θα είναι να κρατάνε τους μετανάστες μακριά από την τοπική κοινωνία.
Η Κόρινθος έχει δύο προσφυγικές δομές, μία ανοιχτή και μία κλειστή. Η κλειστή είναι επί της ουσίας μια φυλακή στην οποία, όπως έχει επανειλημμένα γραφτεί, βρίσκονται στιβαγμένοι, συλλήβδην, άνθρωποι με ανοιχτές ποινικές υποθέσεις, άνθρωποι που κατηγορούνται για παράνομη είσοδο στη χώρα και άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως. Και οι δύο δομές είναι υπεράριθμες. Σύμφωνα με τοπικά ρεπορτάζ, οι υποδομές είναι υποτυπώδεις, το ίδιο και η παρεχόμενη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Ο Χρ. Δήμας πανηγυρίζει ότι με τις προσλήψεις αυτές «ενισχύεται η ασφάλεια των πολιτών, που αποτελεί [για την κυβέρνηση] μία από τις βασικές προτεραιότητες», ώστε «...όλοι οι Έλληνες στην πατρίδα τους να αισθάνονται ασφαλείς οι ίδιοι, οι οικογένειές τους και οι περιουσίες τους». Μέχρι σήμερα, δεν είχε ακουστεί ότι η υπάρχουσα αστυνομική δύναμη αδυνατεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των Ελλήνων της Κορινθίας στην πατρίδα τους, ώστε να απαιτείται η ενίσχυσή της με ένα επιπλέον τάγμα συνοριοφυλάκων. Αλλά επειδή κανένας από τους ψηφοφόρους του Χρ. Δήμα δεν λέει όχι σε λίγη περισσότερη ασφάλεια, ούτε του αρέσουν οι προσφυγικές δομές και τα ραμαζάνια στην πόλη του, εκατό παραπάνω συνοριοφύλακες είναι πάντα καλοδεχούμενοι. Ελάχιστοι θα δυσανασχετήσουν για το χοντρό ρουσφέτι που κρύβεται πίσω από την κίνηση αυτή. Αυτό είναι, άλλωστε, το μαγικό με την ασφάλεια: επιτρέπει στους τοπικούς κομματάρχες να διορίζουν την εκλογική τους πελατεία και να υπερηφανεύονται και από πάνω.
Δουλεία των συνοριοφυλάκων είναι να κυνηγάνε φτωχούς ξένους στα χωράφια. Αυτό ακριβώς θα κάνουν και στην Κόρινθο. Υπό την έννοια αυτή, η λέξη «συνοριοφύλακας» δεν είναι τόσο ατυχής όσο ακούγεται. Με τη λογική της κυβέρνησης, τα σύνορα της χώρας είναι αυτά που διαχωρίζουν τους Έλληνες από τους ξένους, οι οποίοι έρχονται χωρίς να τους καλέσουμε, για να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας. Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή, η περίμετρος των στρατοπέδων στα οποία είναι περιορισμένοι οι πρόσφυγες είναι σύνορα της χώρας. Συνεπώς, οι φρουροί της περιμέτρου αυτής είναι συνοριοφύλακες. Αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται η Ν.Δ. στο προσφυγικό: η αντιμετώπιση των προσφύγων ως κακόβουλων εχθρών.
Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι τα προβλήματα ασφάλειας, όταν υπάρχουν, δεν πρέπει να επιλύονται. Όμως, το να αντιμετωπίζεις τους πρόσφυγες και τους μετανάστες αποκλειστικά ως πρόβλημα ασφάλειας δεν είναι ανάγκη. Είναι στρατηγική. Κυβέρνηση, Εκκλησία και ΜΜΕ προειδοποιούν από το πρωί μέχρι το βράδυ για τον κίνδυνο αφελληνισμού της χώρας και για την απειλή που συνιστούν οι ξένοι κατά της κοινωνικής ειρήνης. Έτσι συσπειρώνουν και περιχαρακώνουν γύρω τους τον συντηρητικό κόσμο, που δεν θέλει ούτε να ακούει για πρόσφυγες στην περιοχή του. Το χειρότερο είναι ότι η τακτική αυτή καλλιεργεί επίσης την αδιαφορία, ακόμα και τη χαιρεκακία, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Αν η κυβέρνηση έφερνε γιατρό στις δομές της Κορίνθου, ο Χρ. Δήμας δεν θα έβρισκε λόγο να καμαρώσει. Ενδεχομένως να το έκρυβε κιόλας. Οι ΜΚΟ που ενεργοποιούνται για την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στις προσφυγικές δομές έχουν στοχοποιηθεί, σχεδόν επισήμως, ως πράκτορες του Ερντογάν και του Σόρος. Την εθνική ανάγκη για την αντιμετώπιση της δράσης τους επικαλέστηκε ο Μηταράκης, όταν, μέσα στην πανδημία, το υπουργείο του απέσπασε ανεξέλεγκτη πρόσβαση σε μυστικά κονδύλια: άλλο ένα σκάνδαλο που πανηγυρίστηκε ως πατριωτισμός.
Και έτσι φτάνουμε στο αδιανόητο, να φέρνει το υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής ανθρώπους από τα νησιά, προκειμένου να αποσυμφορήσει τις δομές της πρώτης γραμμής, χωρίς να έχει φροντίσει για τη διαμονή τους. Να παρατάει γέρους και οικογένειες με μωρά στην Πλατεία Βικτωρίας και να πιστώνεται την πυγμή και τη σκληρότητά που δείχνει απέναντι στους «λαθροεισβολείς», πόσο μάλλον όταν, για να το καταφέρεις αυτό, δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από διοικητική ανεπάρκεια και αναισθησία. Οι ελάχιστοι ελληναράδες μεσαιοταξίτες που συγκεντρώθηκαν εκεί τις προάλλες, μαζί με τον Κασιδιάρη και έναν ανθυποκασιδιάρη της Ν.Δ., δεν φώναζαν κατά της χοντροπετσιάς και της ανικανότητας του Χρυσοχοΐδη και του Μηταράκη, αλλά κατά της ισλαμοποίησης της πλατείας. Λες και οι άνθρωποι αυτοί μένουν στον δρόμο με δική τους επιλογή.
Η ουσία του ζητήματος δεν είναι η ασφάλεια. Είναι η επικοινωνία: αντί για προσλήψεις οπουδήποτε αλλού, την κυβέρνηση τη συμφέρει πολιτικά να προσλαμβάνει συνοριοφύλακες στην Κόρινθο για να αποτρέψει την αλλοίωση του πολιτισμού μας. Αφού κερδίζει, γιατί να μην το κάνει;
