Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Δεν αμφιβάλλω ότι η πανδημία της Covid-19, με ή χωρίς δεύτερο κύμα από το φθινόπωρο, αποτελεί καταλύτη βαθιών ανακατατάξεων στην οικονομία, στο παραγωγικό μοντέλο, στις εργασιακές σχέσεις, στον κοινωνικό σχηματισμό, ενδεχομένως στη δομή του παγκόσμιου καπιταλισμού. Αλλά αισθάνομαι ότι το έχουμε ρίξει πολύ στη μελλοντολογία, πολύ παραπάνω από όσο επιτρέπoυν η γνώση και οι πληροφορίες μας για την προβολή διεργασιών που συντελούνται σήμερα σε πέντε ή δέκα χρόνια.
Ασχολούμαστε πολύ με την επόμενη μέρα, ως καθιερωμένη εκδοχή του απώτερου μέλλοντος, ενώ το βασικό, άμεσο, βιοτικό μας πρόβλημα είναι η επόμενη νύχτα, ως συνεκδοχή αυτού που έχει ήδη καταγραφεί στους λίγους μήνες του αυστηρού και βίαιου λοκ ντάουν και της χαλαρής και χαζοχαρούμενης επανεκκίνησης.
Η αρχή της επόμενης νύχτας έχει ήδη καταγραφεί στα πρώτα στατιστικά στοιχεία για την κατάρρευση του κύκλου εργασιών όλων των παραγωγικών κλάδων της οικονομίας στην καρδιά της μεγάλης καραντίνας, τον Απρίλιο. Δεν πρόκειται πια για προβολές και εκτιμήσεις, αλλά για χειροπιαστά στοιχεία με τους πραγματικούς τζίρους μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων.
Οι μειώσεις ανά κλάδο κυμαίνονται από 11% έως 97% και στο σύνολο η μείωση είναι σχεδόν 33% σε σχέση με πέρσι. Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι η καραντίνα «πάτησε» πάνω σε ένα ήδη κακό πρώτο τρίμηνο του έτους, που με τη σειρά του διαδέχθηκε ένα υποτονικό τελευταίο τρίμηνο του προηγούμενου έτους. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, η νέα κρίση έπληξε έναν ήδη εξουθενωμένο οργανισμό, με πιθανή μοιραία κατάληξη.
Η κακή κληρονομιά του Απριλίου ήδη μεταφέρθηκε στους πρώτους μήνες του πανικόβλητου κυβερνητικού restart. Ο τζίρος που χάθηκε στην καρδιά της μεγάλης καραντίνας -πάνω από 20 δισ. αν υπολογίσουμε το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας, περιλαμβανομένων των ατομικών επιχειρήσεων και των ελεύθερων επαγγελματιών- δεν είναι εισόδημα που εξοικονομήθηκε από τα νοικοκυριά για να δαπανηθεί αργότερα.
Αντιθέτως, ιδιαίτερα αν μιλήσουμε για τον ιδιωτικό τομέα, είναι εισόδημα που χάθηκε με την απώλεια 1-2 μισθών λόγω αναστολής σύμβασης εργασίας. Και είναι εισόδημα που θα εξακολουθήσει να χάνεται για το μέρος των μισθωτών που θα ενταχθούν στην επιδοτούμενη μερική απασχόληση μέχρι και τον προσεχή Οκτώβριο.
Οι απώλειες που ήδη συσσωρεύονται συνηγορούν υπέρ διψήφιας ύφεσης, της οποίας η αναχαίτιση έστω στο μισό θα απαιτούσε τουλάχιστον τον διπλασιασμό της δύναμης πυρός που έχει επιστρατεύσει η κυβέρνηση σε πόρους από το δημόσιο ταμείο και σε εγγυήσεις. Και τα χειρότερα έπονται, καθώς όλοι κατανοούν ότι ο κρισιμότερος «λογαριασμός» είναι αυτός του τρίτου τριμήνου, όταν κλείσει το παράθυρο της κολοβής τουριστικής σεζόν, τελειώσει η όποια επήρεια της «Συν-Εργασίας» - «Συν-Ανεργίας» και προστεθεί ένας τεράστιος αριθμός νέων ανέργων.
Η κυβερνητική αμεριμνησία, όχι πια μπροστά σε εκτιμήσεις, αλλά σε πραγματικά δεδομένα, είναι τρομακτική. Τα στελέχη της μοιάζουν να έχουν πέσει θύματα του επικοινωνιακού μονοπωλίου που έχουν επιβάλει με μυστικά και φανερά κονδύλια, να έχουν πιστέψει την εικονική πραγματικότητα που φιλοτεχνούν. Είμαστε μόλις στην αρχή της επόμενης νύχτας, με όλα τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης μακράς νύχτας που άρχισε τον Μάιο του 2010 με την ένταξη στα Μνημόνια.
Τα στελέχη των μνημονιακών κομμάτων είχαν εξ αρχής εγκλωβιστεί στο παραμύθι της βίαιης, αλλά σύντομης δημοσιονομικής «εξυγίανσης» και στον φαύλο κύκλο της υποεκτίμησης της ύφεσης και της ανεργίας που αυτή θα προκαλούσε. Όλες οι αισιόδοξες ή μετριοπαθείς προβλέψεις διαψεύδονταν, το ένα Μνημόνιο έφερνε το επόμενο, η οικονομική κρίση έγινε και πολιτική, το κομματικό σύστημα έγινε αγνώριστο.
Η σημερινή κατάσταση θυμίζει εκείνη του 2010-2012 στο οικονομικό σκέλος της, με τη διαφορά ότι η προ δεκαετίας πτώση συντελέστηκε από ένα επίπεδο σχετικής ευημερίας και με κάποια αποθέματα ασφαλείας -περιουσιακά στοιχεία, δημόσια και ιδιωτικά, αποταμιεύσεις, την όποια παραγωγική βάση είχε διασωθεί από την «εκσυγχρονιστική» δεκαετία».
Τώρα αυτά έχουν εξαντληθεί. Και η πίστη της κυβέρνησης ότι ύστερα από μια ελεγχόμενη ύφεση του χρόνου η οικονομία θα κάνει «γκελ» είναι σαν να πηδάει από τον έβδομο όροφο με τη βεβαιότητα ότι θα σταθεί όρθια και αλώβητη.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
