Ο θάνατός του καταγράφηκε στις 9.25 το βράδυ της Δευτέρας στα εξωτερικά ιατρεία του Hennepin County Medical Center στη Μινεάπολη. Ο Τζορτζ Φλόιντ, όμως, είχε ξεψυχήσει πολύ νωρίτερα, κάτω από το γόνατο του αστυνομικού Ντέρεκ Σοβέν, που τον πατούσε στον λαιμό και δεν τον άφηνε να ανασάνει. Η αστυνομία προσπάθησε να περάσει τον θάνατο του Φλόιντ ως δυστύχημα ή απόρροια... κακής υγείας, ναρκωτικών και ό,τι άλλο βάζει ο νους, όμως ξέχασε ότι υπάρχουν κινητά. Την ώρα που κάποιοι περαστικοί έλεγαν στους αστυνομικούς, που είχαν συλλάβει τον Φλόιντ, του είχαν περάσει χειροπέδες και τον είχαν ρίξει καταγής, και παρακολουθούσαν τον συνάδελφό τους να τον πατάει, να σταματήσουν επιτέλους την κακοποίηση, μια περαστική βιντεοσκοπούσε το δράμα. Και ηχογραφούσε την κραυγή αγωνίας του Φλόιντ: «Δεν μπορώ να ανασάνω!».
Ο Φλόιντ ήταν μαύρος, ο Σοβέν λευκός. Ο Φλόιντ είναι στο νεκροτομείο, ο αστυνομικός Σοβέν είναι -ακόμα (;)- ελεύθερος. Απλά το FBI ερευνά το συμβάν, το οποίο ο αδερφός του θύματος, ο Φίλοναϊς Φλόιντ, χαρακτηρίζει δολοφονία: «Του φέρθηκαν χειρότερα απ’ ό,τι φέρονται στα ζώα» είπε στο CNN. «Του στέρησαν τη ζωή, πρέπει να πληρώσουν». Ο δήμαρχος της Μινεάπολης Τζέικομπ Φρέι, ο οποίος καταδίκασε αμέσως τις πράξεις των αστυνομικών, δεν μιλάει για δολοφονία. Αλλά ζητάει από τον εισαγγελέα να απαγγείλει κατηγορίες και επιμένει ότι θέλει να δει |δικαιοσύνη για τον Τζορτζ Φλόιντ».
Αγαθός γίγαντας
Ο 46χρονος Τζορτζ Φλόιντ ζούσε σε ένα προάστιο της Μινεάπολης και δούλευε στο εστιατόριο του Τζιοβάνι Θάνστορμ, το «Conga Latin Bistro». «Ήταν ένας γελαστός άνθρωπος, ένας καλός φίλος» λέει ο Θάνστορμ για τον υπάλληλο και νοικάρη του. Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνώριζαν τον Φλόιντ μιλούν για έναν «αγαθό γίγαντα» όταν αναφέρονται στον πανύψηλο πρώην ποδοσφαιριστή. Ο Φλόιντ μεγάλωσε στο Χιούστον μαζί με δύο ξαδέρφες του, σε ένα κλασικό μαύρο γκέτο. Είχε ταλέντο στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, ήταν ο αρχηγός της ομάδας τού γυμνασίου του, που το τέλειωσε το 1993. Χάρη σ’ αυτό το ταλέντο πήρε αθλητική υποτροφία για να σπουδάσει στο κολέγιο στη Φλόριντα. Αυτός είναι ένας από τους λίγους τρόπους που έχουν να σπουδάσουν οι φτωχοί στις ΗΠΑ. «Ο Μπιγκ Φλόιντ ήταν πάντα ήρεμος και πολύ αγαπητός τόσο μέσα στα γήπεδα όσο και στις παρέες» δηλώνει στους «New York Times» ο Σίριλ Χουάιτ, συμμαθητής και συμπαίκτης τού Τζορτζ από το Χιούστον. Οι δύο άντρες κράτησαν την επαφή τους και μετά τη μετακόμιση του Φλόιντ στη Μινεάπολη, μιλούσαν συχνά στο τηλέφωνο, ο Φλόιντ δήλωνε ευτυχισμένος. «Του φέρθηκαν σαν να ήταν σκουπίδι» λέει έξαλλος ο Χουάιτ, που θεωρεί αδιανόητο ότι οι αστυνομικοί να είναι ακόμη ελεύθεροι. Και ελπίζει, όπως άλλωστε ο αδερφός του Φλόιντ, ότι ο φίλος του μετά θάνατον θα δικαιωθεί. Και κυρίως ότι δεν θα ξεχαστεί ως άλλος ένας ανώνυμος μαύρος νεκρός θύμα λευκής, ρατσιστικής, αστυνομικής βίας.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
