Το ίδιο κοφτό «όχι» είχε λάβει ο ίδιος από τους εκπροσώπους των θεσμών, όταν έθεσε το ζήτημα σε πολύωρη σύσκεψη.
Το αν εξεπλάγησαν οι παρουσιαστές λίγη σημασία έχει. Το πιο σοβαρό ζήτημα έχει να κάνει με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τέθηκε αυτό το ζήτημα στη συζήτηση με τους εκπροσώπους των θεσμών. Και δεν μιλάμε για τη δραματική πανδημία του Covid-19, αλλά για την ουσιαστική πολιτική δουλειά του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης και του ίδιου του Μητσοτάκη.
Οι εκπρόσωποι των θεσμών είναι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και των κάθε λογής διεθνών ή ευρωπαϊκών οικονομικών θεσμών, που υπηρετούν με εκνευριστική ευλάβεια τις εντολές των ανωτέρων τους. Αν δεν έχουν νέες εντολές, τότε ισχύουν οι τελευταίες που έλαβαν.
Προφανώς οι εν λόγω γραφειοκράτες, ευθυνόφοβοι και άτεγκτοι, εφάρμοσαν ό,τι είχαν ως δεδομένο από τους προϊσταμένους τους: «έχουμε συμφωνήσει με την ελληνική κυβέρνηση να γίνει πλήρης απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από 1ης Μαΐου». Δεν πα' να καίγεται ο τόπος, οι συγκεκριμένοι γραφειοκράτες δεν θα αλλάξουν στάση επειδή το είπε ένας υπηρεσιακός από την Ελλάδα.
Την ευθύνη για το εξευτελιστικό «όχι» των εκπροσώπων των θεσμών ανήκει ολοκληρωτική στον Μητσοτάκη και τον Σταϊκούρα, που δεν ντράπηκαν να στείλουν έναν ειδικό γραμματέα να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Είναι ξεκάθαρο πως δεν έκαναν τίποτε, δεν σήκωσαν το τηλέφωνο να μιλήσουν με έναν πολιτικό αξιωματούχο για να του θέσουν το ζήτημα, δεν έλαβαν την παραμικρή πρωτοβουλία να επιβληθεί το αυτονόητο. Αυτά τα έκαναν ο Τσίπρας και ο Τσακαλώτος.
Λογικό, γιατί ο μεν Μητσοτάκης ασχολείται με την καλλιέργεια του προφίλ του ως «σωτήρα» της Ελλάδας, ο δε Σταϊκούρας έχει να τρέχει από κανάλι σε κανάλι να προσπαθεί να αποδομήσει με αστεία επιχειρήματα το πακέτο μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάσχεση της ύφεσης. Όλα αυτά είναι πολύ σημαντικότερα από το να σώσεις το σπίτι των υπερχρεωμένων νοικοκυριών. Άλλωστε, κάτι τέτοιο θα χαλούσε τη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία τους.
