Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη πανηγυρίζει ότι πήρε απαλλαγή από τον στόχο για τα πλεονάσματα, αλλά δεν αναθεωρεί τον προϋπολογισμό του 2020. Δεν διοχετεύει πόρους στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Τα χρήματα που απαιτούνται για μετατροπή νοσοκομείων σε ειδικές μονάδες νοσηλείας, αλλά, κυρίως, για το άνοιγμα περισσότερων ΜΕΘ, δεν είναι περιττό έξοδο.
Επίσης η κυβέρνηση προαναγγέλλει μέτρα για τη στήριξη των επιχειρήσεων, αλλά όχι μέτρα για τη στήριξη των εργαζομένων. Υπάρχουν αυτή τη στιγμή εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που κλονίζονται ή απειλούνται με κλείσιμο. Υπάρχουν εργαζόμενοι που κόβεται ο μισθός και η άδειά τους εκβιαστικά από την εργοδοσία ή χρεώνονται με κανονική άδεια επειδή υποχρεώθηκαν να μείνουν σπίτι.
Και υπάρχουν εργαζόμενοι που αναγκάζονται να δουλέψουν εξαντλητικά, χωρίς καταβολή υπερωριών, ενώ πληρώνονται ήδη για ένα κομμάτι ψωμί. Όλοι αυτοί χρειάζονται υλική και θεσμική προστασία.
Τέλος, υπάρχει και ανάγκη για περισσότερη σοβαρότητα. Την ώρα που ανακοινώνεται ότι ως επίσημα κρούσματα θα θεωρούνται μόνο όσα φτάνουν στα νοσοκομεία -πράγμα που σημαίνει ότι μόνο εκεί γίνονται τεστ-, κύκλοι του Μαξίμου διακινούν νον πέιπερ στα οποία περηφανεύονται ότι χάρη στα μέτρα η κατάσταση βελτιώνεται. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, την ώρα που σε ολόκληρη την κοινωνία χρειάζεται να εμπεδωθεί η σοβαρότητα.
Ας καταλάβουν ότι δεν μπορούν να ζητάνε σοβαρότητα και την ίδια ώρα να χειροκροτούν τον εαυτό τους επειδή μειώθηκαν τα τεστ. Σοβαρότητα, λέμε.
