Του Γιάννη Σχίζα
Η Βαντάνα Σίβα δεν είναι από τις συνηθισμένες σελέμπριτις που έρχονται στην Ελλάδα για να μας πουν ενίοτε «τι υπέροχο κοινό είμαστε» και άλλα πομφολυγώδη. Η Ινδή διανοούμενη και ακτιβίστρια, ενεργή στη χώρα της και σε ολόκληρο τον κόσμο, αγωνίζεται για την προστασία των φυσικών πόρων ως κοινόχρηστων πόρων της ανθρωπότητας. Αγωνίζεται για την περιφρούρηση του παραδοσιακού γενετικού υλικού από τα αυθαίρετα ιδιοκτησιακά δικαιώματα, για την αντιμετώπιση του κερδοσκοπικού τυχοδιωκτισμού των μεγάλων εταιρειών με τις γενετικές τροποποιήσεις, τις μονοκαλλιέργειες, τις αγελάδες που γίνονται «παρά φύση» σαρκοβόρες.
Η πολεμική της Σίβα πλήττει τον παροξυσμό του καπιταλιστικού καταμερισμού των έργων, που αποδομεί παραδοσιακές συσχετίσεις παραγωγικών τομέων και φύσης, αντικαθιστώντας τους με τη βιομηχανική γεωργία, εξαλείφοντας παραδοσιακά συστήματα διατροφής, υποβαθμίζοντας την ποιότητα των τροφίμων και διευρύνοντας την εξάρτηση του αγροτικού τομέα από ρυπογόνα χημικά παρασκευάσματα.
Στην «Αρπαγή της σοδειάς» (εκδόσεις «Εξάρχεια») η Βαντάνα Σίβα λέει: «Το 1998 η Monsanto προσέλαβε ιδιωτικούς ντετέκτιβ για να παρενοχλήσει περισσότερους από 1.500 αγρότες και εμπόρους σπόρων στις ΗΠΑ...». Εξάλλου στο βιβλίο της «Πόλεμοι για το νερό» διαβεβαιώνει: «Παρακάμπτοντας τις κοινωνίες, η Παγκόσμια Τράπεζα και οι χρεωμένες κυβερνήσεις κάνουν μανιώδεις συμφωνίες με εταιρείες για να κατέχουν, να ελέγχουν, να διανέμουν και να πουλούν τους λιγοστούς μας υδατικούς πόρους»...
Οι μεγάλες εταιρείες υπαγορεύουν την κατεύθυνση των παραγωγικών δυνάμεων και της κατανάλωσης εκφέροντας μια σωτηριολογία παραπλήσια των Μνημονίων... Από την άλλη πλευρά επιδίδονται σε μεταμοντέρνα και μουλωχτή αποικιοκρατία, καταλαμβάνοντας διά μέσου της αγοράς γης τεράστιες εκτάσεις στην αφρικανική ήπειρο και χρησιμοποιώντας τις για την παραγωγή εξαγώγιμων τροφίμων. Και φυσικά διαψεύδοντας τη δογματική εμμονή κάποιων «εκσυγχρονιστών» στον νόμο της αξίας και αποδεικνύοντας ότι η νεοαποικιακή ληστεία είναι άσχετη με τις νομοτέλειες του «νορμάλ» καπιταλισμού...
Η Βαντάνα Σίβα καταγγέλλει τη βιομηχανική γεωργία ως καταστροφέα του 75% της βιοποικιλότητας του πλανήτη και ως υπεύθυνη της πείνας. Και η καταγγελία της αυτή αρθρώνεται με τις κινήσεις διαμαρτυρίας σε μικρότερη κλίμακα, τώρα πλέον και ευρωπαϊκή, για τις πολιτικές υποβάθμισης και εξάρτησης των περιφερειακών χωρών από τα μεγάλα καπιταλιστικά κέντρα.
Ο καπιταλισμός επιστρέφει στον νεοφιλελευθερισμό -μήπως οι κολασμένοι της γης πρέπει να επιστρέψουν στον Μαρκούζε και στα μεγάλα μέτωπα δράσης με δημοκρατικό και οικουμενικό χαρακτήρα;
Το σίγουρο πάντως είναι πως απαιτείται νέα, γειωμένη και ολιστική πολιτική, με τον σοσιαλιστικό ορίζοντα όχι ως «παράρτημα», αλλά ως ενδότερη διάσταση όλων των επιμέρους πολιτικών. Απαιτείται νέα πολιτική οικολογία, διακριτή από την κοντόθωρη και αυτιστική οικολογία των Πρασίνων της Ευρώπης...
