Του Νίκου Ροή*
Το δίλημμα που θέσαμε σαν κόμμα, πρώτα στην κοινωνία και μετά στους εαυτούς μας, μετά το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών, εάν θα μετεξελιχτούμε σε κόμμα πλατφόρμα ή θα παραμείνουμε κόμμα μελών, κατά την άποψή μου είναι πλασματικό και το μόνο πραγματικό ερώτημα που πρέπει να θέσουμε στην κοινωνία είναι:
Έχουμε τη θέληση και τη δύναμη, να μετεξελιχτούμε από κόμμα μηχανισμών σε κόμμα θέσεων!
Η ενσωμάτωση στην οργανωτική δομή μας των νέων τεχνολογιών επικοινωνίας είναι μονόδρομος και παραθέτω μια κοινή διαπίστωση και ένα παράδειγμα.
Η εξέλιξη δεν περιμένει κανέναν
Οι αυτοκρατορίες της βιομηχανίας αυτοκίνησης τον προηγούμενο χρόνο βρέθηκαν προ μιας μεγάλης έκπληξης: το μοντέλο Tesla 3 ήταν το τρίτο πιο εμπορικό αυτοκίνητο σε όλες τις κατηγορίες και η εταιρεία που το παράγει, ενώ τη θεωρούσαν έτοιμη να κλείσει, είχε τα μεγαλύτερα κέρδη στον κλάδο τους. Αυτή η διαπίστωση όμως δεν ήταν τίποτα έναντι μιας έκθεσης που συνέταξαν οι τεχνικοί τους, που διαπιστώνει ότι ο εν λόγω τύπος αυτοκινήτου ενσωματώνει τεχνολογίες, που μόνο μετά από τρία χρόνια προσπαθειών, μπορούν να είναι έτοιμοι να τις ανταγωνιστούν.
Με το παράδειγμα θέλω να τονίσω ότι η εξέλιξη δεν περιμένει κανέναν, προχωρά από μόνη της και αλίμονο εάν δεν την ακολουθείς...
Μεταφέροντας την πραγματικότητα, ας κάνουμε όλοι μια προσπάθεια να φανταστούμε σε τι κοινωνία ζούμε, πώς μεταβάλλονται όλες οι λεγόμενες «σταθερές» και πως πλέον το μεγάλο ψάρι δεν τρώει το μικρό, αλλά το γρήγορο ψάρι τρώει το αργό.
Όλοι οι σύντροφοι δημόσια τοποθετούνται πως θέλουμε ένα κόμμα θέσεων, διευρυμένο, χωρίς κρυφούς μηχανισμούς επιρροής, παρεμβατικό στην κοινωνία και το οποίο, όταν η ίδια θελήσει να μας δώσει την εξουσία, θα έχει τη δυνατότητα αυτές τις θέσεις να τις μετουσιώσει σε κυβερνητικό έργο.
Ενστερνιζόμενοι αυτές τις παραδοχές, το δίλημμα που έθεσα στην αρχή είναι αίολο, εκτός κι αν αποδεχτούμε πως στη ζωή υπάρχει μόνο το μαύρο και το άσπρο και όλες τις αποχρώσεις του γκρι τις πετάμε στον Καιάδα.
Παίρνοντας μία από τις παραδοχές μας, πρόγραμμα ρεαλιστικών θέσεων δεν γίνεται εάν δεν αλληλοεπιδράσουμε σαν κόμμα με όλες τις κοινωνικές οντότητες, αφουγκραστούμε τις απόψεις τους και κάτω από τη δική μας κοινωνική θεώρηση τις μετουσιώσουμε σε θέσεις. Στη σημερινή εποχή αυτό μόνο με την προσωπική παρουσία είναι αδύνατον.
Από την άλλη, η μετουσίωση και η επεξεργασία των θέσεων εκ των πραγμάτων χωρίς μια κάποιου τύπου προσωπική παρουσία, ή όσμωση ιδεών είναι αδύνατη.
Εμπειρία για τη σύγκλιση αυτών των εμπειριών είναι από λίγη έως ανύπαρκτη, άρα, ενώ η ζωή μας σπρώχνει να βρούμε λύσεις ανάμεσα σ’ αυτές τις δυο, πρέπει το μείγμα να το εφεύρουμε κι αυτό δεν γίνεται με αναθέματα και χωρίς την ανταλλαγή απόψεων και συγκλίσεων σαν εναλλακτική υπάρχει το χάος.
Φυσικά όσοι βρίσκονται εδώ και πολλά χρόνια στην εύκολη αγκαλιά ομάδων και μυστικών συναθροίσεων ίσως να αισθάνονται απειλούμενοι, αλλά δεν πιστεύω ότι και αυτοί οι σύντροφοι δεν έχουν γνώση και εμπειρία και περισσότερο ότι δεν θα έχουν το θάρρος εκεί που υπάρχει η κανονικότητα του κόμματος να εκφράσουν τις ιδέες τους.
Ο χώρος μας από πάντα υπέφερε από πληθώρα απόψεων, όχι από την έλλειψή τους, γι’ αυτό νομίζω πως αυτή τη κρίσιμη στιγμή, όλοι πρέπει να εκτεθούμε και να παλέψουμε για ό,τι εμείς αισθανόμαστε πραγματικό και χρήσιμο.
* Ο Νίκος Ροής είναι συντονιστής Τμήματος Βιομηχανίας του ΣΥΡΙΖΑ
