Ο απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ τους έχει δημιουργήσει πανικό (δύο ανακοινώσεις έβγαλαν) διότι είναι κάτι που οι ίδιοι ποτέ δεν έκαναν είπε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ποτέ δεν μπήκαν στο κόπο να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό γιατί φτάσαμε στη χρεοκοπία, για το πάρτι των θαλασσοδανείων, το πάρτι στην υγεία ή τι έκαναν με τις τράπεζες.
Υπάρχει μια μεγάλη «ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε αυτόν που δεν φοβάται την αλήθεια και σε αυτόν που προσπαθεί να την κουκουλώσει για να επαναλάβει τα ίδια αύριο» τόνισε ο Αλ. Τσίπρας.
«Έφτασαν στο σημείο από τον πανικό τους, να μιλούν για αντιδημοκρατική συμπεριφορά επειδή μίλησα για το κομματικό κράτος και την αναξιοκρατία, τη διαφθορά, τη διαπλοκή που παραλάβαμε για το καθεστώς ασυδοσίας που παραλάβαμε στα ΜΜΕ.»
Παράλληλα, μιλάνε με θράσος σήμερα αυτοί που έφτιαξαν το κράτος λάφυρο και χειραγώγησαν τους θεσμούς αλλά και τώρα που επανεξελέγησαν κάνουν ακριβώς τα ίδια.
Αναπαράγουν τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση με το που εξελέγησαν. Άλλαξαν τη νομοθεσία για να διορίσουν διοικητή στην ΕΥΠ χωρίς πτυχίο, μιλάνε αυτοί που με το που έσπευσαν να αλλάξουν τον ποινικο κώδικα που μόλις είχε αλλάξει για να αθωώσουν τα λευκά κολάρα… Πάει πολύ να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μιλούν για εξωθεσμική συμπεριφορά, αυτοί είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Τόνισε ότι στην πρωτολογία του προσπάθησε να καταθέσει τη δική του συμβολή για τον απολογισμό αναφερόμενος στο δύσκολο θέμα του «πώς θα μπορέσουμε την επόμενη φορά να εφαρμόσουμε το πολιτικό μας σχέδιο στο βαθμό που λάβει τη λαϊκή εντολή, έχοντας σήμερα την εμπειρία των δυσκολιών που αντιμετωπίσαμε». «Πώς θα βρούμε δηλαδή τον τρόπο χωρίς ίχνος θεσμικής παρεκτροπής, να υλοποιήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο στο βαθμό που αποτελεί λαϊκή επιταγή και άρα συνταγματική επιταγή», υπογράμμισε.
Ο Αλέξης Τσίπρας τόνισε ότι μίλησε για «σαράκι» εννοώντας κάποιους αρμούς στην εξουσία που «βρέθηκαν εκεί χωρίς διαφάνεια και κανόνες και υπονόμευσαν τις πολιτικές μας επιλογές». «Ενδεχομένως», τόνισε, «να πρέπει να συνομολογήσουμε ότι η επιβολή των κανόνων, της αξιοκρατίας και της διαφάνειας, είναι ταυτόσημη και ταυτόχρονη με το ξήλωμα της σαπίλας και του σαρακιού, αλλά πρέπει και να συνομολογήσουμε ότι πολλές φορές δεν ήμασταν τόσο αποφασιστικοί όσο θα έπρεπε».
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε ότι «πριν από τις εκλογές του '15 από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κ. Μητσοτάκη, είχαν διοριστεί διευθυντές στη δημόσιο διοίκηση μέσα σε μια νύχτα, χωρίς καμία αξιοκρατική διαδικασία, κανόνα, διαφάνεια. Ξήλωσε γενικό διευθυντή με 1.178 μόρια για να διορίσει κάποιον κολλητό του που ήταν τελευταίος».
«Ποια αξιοκρατική λογική και ποια λογική διαφάνειας μας εμπόδισε εμάς να προβούμε στην εφαρμογή των κανόνων της αξιοκρατίας και της διαφάνειας;», είπε, σημειώνοντας ότι επιμένει στο ζήτημα της αποφασιστικότητας «πάντα μέσα στο τρίπτυχο: κανόνες, διαφάνεια, αξιοκρατία».
Ανέφερε μεταξύ άλλων ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκε την επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να γίνει διοικητής της ΤτΕ ο πρώην ΥΠΟΙΚ «παρότι ήταν αντίθετος στο πολιτικό μας σχέδιο, όφειλε να μην υπονομεύει το κυβερνητικό έργο». Πρόσθεσε ότι όμως όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υλοποιούσε την πιο κρίσιμη συμφωνία με τους θεσμούς για καθαρή έξοδο, εκείνος έλεγε ότι η χώρα πρέπει να έχει γραμμή προληπτικής στήριξης.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι έγινε πολύ ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος στην ΚΕ, ότι αποδείχθηκε πως «όχι μόνο δεν είχαμε λόγο να φοβηθούμε αυτή τη συζήτηση, αλλά ορθά την εντάξαμε σε ένα πλαίσιο ώστε η συζήτηση για το χθες να έχει προβολή στο σήμερα και το αύριο».
Σημείωσε ότι ο ειλικρινής και τολμηρά αυτοκριτικός απολογισμός είναι δύναμη και όχι αδυναμία «κι αυτό φαίνεται από το πόσο ενοχλήθηκε το παλιό πολιτικό σύστημα που μάλλον περίμενε να δει συγκρούσεις, μαχαιρώματα, διαφορετικά πολιτικά σχέδια, αλλά βλέπει ουσιαστικό και γόνιμο διάλογο». Αντίθετα, είπε, τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια «τα βλέπουν στο εσωτερικό τους με κρίσιμες ουρές και εξελίξεις». «Βλέπουν κάτι που δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτοί στο εσωτερικό τους, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, πίστη σε ένα κοινό πολιτικό σχέδιο παρά τις διαφορετικές απόψεις.
Ολόκληρη η δευτερολογία του Αλέξη Τσίπρα στην Κ.Ε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θεωρώ ότι στο διήμερο αυτό της Κ.Ε. έγινε ένας πάρα πολύ ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος. Και θεωρώ ότι όλοι μας συνειδητοποιούμε ότι όχι μόνο δεν είχαμε κανένα λόγο να φοβηθούμε αυτή τη συζήτηση, αλλά ορθώς την οργανώσαμε και ορθώς βεβαίως την οργανώσαμε εντάσσοντάς την μέσα σε ένα πλαίσιο, ώστε η συζήτηση για το χθες να έχει προβολή στο σήμερα και στο αύριο.
Πιστεύω λοιπόν βαθιά από τη συζήτηση, τον διάλογο αλλά και από τον αντίκτυπο που έχει αυτή η πρωτοβουλία στην κοινή γνώμη, στα ΜΜΕ που παρακολουθούν, και στα αντίπαλα πολιτικά κόμματα, ότι αυτή η διαδικασία για μας, ο ειλικρινής και πολλές φορές τολμηρά αυτοκριτικός απολογισμός είναι δύναμη. Είναι δύναμη και όχι αδυναμία. Κι αυτό φαίνεται από το πόσο ενοχλείται τελικά το παλιό πολιτικό σύστημα που περίμενε, μάλλον, μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία, να δει συγκρούσεις, μαχαιρώματα, διαφορετικά πολιτικά σχέδια, να δει αποκαλύψεις. Αλλά, βλέπει έναν πολύ ουσιαστικό και γόνιμο διάλογο.
Και το πόσο ενοχλείται φαίνεται από τις δύο ανακοινώσεις που έβγαλε η Ν.Δ. και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, χθες και σήμερα. Σήμερα έσπευσε να μιλήσει για δήθεν απολογισμό, χθες για θεωρίες συνωμοσίας.
Και ενοχλείται, πιστεύω, για δυο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι γιατί ορθώς φοβάται ότι αυτή η διαδικασία της ειλικρίνειας και της επισήμανσης των αδυναμιών μας, είναι μια διαδικασία που θα μας κάνει καλύτερους και δυνατότερους.
Και, δεύτερον, ενοχλείται γιατί φοβάται –και ορθώς φοβάται- ότι ο ελληνικός λαός που μας παρακολουθεί βλέπει τη διαφορά ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ. Βλέπει τη διαφορά ανάμεσα σε αυτούς που κυβέρνησαν για δεκαετίες και έχουν την πολύ μεγάλη, τη βαριά ευθύνη που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και δεν τόλμησαν ποτέ να κάνουν μια κριτική, αυτοκριτική κι έναν απολογισμό για όλα αυτά. Και βλέπει, λοιπόν, από τη μια μεριά μια δύναμη ειλικρίνειας και αλήθειας και, από την άλλη μεριά, μια δύναμη του κουκουλώματος και της εξαπάτησης.
Ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν στον ελληνικό λαό πώς δημιουργήθηκαν οι αιτίες που μας φτάσανε στη χρεοκοπία και το πώς διαχειρίστηκαν τα μνημόνια. Πώς γεννήθηκαν οι αιτίες της κρίσης; Πώς δημιουργήθηκε και ποιες λάθος επιλογές έγιναν για να φτιαχτεί αυτή η φούσκα του χρηματιστηρίου; Γιατί άφησαν απροστάτευτο το δημόσιο χρήμα με το πάρτι στα εξοπλιστικά, στο φάρμακο, στις δημόσιες προμήθειες; Πώς υπονόμευσαν τις τράπεζες και ανάγκασαν αργότερα τον ελληνικό λαό να τις επανακεφαλαιοποιήσει δύο και τρεις φορές; Και το πάρτι των θαλασσοδανείων σε επιχειρήσεις και στα ίδια τα κόμματά τους.
Βλέπουν λοιπόν ότι εδώ δημιουργούνται σοβαροί όροι μέσα από τη δουλειά που κάνουμε για να συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός ότι δεν υπάρχει μόνο διαφορά ήθους και διαφορά κουλτούρας, αλλά υπάρχει, αν θέλετε, κι αυτή η ποιοτική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν που δεν φοβάται την αλήθεια. Ίσα - ίσα, του δίνει δύναμη η αλήθεια. Και σε αυτόν που όχι μόνο την φοβάται, αλλά προσπαθεί μόνο με επικοινωνιακούς όρους να κουκουλώσει το χθες για να επαναλάβει τα ίδια λάθη αύριο.
Και μέσα στον πανικό αυτόν, που πιστεύω ότι τους διακατέχει, έφτασαν σήμερα στο σημείο να μιλάνε ξανά για πρόκληση απέναντι στους θεσμούς και για αντιδημοκρατική συμπεριφορά, με βάση μια επισήμανση που έκανα χθες στην ομιλία μου, για το ναρκοθετημένο πεδίο που συναντήσαμε σε κομβικούς αρμούς της εκτελεστικής εξουσίας. Για το κομματικό κράτος που παραλάβαμε. Για την αναξιοκρατία και την κομματοκρατία στη δημόσια διοίκηση που παραλάβαμε. Για τη διαφθορά και τη διαπλοκή με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που συναντήσαμε σε κρίσιμους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Για το καθεστώς της ασυδοσίας που παραλάβαμε, από το ΄90, προσέξτε, όχι τώρα, στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο και στα ΜΜΕ. Εκεί όπου ήταν ο ορισμός της διαπλοκής της οικονομικής με την πολιτική εξουσία.
Μιλάνε αυτοί σήμερα με θράσος για αντιθεσμική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά που, όχι μόνο έφτιαξαν το κράτος-λάφυρο και χειραγώγησαν τους θεσμούς, δημιουργώντας τις εστίες της κρίσης και οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία, αλλά και τώρα που επανεξελέγησαν κάνουν ακριβώς τα ίδια. Ακριβώς τα ίδια και χειρότερα. Ή μήπως δεν τα κάνουν; Τώρα που επανεξελέγησαν φαίνεται ότι όχι μόνο δεν έχουν διδαχτεί από την κρίση και από τις αιτίες που μας οδήγησαν σ’ αυτήν, αλλά αναπαράγουν τις αιτίες που μας οδήγησαν στην κρίση.
Με το που εξελέγησαν, διόρισαν διοικητή της ΕΥΠ χωρίς πτυχίο. Κι επειδή η νομοθεσία δεν το προβλέπει, άλλαξαν σε μια νύχτα τη νομοθεσία. Τόσο απλά. Και μιλάνε αυτοί σε εμάς για την θεσμική συμπεριφορά.
Μιλάνε αυτοί που, μέσα σε μια νύχτα μόλις εξελέγησαν, έπαυσαν την Επιτροπή Ανταγωνισμού στη μέση της θητείας της. Παρόμοιο έχει γίνει μονάχα σε χώρες του Βίζεγκραντ, στην Ουγγαρία. Στην Ε.Ε., εννοώ.
Μιλάνε αυτοί που με το που βγήκαν έσπευσαν να νομοθετήσουν ώστε να μην
γνωρίζουμε ποιοι χρηματοδοτούν τα ΜΜΕ.
Μιλάνε αυτοί που έσπευσαν να ξαναλλάξουν τον Ποινικό Κώδικα, που μόλις
πριν είχε αλλάξει με μεγάλη διαβούλευση, για να αποδεσμεύσουν τις
κατασχεμένες περιουσίες υπόδικων των εγκληματιών του λευκού κολάρου.
Και μιλάνε αυτοί για σεβασμό στους θεσμούς.
Αυτοί που διόρισαν διοικητές στα νοσοκομεία υπέργηρους πολιτευτές με μοναδικό κριτήριο τα κομματικά εύσημα και τις ψήφους που τους έδωσαν προεκλογικά.
Και που παραβιάζουν συστηματικά το Σύνταγμα, όπως προχθές με την ΠΝΠ για τις επιτάξεις στα νησιά. Προσέξτε, δεν είναι μόνο ότι κάνουν ΠΝΠ ενώ η Βουλή είναι ανοιχτή. Αν το τολμούσαμε εμείς αυτό, θα γινόταν χαμός. Είναι και ότι φτιάχνουν ΠΝΠ, Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία παραβιάζει την ισχύουσα νομοθεσία περί επιτάξεων και το ίδιο το Σύνταγμα.
Μιλάνε αυτοί, τέλος, που έχουν κάνει τον κανονισμό της Βουλής λάστιχο αυτούς τους 7 μήνες, σε μια προκαταρκτική επιτροπή-παρωδία, προκειμένου να αναδείξουν το αφήγημα της δήθεν σκευωρίας για το μεγάλο σκάνδαλο Novartis, που έσπευσαν να αποκλείσουν με το έτσι θέλω δύο βουλευτές της μειοψηφίας –ποιος θα τολμούσε να το κάνει αυτό- και που ετοιμάζονται τώρα να παραβιάσουν και το διεθνές νομικό πλαίσιο για την προστασία μαρτύρων.
Αυτοί πάει πολύ, συντρόφισσες και σύντροφοι, να μας κουνάνε το δάχτυλο και να μιλούν για αντιθεσμική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά σε εμάς. Πάει πολύ.
Βέβαια, τα ίδια έλεγαν κι όταν ήταν στην αντιπολίτευση και ήμασταν στην κυβέρνηση, για δήθεν παρεμβάσεις στο χώρο της δικαιοσύνης, για δήθεν αντιθεσμικές επιλογές, που τελικά απεδείχθησαν τόσο αντιθεσμικές που μετά οι ίδιοι πρότειναν την Πρόεδρο του Αρείου Πάγου που εξελέγη επί των ημερών μας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τόσο αντιθεσμικές ήταν οι δικές μας επιλογές της δικαιοσύνης.
Δεν θέλω όμως να ασχοληθώ άλλο με τη Ν.Δ. Διότι κατανοώ τους λόγους για τους οποίους δεν αισθάνονται πολύ ευχάριστα, για να το πω όπως θα το έλεγε και ο Ευκλείδης, όχι ότι αισθάνονται άσχημα, αλλά ότι δεν αισθάνονται και πολύ ευχάριστα, με όσα κάνουμε σήμερα και χθες εδώ.
Αλλιώς τις φαντάζονταν οι άνθρωποι τις διαδικασίες μας. Ήθελαν να δουν μαχαιρώματα, ανταγωνισμούς, διαφορετικά πολιτικά σχέδια. Δεν τα βλέπουν εδώ. Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια τα βλέπουν στο εσωτερικό τους, με κρίσιμες ουρές και εξελίξεις, αλλά εδώ βλέπουν έναν ειλικρινή διάλογο, βλέπουν διαφορετικές απόψεις, που για μας είναι υγεία. Είναι δύναμη οι διαφορετικές απόψεις.
Αλλά βλέπουν και κάτι που δεν θα αποκτήσουν ποτέ αυτοί στο εσωτερικό τους, ακόμα κι αν έχουν κάποια στιγμή τη δυνατότητα να ανταλλάξουν με ειλικρίνεια διαφορετικές απόψεις. Βλέπουν συντροφικότητα, βλέπουν αλληλεγγύη, βλέπουν πίστη σε ένα κοινό πολιτικό σχέδιο, παρά τις διαφορετικές απόψεις. Κι αυτό νομίζω ότι είναι μεγάλη κατάκτηση αυτής της διαδικασίας, της διήμερης Κ.Ε., είναι μεγάλη κατάκτηση του απολογισμού που θα συζητηθεί πλατιά στις οργανώσεις μας. Και εντέλει μεγάλη κατάκτηση όλων μας που έχουμε μάθει όλα αυτά τα χρόνια να πορευόμαστε με διαφορές που δεν τις κρύβουμε κάτω από το χαλί, αλλά να πορευόμαστε με σύνθεση των απόψεων, προωθητική σύνθεση και δημιουργική σύνθεση.
Θέλω λοιπόν να επισημάνω, συντρόφισσες και σύντροφοι, ότι ακούστηκαν
ενδιαφέρουσες προτάσεις και τοποθετήσεις που εμπλουτίζουν τον διάλογο για
τον απολογισμό. Και πιστεύω ότι όλες αυτές οι προτάσεις και οι τοποθετήσεις πρέπει να αποτελέσουν κομμάτι μιας πολύ σοβαρής διαδικασίας διαλόγου στις οργανώσεις. Καμία συμβολή δεν περισσεύει.
Κι εγώ εχτές αυτό προσπάθησα να κάνω. Προσπάθησα να καταθέσω μια δική
μου συμβολή που πιστεύω ότι συμβάλλει στη συζήτηση για τον απολογισμό. Κι αναφέρθηκα σε ένα δύσκολο θέμα, το θέμα του πώς θα μπορέσουμε την επόμενη φορά, θέτοντας δύο ερωτήματα, να εφαρμόσουμε στο πολιτικό μας σχέδιο, στον βαθμό που αυτό το σχέδιο θα λάβει τη λαϊκή εντολή, πώς θα μπορέσουμε να το εφαρμόσουμε έχοντας σήμερα την εμπειρία των δυσκολιών που θα αντιμετωπίσουμε να εφαρμόσουμε τη λαϊκή βούληση της πλειοψηφίας, που αποτελούσε λαϊκή εντολή το 2015 και μετά.
Και πιστεύω ότι αυτό είναι ένα κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να το συζητήσουμε, εξίσου ανοιχτά και δημιουργικά, όπως όλα τα άλλα ζητήματα που μπαίνουν στον απολογισμό. Πώς θα βρούμε δηλαδή τον τρόπο, χωρίς ίχνος θεσμικής παρεκτροπής, να υλοποιήσουμε το πολιτικό μας σχέδιο στον βαθμό που αυτό θα αποτελεί λαϊκή επιταγή και άρα συνταγματική επιταγή.
Κι έφερα κάποια παραδείγματα. Πιστεύω θα μπορούσαμε να βρούμε κι άλλα. Μίλησα για σαράκι, εννοώντας κάποιους αρμούς στην εκτελεστική εξουσία, που είχαν βρεθεί εκεί χωρίς αξιοκρατικές διαδικασίες και διαφάνεια και κανόνες και υπονόμευσαν τις πολιτικές μας επιλογές.
Ενδεχομένως να πρέπει να συνομολογήσουμε ένα πράγμα. Κι αυτό είναι το ότι η επιβολή των κανόνων της αξιοκρατίας και της διαφάνειας είναι ταυτόσημη με το ξήλωμα, όπως είπα χθες, της σαπίλας και του σαρακιού. Ταυτόσημη και ταυτόχρονη. Αλλά πρέπει να συνομολογήσουμε ότι πολλές φορές δεν ήμασταν τόσο αποφασιστικοί όσο θα έπρεπε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ποιοι είναι οι αρμοί στην εξουσία; Όσοι κατέχουν δικαίωμα υπογραφής και έχουν στο κράτος αυτή την εξουσία, ποιοι είναι αυτοί;. Οι προϊστάμενοι, διευθυντές, οι γενικοί διευθυντές στη δημόσια διοίκηση δεν αποτελούν αρμούς της εκτελεστικής εξουσίας; Θυμάστε τι είχε γίνει λίγες μέρες πριν τις εκλογές του ΄15 από τον υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκο Μητσοτάκη; Ή μήπως ξεχνάμε τι είχε γίνει; Μέσα σε μία νύχτα, είχε διορίσει κομματικούς διευθυντές και γενικούς διευθυντές σε όλο το δημόσιο με μία υπογραφή ο ίδιος, Μέσα σε μία νύχτα. Χωρίς καμία αξιοκρατική διαδικασία, χωρίς καμία διαφάνεια, χωρίς κανέναν κανόνα. Έφτασε στο σημείο μάλιστα να ξηλώσει γενικό διευθυντή με 1198 μόρια για να διορίσει κάποιον κολλητό του, που ήταν τελευταίος με 898 μόρια. Τα ξεχάσαμε αυτά;
Πόσο διήρκεσε η παραμονή των ίδιων ανθρώπων στις θέσεις αυτές, στους αρμούς της εξουσίας επί κυβερνήσεών μας; Σχεδόν τα ¾ της θητείας μας. Είναι έτσι ή δεν είναι έτσι; Ποιος κανόνας, ποια αξιοκρατική λογική και ποια λογική διαφάνειας μας εμπόδισε εμάς να προβούμε στην επιβολή των κανόνων της διαφάνειας και της αξιοκρατίας; Αυτό εννοούσα σύντροφοι κι αυτό εννοώ. Και θέλω να το δούμε αυτό πάρα πολύ σοβαρά στη συζήτησή μας. Διότι, ξέρετε κάτι, βρεθήκαμε και στη δυσκολία να έχουμε την τρόικα πάνω από το κεφάλι μας. Και λέω, τώρα που δεν θα την έχουμε, ας μάθουμε απ’ όσα περάσαμε κι ας φτιάξουμε ένα σχέδιο για να μην τα αντιμετωπίσουμε ξανά.
Θυμάμαι ότι μια από τις πρώτες επιλογές την περίοδο του πρώτου πενταμήνου της διαπραγμάτευσης, μάλιστα μια από τις φαεινές ιδέες του Βαρουφάκη τότε ήταν με δική μας πρόταση να προτείνουμε στους θεσμούς να γίνει ανεξάρτητα αρχή η ΑΔΑΕ. Γιατί; Να γίνει ανεξάρτητη αρχή στο όνομα του ότι όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι έλεγαν και οι θεσμοί, έβαζαν τους φορολογικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς να λειτουργούν χωρίς κανόνες, ως εργαλείο τους πολιτικό, κι αυτό πράγματι δεν συνάδει με μια ευνομούμενη πολιτεία.
Προχωρήσαμε λοιπόν σ’ αυτή τη νομοθέτηση, και ορθώς, αλλά σχεδόν σε όλες τις βαθμίδες της παρέμειναν οι ίδιοι άνθρωποι που καταστρατηγούσαν αυτούς τους κανόνες και που είχαν λειτουργήσει ώστε να αποτελούν αυτές οι αρχές, όχι αντικειμενικό ελεγκτικό μηχανισμό, αλλά εργαλείο των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι ίδιοι άνθρωποι, τα ίδια κυκλώματα. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Δεν πρέπει αυτό να το δούμε;
Ή μήπως δεν είναι αλήθεια το γεγονός ότι ίσχυαν άλλοι κανόνες και άλλα σταθμά στον τραπεζικό χώρο; Η κυβέρνησή μας αποδέχτηκε, και ορθώς, την επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, να γίνει διοικητής της ΤτΕ ο, πρώην υπουργός Οικονομικών, παρότι ήταν αντίθετος στο πολιτικό μας σχέδιο. ‘Όφειλε αυτό να λειτουργεί στο πλαίσιο της λαϊκής εντολής και να μην υπονομεύει το κυβερνητικό έργο; Όφειλε. Το έκανε; Όχι πάντα.
Θυμηθείτε τι έλεγε. Θέλω να είμαι επιεικής σήμερα, γι αυτό λέω όχι πάντα. Θυμηθείτε τι έκανε όταν εμείς είχαμε σχεδιάσει και υλοποιούσαμε την πιο κρίσιμη συμφωνία με τους θεσμούς, για την καθαρή έξοδο της χώρας από τα μνημόνια. Πήγαινε δεξιά και αριστερά κι έλεγε ότι η χώρα δεν μπορεί να έχει καθαρό διάδρομο και καθαρή έξοδο και πρέπει να έχει γραμμή προληπτικής στήριξης.
Εμείς όμως δεν προβήκαμε σε καμία αντιθεσμική επιλογή. Την ίδια στιγμή όμως που δεχθήκαμε τον πρώην υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά, παρά τις διαφωνίες τις πολιτικές που είχαμε, και προσπαθήσαμε να συνεργαστούμε μαζί του, ενώ όπως είπα πριν, όχι πάντα, αυτός δεν προσπαθούσε, μας επέβαλαν και δεχθήκαμε να διώξουμε μια άλλη υπουργό, όχι από τη θέση του διοικητή της ΤτΕ, αλλά από τη θέση του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, μιας συστημικής τράπεζας, την Λούκα Κατσέλη, επειδή ήταν πρώην υπουργός. Στο όνομα της αποκομματικοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Δηλαδή, ο διοικητής της ΤτΕ, που ήταν πρώην υπουργός του Σαμαρά, δεν ήταν πολιτικό πρόσωπο. Η διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, που ήταν πρώην υπουργός όχι όμως του Σαμαρά, ήταν πρόβλημα να είναι στην Εθνική Τράπεζα.
Αυτά είναι ζητήματα, συντρόφισσες και σύντροφοι. Πρέπει να ενταχθούν στη συζήτηση για τον απολογισμό. Και πρέπει να ενταχθούν με σαφήνεια μέσα στον απολογισμό όλα αυτά. Διότι, αν δεν ενταχθούν με σαφήνεια, πιστεύω ότι δεν θα μπορέσουμε να βρούμε και απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά θέματα. Κι αν δεν βρούμε απαντήσεις στα κρίσιμα αυτά θέματα, τότε δεν θα μπορέσουμε να υλοποιήσουμε το σχέδιό μας την επόμενη φορά.
Είναι εύκολο να βρούμε απαντήσεις; Όχι. Είναι αδύνατον να βρούμε απαντήσεις; Επίσης όχι. Δεν είναι αδύνατον. Θέλω λοιπόν να επιμείνω στο ζήτημα της αποφασιστικότητας, πάντοτε μέσα στο πλαίσιο της εφαρμογής του τρίπτυχου, κανόνες αλλά κανόνες, διαφάνεια αλλά διαφάνεια, αξιοκρατία αλλά αξιοκρατία.
Έρχομαι τώρα στο δεύτερο σκέλος που θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Νομίζω ότι ούτως ή άλλως αυτή η διαδικασία θα έχει βάθος, θα είναι δημιουργική, θα έχει ουσία, εννοώ του απολογισμού, και θα είναι μια συζήτηση που θα διεξάγεται ταυτόχρονα στις οργανώσεις μας αλλά και στα καφενεία, κι αυτό είναι καλό πράγμα. Και θα μας βγάλει πιο δυνατούς.
Θα πρότεινα λοιπόν να ψηφίσουμε το κείμενο του απολογισμού ως βάση για συζήτηση στις οργανώσεις μας. Όποιες συμβολές έχουν κατατεθεί από συντρόφους ή συντρόφισσες, αφού η τριμελής επιτροπή εξετάσει την πιθανότητα, να μπορούν να ενσωματωθούν άμεσα. Εάν εκτιμά ότι σηκώνει περισσότερη συζήτηση, μπορεί να πάνε κι αυτές οι συμβολές στις
οργανώσεις ως ξεχωριστά κείμενα συμβολής. Και θα ήθελα να ζητήσω από το σώμα να εγκρίνει και τη δική μου εισήγηση να πάει ως κείμενο συμβολής στις οργανώσεις, γιατί συμβολή στον διάλογο είναι.
Θέλω να πω τώρα δυο λόγια σε σχέση με το δεύτερο σκέλος των συζητήσεων
και των αποφάσεών μας. Οδικός χάρτης. Συντρόφισσες και σύντροφοι, αισθάνομαι μια ανάγκη να σας πω ότι πρέπει να τελειώνουμε με μια άχαρη συζήτηση. Η συζήτηση για τον απολογισμό θα γεννήσει μεγάλο ενδιαφέρον και ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα γεννήσει η συζήτηση για το πρόγραμμα το οποίο, όπως με ενημέρωσε ο σ. Γιώργος Σταθάκης, είναι έτοιμο να συζητηθεί στην τελική έκβαση, στην τελική φάση αύριο στην επιτροπή Προγράμματος. Όπως αντιλαμβάνεστε, και νομίζω ότι πρέπει να τους δώσουμε λίγο χρόνο. Και γι’ αυτό θα πρότεινα την ΚΕΑ να μην την κάνουμε το επόμενο Σαββατοκύριακο, να την προγραμματίσουμε για αργότερα. Φαντάζομαι, όχι μέσα το Τριώδιο, μέσα στο τριήμερο των Αποκριών, αλλά ενδεχομένως για την επόμενη Κυριακή 8 του μηνός, γιατί στις 7 Μαρτίου έχουμε το προσυνέδριό μας για τα αγροτικά ζητήματα, στη
Νομίζω ότι χρειάζεται αυτός ο χρόνος διότι το πρόγραμμα, κατά την άποψή μου, είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στην πορεία προς το συνέδριο και στη συζήτηση που θα διεξαχθεί στις οργανώσεις. Και πρέπει να συζητήσει με άνεση και η επιτροπή προγράμματος, μετά και η Π.Γ. και το Π.Σ. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Και άρα νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε να δώσουμε αυτό το τράτο.
Έλεγα λοιπόν ότι μέσα από τον απολογισμό και από το πρόγραμμα ξεκινάει μια πιο δημιουργική φάση συζήτησης και ενδεχομένως και δημιουργικής διαφωνίας ή αντιπαράθεσης ανάμεσά μας, στις οργανώσεις και στο δημόσιο διάλογο.
Θέλω λοιπόν να σας ζητήσω να τελειώνουμε σήμερα αυτή την άχαρη συζήτηση για τα οργανωτικά. Και να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που αποφάσισε η Π.Γ. την προηγούμενη Δευτέρα, παρά το γεγονός ότι βλέπω ότι υπάρχουν και προφανώς θα υπάρχουν, διαφορετικές απόψεις ή προσεγγίσεις, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είναι ο ελάχιστος τόπος, κοινός τόπος προκειμένου να καταφέρουμε κάτι πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Αυτό που επιχειρούμε δεν είναι εύκολο. Να πας σε ένα συνέδριο συνέχεια και τομής ταυτόχρονα δεν είναι εύκολο. Είναι μια δύσκολη διαδικασία. Γι αυτό και απαιτεί συνθέσεις, ανεκτικότητα στη διαφορετική άποψη και σε τελική ανάλυση απαιτεί και ο καθένας να κάνει ένα βήμα πίσω από τις απόψεις του.
Να μου επιτρέψετε δυο σχόλια πάνω σ’ αυτό πριν μπω στην ουσία του οδικού
Το πρώτο σχόλιο που θέλω να κάνω είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε εκεί που έφτασε, σε μεγάλο βαθμό, γιατί ήταν πάντοτε ένα κόμμα εν κινήσει. Και άρα από τότε που ήταν Συνασπισμός -σύντροφε Πάνο Λάμπρου, επειδή σε άκουσα με μεγάλη προσοχή χθες, και θα μου επιτρέψεις, δεν το συνηθίζω, αλλά θα μου επιτρέψεις αυτή την προσωπική αναφορά γιατί εκτιμάμε, πιστεύω, βαθιά ο ένας τον άλλον. Από τότε που ήταν Συνασπισμός, είχε αυτή τη δυνατότητα να είναι ένα κόμμα διαρκώς μετασχηματιζόμενο και ανοιχτό στην αλληλεπίδραση με τα ρεύματα της εποχής. Και γι’ αυτό κατάφερε να κάνει αυτή την υπέρβαση. Κι επειδή σε άκουσα χθες να λες -σεβαστές όλες αυτές οι απόψεις και για το όνομα και για το θέμα της δημοκρατίας.
Καταρχάς, αν υπάρχει ένας πολιτικός χώρος που διαρκώς συζητάει για το όνομά του, είναι αυτός εδώ. Όχι μονάχα παλιότερα που οι ρήξεις οι πολιτικές γινόντουσαν για το γράμμα στον τίτλο του κόμματος, για το “Κ” τότε. Σήμερα δεν υφίσταται τέτοιο θέμα. Δεν αμφισβητεί κανείς ούτε το “Ρ”, ούτε το “Α”.
Από τότε λοιπόν που εν πάση περιπτώσει το ΚΚΕ Εσωτερικού, που είναι ένας πολύ βασικός πυλώνας της ιδεολογικής μας αφετηρίας, διασπάστηκε σε ΕΑΡ και ΚΚΕ Εσ.-Ανανεωτική Αριστερά, που μετά μετεξελίχθηκε σε ΑΚΟΑ, που μετά η ΕΑΡ με τιςανανεωτικές δυνάμεις του ΚΚΕ έφτιαξαν, με το συνέδριο της Παλλήνης, τον Συνασπισμό κόμμα, που ήταν ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Μετά έγινε μια μεγάλη συζήτηση για να προστεθεί και η Οικολογία, Έγινε Συνασπισμός της Αριστεράς των Κινημάτων και της Οικολογίας. Μετά έγινε Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Μετά έγινε Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς- Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο.
Και τώρα συζητάμε να προστεθεί και ένας όρος που θα μπορεί να εκφράζει ένα μεγάλο κομμάτι συντρόφων που στην πορεία ήρθαν μαζί μας. Και δεν ήταν μαζί μας μέχρι προχθές. Είναι άστοχο να λέμε ότι ποτέ δεν αλλάζουμε όνομα, ότι ποτέ δεν το κάναμε. Κατεξοχήν είμαστε ένα κόμμα μετασχηματιζόμενο και διαρκώς εν κινήσει.
Και, φυσικά, ξέρετε και το θέμα της δημοκρατίας πρέπει να το δούμε. Που είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα. Αλλά, εγώ σκέφτομαι και λέω ότι σωστά όλη την περίοδο εκείνη του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών, ο Συνασπισμός είχε εκχωρήσει μέρος της εσωκομματικής του δημοκρατίας, και ορθά, με συλλογικές αποφάσεις. Τώρα φαίνεται λίγο παράταιρο που η Κεντρική μας Επιτροπή μαζί με μια σειρά από στελέχη που προσχωρούν στο κόμμα μας, με το δικό τους φορτίο, βρίσκονται μαζί με μια απόφαση της Κ.Ε. Για φανταστείτε τότε –Πάνο εσύ ήσουν στην ΑΚΟΑ και δεν είχες αυτό το πρόβλημα, σου άρεσε αυτό- που είχαμε εκχωρήσει την εσωκομματική μας δημοκρατία σε μια Γραμματεία συνιστωσών, όπου ο λόγος του Συνασπισμού, που ήταν 30 χιλιάδες μέλη το κόμμα τότε, είχε την ίδια βαρύτητα όχι με την ΑΚΟΑ, που ήταν ένα ισχυρό και σοβαρό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, αλλά με τη ΔΕΑ, την ΚΟΕ, το Κόκκινο, το Ξεκίνημα. Άρα, κακώς το κάναμε αυτό τότε; Εγώ λέω ότι όχι. Γιατί δεν είναι το άθροισμα των δυνάμεων που δίνουν ποσοτικά τη δυναμική. Είναι η ποιότητα αυτού του αθροίσματος.
Εγώ λοιπόν σ’ αυτή την ποιότητα προσδοκώ. Και όχι στο αν τα μέλη θα είναι παραπάνω 20, 30 ή 40 χιλιάδες. Δεν το υποτιμώ. Θεωρώ ότι είναι κρίσιμο κι αυτό. Αλλά πάνω απ’ όλα ισχυρίζομαι ότι η ποιότητα της προσπάθειάς μας μπορεί να δώσει μια μεγάλη δυναμική.
Και λέω λοιπόν ότι στον δικό μας πολιτικό χώρο, που πήρε πάντοτε τολμηρές αποφάσεις και ιδίως στον πολιτικό χώρο που εκπροσωπούν εν πάση περιπτώσει οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που εκφράζουν αυτές τις εύλογες και θεμιτές ενστάσεις. Διότι, ήταν ένας πολιτικός χώρος που είχε διαβάσει καλύτερα τον Γκράμσι απ’ όλους μας, είναι ιδεολογικό ρεύμα που συνέβαλλε σ’ αυτό το μπόλιασμα της διαρκούς ανανέωσης και της διαρκούς
ανατροφοδότησης και του διαρκούς μετασχηματισμού. Μας ταιριάζει λοιπόν να είμαστε λίγο πιο τολμηροί. Αυτό θέλω να πω. Πιο τολμηροί.
Και υποτιμούμε τον εαυτό μας επιλέγοντας μια μάχη οπισθοφυλακής και χαρακωμάτων σε οργανωτικά ζητήματα. Δεν αξίζει τον κόπο. Αντιθέτως, εγώ θεωρώ ότι έχουμε να δώσουμε πολύ σοβαρές μάχες και στην κοινωνία αλλά και στο εσωτερικό για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ταυτότητά μας. Αλλά, η ταυτότητα είναι κάτι που κερδίζεται καθημερινά,
μέσα στους αγώνες, μέσα στη δράση, στα συνδικάτα, στους κοινωνικούς χώρους, στους χώρους δουλειάς, στους χώρους εκπαίδευσης, στο πρόγραμμά μας.
Άκουσα την τοποθέτηση του Νάσου Ηλιόπουλου. Την θεώρησα εξαιρετική. Για το πόσο ριζοσπαστικό και πόσο ρεφορμιστικό θέλουμε το κόμμα μας. Είπε, τόσο ριζοσπαστικό ώστε να μπορούμε να έχουμε τη βεβαιότητα ότι την επόμενη φορά θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες κανονικότητας στην εργασία, θα δημιουργήσουμε συνθήκες μεγάλων αλλαγών και τομών στην υγεία, στο κοινωνικό κράτος, στην παιδεία. Αυτό είναι το στοίχημα που έχουμε να δώσουμε.
Και με αυτή την έννοια, θέλω να επισημάνω ότι αυτό που είπε η Θεανώ Φωτίου είναι το σωστό: Και, και. Και ριζοσπαστικό και ανοιχτό. Και ψηφιακή κι αυτοπρόσωπη συμμετοχή.
Αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί σήμερα είναι όχι το ποια θα είναι η διαδικασία με την οποία ο κόσμος θα πάρει την κάρτα του, αλλά το πώς θα ενεργοποιήσουμε αυτόν τον κόσμο, πώς θα του δώσουμε χρεώσεις δουλειάς και δράσης.
Διότι, επαναλαμβάνω, το μεγάλο στοίχημα που έχουμε μπροστά μας είναι αυτός ο κόσμος να μην απογοητευτεί από την απάθεια και την αδράνεια. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να του δώσουμε χρεώσεις. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αλλάξουμε ενδεχομένως και τον τρόπο με τον οποίον δομούμε την οργανωτική μας δουλειά. Είναι εργαλείο οι νέες τεχνολογίες και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπως κάθε εργαλείο, όπως ο σουγιάς μπορεί να ανοίξει ένα κλειστό τενεκεδάκι, έτσι μπορεί και να δημιουργήσει πληγή.
Πώς θα το χρησιμοποιήσουμε αυτό το εργαλείο; Αν δεν στοιχήσουμε την κομματική δράση με το εργαλείο, τις δυνατότητες που δίνει αυτό το εργαλείο και σε κάθε οργάνωση να υπάρχει και ο γραμματέας, ο συντονιστής αλλά και αυτός που διαχειρίζεται την πλατφόρμα της οργάνωσης, είναι σε επικοινωνία με την κεντρική πλατφόρμα που θα πρέπει να έχει ευθύνη το Οργανωτικό Γραφείο και που θα είναι σε επικοινωνία και οι οργανώσεις μεταξύ τους και θα διεξάγεται ουσιαστικός διάλογος μέσα απ’ αυτό το εργαλείο, δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα. Και θα τσακωνόμαστε για πράγματα τα οποία, κατά την άποψή μου, δεν αξίζουν, για τον πολύ απλό λόγο, συντρόφισσες και σύντροφοι, το βλέπετε, αυτός ο κόσμος που κάνει το βήμα και δίνει τα στοιχεία του και θέλει να ενταχθεί δεν έχει
σχέση με τον κόσμο που απλά θέλει να μας παρακολουθεί.
Εγώ έχω στο facebook480 χιλιάδες followers. Έχουν μπει, έχουν δώσει τα στοιχεία τους; Κάνει ένα βήμα παραπάνω αυτός ο κόσμος. Και δεν πρέπει να τον βλέπουμε a priori εχθρικά. Αντιθέτως, πρέπει να του ανοίξουμε και την καρδιά μας και την ψυχή μας και τις οργανώσεις μας και τις αγκαλιές μας. Και όχι να λέμε, πότε θα έρθεις να ψηφίσεις, πότε θα πας στη διαδικασία;
Με αυτή την έννοια, λοιπόν, εγώ θεωρώ ότι πρέπει να ψηφίσουμε την απόφαση της Π.Γ., διότι είναι μια απόφαση που βγήκε μετά από πολλή βάσανο και κόπο και συζήτηση. Πιστεύω ότι πρέπει να ενθαρρύνουμε όλα τα μέλη, καινούργια και παλιά, χωρίς διαχωρισμό κανέναν. Δεν προτείνουμε κανέναν διαχωρισμό, ούτε καμία ποσόστωση ανάμεσα σε νέους και παλιούς. Προτάθηκε κι αυτό. Αλλά η μόνη διαδικασία -και συζητήσαμε με τη συντρόφισσα την Έφη και καταλήξαμε ότι η μόνη διαδικασία που μπορεί και τεχνικά να είναι άρτια-, είναι να κλείσουν οι λίστες των εγγραφών και δια ζώσης και ψηφιακά τη Μ. Παρασκευή 17 Απριλίου. Και αμέσως μετά, να κάνει μια πολύ δύσκολη και σύνθετη δουλειά, αλλά που πρέπει να γίνει από το Οργανωτικό Γραφείο, οι λίστες να γίνουν ενιαίες και να γίνουν όλες ψηφιακές. Όλες. Όλοι όσοι έχουν εγγραφεί στην πλατφόρμα ή δια ζώσης στις οργανώσεις μέχρι 17 Απριλίου, να είναι μια δεξαμενή.
Κι αυτή η μία δεξαμενή, ακριβώς επειδή είναι πρακτικά αδύνατο να φτιάξεις κάρτα ψηφιακή με όνομα και με κωδικό, θα πρέπει να φτιάξουμε για όλους. Όλους, παλιούς και νέους, που είναι εγγεγραμμένοι, και την ημέρα που θα πάνε να ψηφίσουν, τη μέρα των ψηφοφοριών, να πάνε να την παραλάβουν οι άνθρωποι, δίνοντας όμως κι ένα ποσό. Γιατί έχει αξία, έχει αντίτιμο η συμμετοχή σε μια συλλογικότητα, και μάλιστα σε ένα κόμμα.
Δεν βλέπουμε άλλον τρόπο. Το συζητήσαμε. Αυτός είναι ο τρόπος. Πρέπει να ενθαρρύνουμε εντωμεταξύ όλοι, παλιοί και νέοι, ψηφιακοί και μη ψηφιακοί, αναλογικοί κ.λπ., να έχουν συμμετοχή στις συζητήσεις που θα διεξαχθούν στις οργανώσεις, στις μεγάλες εκδηλώσεις; Πρέπει. Πρέπει να το επιδιώξουμε. Αλλά μην πάμε τώρα και στο άλλο άκρο. Να το βάλουμε ως προϋπόθεση για να ψηφίσει κανείς και να βάζουμε τους συντρόφους μας να κάνουν τους απουσιολόγους και τους παρουσιολόγους. Δεν μπορεί να
γίνει αυτό. Πρακτικά δεν μπορεί να γίνει αυτό.
Άρα λοιπόν εγώ θα ήθελα να σας ζητήσω με ανοιχτή καρδιά να εγκρίνουμε αυτόν τον οδικό χάρτη και, αν είναι δυνατόν, να τον εγκρίνουμε με πολύ μεγάλη πλειοψηφία. Και να ασχοληθούμε στο επόμενο διάστημα με τα μεγάλα ζητήματα που ανοίγουμε στο δημόσιο διάλογο μέσα από τον απολογισμό μιας πολύχρονης και συναρπαστικής πορείας, από το ‘12 ως σήμερα, και με το πρόγραμμά μας που προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα κρίσιμα και μεγάλα ερωτήματα που αφορούν το αύριο και την ανάγκη η χώρα να γυρίσει το
γρηγορότερο δυνατό σε μια προοδευτική διακυβέρνηση, προκειμένου να προωθήσουμε τους βασικούς μας στόχους, που είναι η κοινωνική δικαιοσύνη και η προκοπή του τόπου.
Σας ευχαριστώ.
Διαβάστε επίσης:
