Είναι πάρα πολύ δύσκολο να γράφεις για τον θάνατο ενός κοντινού σου ανθρώπου, ενός φίλου. Οι λέξεις δείχνουν φτωχές και ο φόβος ότι θα πεις διάφορες κοινοτοπίες κυριαρχεί. «Πάγωσα» όταν το πρωί έμαθα ότι «ο Κλέαρχος έφυγε...». Έφυγε όχι «πλήρης ημερών», έφυγε μετά από μια μακροχρόνια και δύσκολη μάχη με τον καρκίνο, έφυγε όρθιος και σαν παλικάρι που ήταν όλη του τη ζωή, στα 73 του χρόνια.
Έφυγε γιατί ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του κουράστηκε να παλεύει με έναν ύπουλο εχθρό που ώρες - ώρες ένιωθε ότι τον έκανε σκιά του εαυτού του. Έφυγε και αφήνει πίσω τους τις πολυαγαπημένες του γυναίκες, την σύντροφό του Τατιάνα και την κόρη τους Μαρία. Αρκετοί γνωρίζαμε ότι το τέλος του μπορεί να πλησιάζει, δεν θέλαμε όμως να το πιστέψουμε. Και χθες ο Κλέαρχος Τσαουσίδης έγινε η θλιβερή «είδηση» της ημέρας για τη Θεσσαλονίκη και όχι μόνο...
Ο θάνατός του σκόρπισε θλίψη σε όλους και όλες που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε ή να συνεργαστούμε μαζί του ή να συμπορευθούμε σε κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες. Ο Κλέαρχος με το φευγιό του κάνει φτωχότερη τη δημοσιογραφία, ενώ η Αριστερά και η Θεσσαλονίκη χάνουν έναν πιστό υπηρέτη τους. Ήταν μια πολύ έντονη προσωπικότητα και ως τέτοια έκανε φανατικούς φίλους, «φίλους», αλλά δημιουργούσε και αντιπάλους τόσο στο δημοσιογραφικό όσο και στον πολιτικό χώρο. Φυσικό είναι... Αλλά ακόμη και οι «αντίπαλοι» δεν μπορούσαν να μην παραδεχθούν ότι ήταν μια ισχυρή και σοβαρή προσωπικότητα, ένας έντιμος άνθρωπος και πιστός στις αξίες που πρέσβευε.
Ήταν βαθιά μορφωμένος, βαθιά καλλιεργημένος και κάθε συζήτηση μαζί του ήταν ενδιαφέρουσα, διότι πάντα είχες κάτι παραπάνω να μάθεις από αυτόν. Ακόμη και οι «καυγάδες» για διάφορα θέματα ήταν απολαυστικοί. Ήταν κοινωνικός, λαϊκός, χωρίς να λαϊκίζει, ήταν υπερπροστατευτικός και ιδιαίτερα τρυφερός με τους ανθρώπους που είχε επιλέξει για φίλους του. Είχε χιούμορ, ήξερε να αυτοσαρκάζεται και δεν χαριζόταν σε κανέναν. Αυτό φαίνεται εξάλλου και μέσα από τα χιλιάδες κείμενα που έχει υπογράψει κατά την πολυετή θητεία του στη δημοσιογραφία. Ήταν μέχρι το τέλος μια «πένα» αιχμηρή και ανεξάντλητη.
Υπηρέτησε το μέγα κοινωνικό αγαθό της ενημέρωσης από πολλές θέσεις και αφήνει έντονο το στίγμα του στον χώρο αυτόν, ενώ στάθηκε πραγματικός δάσκαλος για τις νεότερες γενιές των δημοσιογράφων της Θεσσαλονίκης. Κατέκτησε μάλιστα το δικαίωμα όλοι και όλες οι νεότεροι συνάδελφοι, να τον φωνάζουν όχι "κ. Τσαουσίδη", ούτε "κ. διευθυντά" ή "κ. αρχισυντάκτα", αλλά απλώς "Κλέαρχε", χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον σεβόντουσαν λιγότερο. Ήταν, επίσης, ένας επίμονος Θεσσαλονικιός. Αν και είχε πολλές προτάσεις για να συνεχίσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην Αθήνα, προτίμησε την παραμονή του στην όπόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε και αγάπησε.
Μια αξιοζήλευτη πορεία
Το βιογραφικό του είναι πλούσιο. Γεννήθηκε το 1947 στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ από το 1965 έως το 1968 και (ύστερα από αναγκαστική διακοπή) από το 1974 έως το 1976. Άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος το 1969 στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη". Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες "Εγνατία" (1981) και «Τα Νέα», στο γραφείο Θεσσαλονίκης (1982-88). Την περίοδο Αύγουστος 1988 - Ιούλιος 1989 διετέλεσε διευθυντής Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια εργάστηκε στο Mega Channel (γραφείο Θεσσαλονίκης), ενώ το 1991 επανήλθε στα "Νέα". Το 1993 οργάνωσε και διηύθυνε έως το 1995 τον ραδιοσταθμό "ΖΗΤΑ". To 1995 ανέλαβε διευθυντής σύνταξης στο ένθετο «Βόρεια Ελλάδα» της "Καθημερινής" και το 1997 έγινε διευθυντής στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος της Κυριακής», ενώ αργότερα ανέλαβε και τη διεύθυνση του ημερήσιου φύλλου «Αγγελιοφόρος».
Κατά περιόδους συνεργάστηκε με τους ραδιοσταθμούς Παρατηρητής και Antenna. Υπήρξε επί σειρά ετών (1983-88) ανταποκριτής της εφημερίδας «Το Ποντίκι» και της Σουηδικής Ραδιοφωνίας, ενώ τα τελευταία χρόνια αρθρογραφούσε στην εφημερίδα «Η Αυγή» και ήταν συνεργάτης της Ντόιτσε Βέλε.
Πλούσια η συνδικαλιστική του δράση
Το 1987 εκλέχτηκε μέλος του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΜ-Θ και δούλεψε για το άνοιγμα της Ένωσης στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Από το 1990 έως το 1996 διετέλεσε γενικός γραμματέας της, ενώ το καλοκαίρι του 1995 εκλέχθηκε Α' αντιπρόεδρος της ΠΟΕΣΥ. Το 1995 η ΕΣΗΕΜ-Θ τον εξέλεξε εκπρόσωπό της στο Διοικητικό Συμβούλιο του ΑΠΕ (τριετής θητεία). Διετέλεσε επίσης μέλος (με υπόδειξη της ΕΣΗΕΜ-Θ) του Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης Πληροφόρησης Θεσσαλονίκης.
Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας του Βαλκανικού Κέντρου Τύπου και μέλος του προεδρείου της Βαλκανικής Συνομοσπονδίας Δημοσιογράφων, η οποία, στο ιδρυτικό της συνέδριο, συσπείρωσε, χάρη σε ενέργειες του ίδιου, δημοσιογραφικές ενώσεις από 18 διαφορετικές χώρες. Το 2007 εξελέγη αντιπρόεδρος στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ενιαίου Δημοσιογραφικού Οργανισμού Επικουρικής Ασφάλισης και Περίθαλψης (ΕΔΟΕΑΠ).
ΕΣΗΕΜ-Θ: "Αφήνει βαθύ αποτύπωμα στην ενημέρωση"
«Η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης αποχαιρετά με οδύνη μια από τις πιο χαρακτηριστικές μορφές του δημοσιογραφικού κόσμου στη βόρεια Ελλάδα, τον Κλέαρχο Τσαουσίδη, που πέθανε σήμερα, Τρίτη 11.2.2020 σε ηλικία 73 ετών. Η προσήλωσή του στην ποιότητα του δημοσιογραφικού έργου, η εργατικότητά του, η ευρυμάθεια και η πίστη του στην ενημέρωση ως δημόσιο αγαθό είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που αποτυπώθηκαν στα δημοσιογραφικά δημιουργήματά του» αναφέρει η ΕΣΗΕΜ-Θ και προσθέτει:
«Η επαγγελματική διαδρομή του Κλέαρχου Τσαουσίδη άφησε βαθύ αποτύπωμα στην ενημέρωση, όπως και η συνδικαλιστική του δράση μέσα από την Ένωση Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας - Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ), από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ), για την ίδρυση της οποίας πρωτοστάτησε ο ίδιος, και από τον ασφαλιστικό οργανισμό ΕΔΟΕΑΠ. Εξίσου βαθύ ήταν το πολιτικό του ίχνος, χαραγμένο με την αντιδικτατορική δράση του και τη σταθερή και μαχητική υποστήριξη των ιδεολογικών αρχών του μέσω της αρθρογραφίας και των παρεμβάσεών του έως την έσχατη στιγμή. Την τελευταία πενταετία αρθρογραφούσε σταθερά σε εβδομαδιαία βάση στην εφημερίδα 'Η Αυγή'».
Σήμερα η πολιτική του κηδεία
Σήμερα στις 3 το μεσημέρι φίλοι, συνάδελφοι και σύντροφοι θα μαζευτούμε για να αποχαιρετήσουμε τον Κλέαρχο Τσαουσίδη, που έφυγε χθες από τη ζώη. Η πολιτική του κηδεία θα γίνει στα νεκροταφεία Αναστάσεως του Κυρίου, στη Θέρμη, και σύμφωνα με την επιθυμία του η σορός του θα αποτεφρωθεί. Η σύντροφος της ζωής του, η Τατιάνα, και η πολυαγαπημένη κόρη του Μαρία ζητούν αντί στεφανιών τα χρήματα να δοθούν για την ενίσχυση του Συλλόγου Συνδρόμου Down Ελλάδας στους λογαριασμούς της Πειραιώς: 5220-002835-426 και της Εθνικής: 218/296020-65.
"Παρών" στους κοινωνικούς αγώνες για τη δημοκρατία
Ο Κλέαρχος Τσαουσίδης από νεαρή ηλικία συμμετείχε στους δημοκρατικούς αγώνες του 114 και του 15%. Με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών εντάχθηκε και συμμετείχε στην αντίσταση μέσα από τις γραμμές της Σπουδαστικής Λαϊκής Πάλης και του Ρήγα Φεραίου. Τον Νοέμβριο του 1973 πρωταγωνίστησε στην κατάληψη της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, μάλιστα ήταν μέλος της Επιτροπής Κατάληψης και εκφωνητής του ραδιοφωνικού σταθμού, που είχε στηθεί και εξέπεμπε σε μια σχετικά μικρή ακτίνα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Εξαιτίας της αντιδικτατορικής του δράσης και πάλης συνελήφθη επανειλημμένα και δέχτηκε τις ιδιαίτερες «περιποιήσεις» στα γραφεία της Ασφάλειας. Μετά την πτώση της δικτατορίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας ο Κλέαρχος Τσαουσίδης πρωτοστάτησε στον αγώνα για αποχουντοποίηση στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ. Από το 1974 έως το 1976 διετέλεσε, για δύο θητείες, πρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής, ενώ πολιτικά εντάχθηκε στο ΚΚΕ εσωτερικού και αργότερα στην Ε.ΑΡ., στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο συμμετείχε ενεργά μέχρι το τέλος της ζωής του. Ήταν, επίσης, μέλος του Συλλόγου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974. Παρέμεινε αγωνιστής μέχρι την ύστατη ώρα.
"Αποχαιρετούμε έναν εξαίρετο δημοσιογράφο, έναν μαχητή της Αριστεράς"
«Με θλίψη αποχαιρετούμε τον Κλέαρχο Τσαουσίδη, έναν υπέροχο άνθρωπο, εξαίρετο δημοσιογράφο, μαχητή της Αριστεράς, που πάλεψε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του για τη δημοκρατία και την πρόοδο. Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του» ήταν το συλλυπητήριο μήνυμα του Αλέξη Τσίπρα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Ε. Θεσσαλονίκης με ανακοινώσεις τους εξέφρασαν την οδύνη τους για την απώλεια του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς.
«Αποχαιρετάμε τον σύντροφο Κλέαρχο Τσαουσίδη. Με περίσσια οδύνη πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του ιστορικού στελέχους της Αριστεράς και του αντιδικτατορικού αγώνα, του μαχόμενου δημοσιογράφου», αναφέρει η σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, στην οποία αναφέρεται όλη η πολιτική διαδρομή και οι αγώνες που έδωσε. Καταλήγοντας ο ΣΥΡΙΖΑ «εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στη σύζυγό του Τατιάνα, την κόρη του Μαρία και όλη την οικογένειά του».
«Η Θεσσαλονίκη, η δημοσιογραφία, η Αριστερά, όλοι εμείς αποχαιρετούμε με οδύνη τον Κλέαρχο Τσαουσίδη. Έναν βαθιά προοδευτικό και δημοκρατικό άνθρωπο, μια μορφή της δημοσιογραφίας όχι μόνο στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ελλάδα» δήλωσε η Κατερίνα Νοτοπούλου ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Θεσσαλονίκη Μαζί». «Ο Κλέαρχος, ο σύντροφος Κλέαρχος, άφησε βαθύ το αποτύπωμά του στην πόλη και στη δημοσιογραφία με την πορεία του, με τον λόγο του και τις πράξεις του. Τα λόγια του θα μείνουν χαραγμένα στον νου, τα άρθρα του στην 'Αυγή' θα διαβάζονται ξανά και ξανά.
Αντίο, σύντροφε. Σ’ ευχαριστούμε» κατέληξε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ
Οι συναγωνιστές του
Ένας συναγωνιστής του στον αντιδικτατορικό αγώνα, ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Αντώνης Λιάκος, αποχαιρέτησε τον Κλέαρχο με την εξής συγκινητική ανάρτηση στο Facebook: «Έφυγε τη νύχτα ο Κλέαρχος Τσαουσίδης. Τι να πω; Μόνο μια ιστορία. Στη δικτατορία είχαμε βγει με τον Κλέαρχο να πετάξουμε προκηρύξεις στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Καθώς ήταν μικρού μεγέθους, είχαμε σκεφτεί να τις βάζουμε πολλές μαζί στις εξατμίσεις των αυτοκινήτων. Την άλλη μέρα οι ανύποπτοι οδηγοί, με το που θα έβαζαν μπρος το αμάξι τους, θα γέμιζαν το κέντρο της πόλης με αντιχουντικές προκηρύξεις.
Είχαμε βγει πολύ αργά το βράδυ, είχαμε τοποθετήσει αρκετές, αλλά είχαμε και αρκετές πάνω μας, όταν πέσαμε πάνω σε μια περιπολία χωροφυλακής. Θαύμασα την ετοιμότητα του Κλέαρχου, όταν αστραπιαία μ’ έπιασε από τον ώμο και άρχισε να τραγουδάει στεντορείως τρικλίζοντας το ρεμπέτικο του Γιάννη Παπαϊωάννου 'Μπιρ Αλλάχ - Σαν βγαίνει ο χότζας στο τζαμί'. Τη γλιτώσαμε με παρατήρηση να μην φωνάζουμε. Αυτός ήταν ο Κλέαρχος, ένας γενναίος άνθρωπος, ευφυής, γειωμένος στη λαϊκή κουλτούρα, μαχητικός στην πολιτική, έντιμος δημοσιογράφος και διανοούμενος. 'Το στήθος μου ματώνει' λέει το τραγούδι. Το στήθος μου ματώνει, αγόρι μου. Καλό ταξίδι. Δώσε χαιρετισμούς και στον Δαρβέρη και στα άλλα παιδιά...».
Ο αγαπημένος του φίλος και σύντροφος, ο «ψηλός», όπως τον αποκαλούσε ο Κλέαρχος, ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, δήλωσε ότι «η αντιδικτατορική αντίσταση και η Αριστερά πενθούν την απώλεια ενός από τα ιστορικά τους στελέχη, του σύντροφου Κλέαρχου Τσαουσίδη, που έφυγε μετά από μακροχρόνια και γενναία μάχη με την επάρατο νόσο».
