Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
«Ενοχική» η σχέση της Δεξιάς με το Πολυτεχνείο...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

«Ενοχική» η σχέση της Δεξιάς με το Πολυτεχνείο...

 Αισθάνονται κάπως περίεργα, έως και άβολα θα μπορούσες να το πεις. Και το δείχνουν. Είναι οι μέρες του Πολυτεχνείου, βλέπεις.

Η μετά του οποίου σχέση τής εν γένει Δεξιάς δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ ιδιαιτέρως «θερμή». Και είναι γι’ αυτό που ακούγονται πάντα όσα ακούγονται εκ μέρους της. Είναι γι’ αυτό που γίνονται πάντα όσα γίνονται. Δεν θα ήταν υπερβολή να πεις κανείς πως η σχέση της Δεξιάς με το Πολυτεχνείο ήταν, είναι και παραμένει πάντα ξεκάθαρα ενοχική...

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΪΚΟΥ

Ενοχική λοιπόν η σχέση της Ν.Δ. με το Πολυτεχνείο, ξεκάθαρα ενοχική. Και, εδώ που τα λέμε, έχει τους λόγους της. Η Χούντα, βλέπεις, προήλθε από τα σπλάχνα της. Και το ξέρει, και το αισθάνεται και, συνειδητά ή όχι, το «υφίσταται» πολιτικά, το «βιώνει». Η Χούντα η οποία, στην πράξη, απλώς αξιοποίησε το ιδεολογικό οπλοστάσιο της ΕΡΕ, του προπατορικού της Ν.Δ. πολιτικού σχήματος. Φτάνοντάς το ως τα άκρα βεβαίως, όμως περί αυτού πρόκειται. Ας μην λησμονείται ότι κεντρικός άξονας του πολιτικού οικοδομήματος της προδικτατορικής Δεξιάς υπήρξε ο αντικομμουνισμός. Στ’ όνομα του οποίου, εξάλλου, κινήθηκαν οι πραξικοπηματίες. Στ’ όνομα του οποίου κατέλυσαν τη Δημοκρατία.

Η Χούντα λοιπόν απλώς «υπερέβαλε» σε αγριότητα ως προς τις μεθόδους του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Και θα πρέπει να πούμε πως δεν ήταν παρά λίγες οι περιπτώσεις των στελεχών της προδικτατορικής Δεξιάς που βρέθηκαν ενεργά απέναντι στο χουντικό καθεστώς. Φωτεινές εξαιρέσεις, όμως εξαιρέσεις.

Κι από την άλλη μεριά η Ν.Δ. ξέρει καλά πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως η κορυφαία μαζική αντιδικτατορική εκδήλωση, υπήρξε αποκλειστικά έργο της Αριστεράς. Των νέων των -πολλών- πτερύγων της όλης Αριστεράς. Και μ’ αυτό το αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός δεν κατάφερε ποτέ να συμβιβαστεί η Δεξιά. Δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί πολιτικά. Και δεν μπορεί να το αντέξει...

Οι... «μπαχαλάκηδες» εκείνου του Νοέμβρη

Είναι για όλους αυτούς τους λόγους που η Δεξιά, από τότε κιόλας κι ώς τα σήμερα ακόμη, επεχείρησε να υποβαθμίσει τη σημασία τους Πολυτεχνείου. Ή και να την απαξιώσει. Και παράλληλα να αλλοιώσει, έως και να ακυρώσει το πνεύμα και το νόημά του. Είναι γι’ αυτό που ουδέποτε ηγετικά στελέχη της Δεξιάς, όλ’ αυτά τα 46 από τότε χρόνια, τίμησαν τις εκδηλώσεις της επετείου του. Ενώ, όχι σπάνια, προσπάθησαν ακόμη και να τις λοιδορήσουν. Είναι γι’ αυτό που είδαμε φέτος αυτό το απίστευτο κρεσέντο αστυνομικής κατασταλτικής βίας, το -κατά την εκτίμησή τους- αποτελεσματικά αποτρεπτικό της συμμετοχής στις εκδηλώσεις. Άλλο αν διαψεύστηκαν θεαματικά από την πραγματικότητα. Είναι γι’ αυτό που επιφανείς (σήμερα) παράγοντές της αμφισβητούν ακόμη και την ύπαρξη νεκρών κατά την εξέγερση! Κι ας είναι τα ίδια τα αδιάψευστα ντοκουμέντα που βοούν. Εκείνοι επιμένουν. Είναι γι αυτό που, δειλά στην αρχή, εντελώς ξεδιάντροπα στη συνέχεια, υποστήριξαν πως η μεγαλειώδης αντιχουντική εξέγερση της νεολαίας έκανε περισσότερο κακό παρά καλό. Και είναι γι αυτό που συστηματικά επεχείρησαν (και εν πολλοίς τα κατάφεραν) να δυσφημήσουν τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου». Ενώ τελευταία βλέπουμε -όψιμους κατά κύριο λόγο- «οργανικούς διανοούμενους» να επιδίδονται, με ενορχηστρωμένη αρθρογραφία, ακόμη και με ειδικές εκδόσεις, σε επιχείρηση «ιστορικού αναθεωρητισμού» με αντικείμενο το Πολυτεχνείο...

Ας πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Για τη διαχρονική Δεξιά, την τότε, την μετέπειτα αλλά και την σημερινή, οι νέοι αγωνιστές του Νοέμβρη του 1973 δεν ήταν παρά οι «μπαχαλάκηδες» του καιρού τους. Αν διαβάσει κανείς τις «επί τόπου» δηλώσεις του χουντικού κυβερνητικού εκπροσώπου, ανάμεσα στα συντρίμμια, την επομένη της σφαγής. Και τις αντιπαραβάλει με σχετικές δηλώσεις αρκετών υψηλόβαθμων στελεχών της σημερινής Δεξιάς, πιστέψτε με, δεν πρόκειται να βρει και μεγάλες διαφορές. Όχι, πάντως, διαφορές ουσίας. Οι νέοι αγωνιστές του Νοέμβρη του 1973 είναι εκείνοι που αμφισβήτησαν τότε δυναμικά το δόγμα «νόμος και τάξη». Και που δικαιώθηκαν ιστορικά γι’ αυτό. Ε, λοιπόν, αυτό δεν μπορεί να το χωνέψει η Δεξιά. Είναι γι’ αυτό, εξάλλου, που ηγετικά της στελέχη μιλούν με δέος για τη μεταδικτατορική «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς». Στην προσπάθειά τους να την ξορκίσουν. Δίχως, φυσικά, να τα καταφέρνουν...

Κάποιοι έγραψαν αυτές τις μέρες, τις μέρες του φετινού Νοέμβρη, πως εντέλει «η Δεξιά φοβάται το Πολυτεχνείο». Και ίσως δεν έχουν άδικο...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL