Όποιος νομίζει πως διαθέτει καθαρό νου και ελεύθερη κρίση αν θέλει ας το ψάξει κι ας το σκεφτεί λιγάκι το πράγμα.
Ας αναζητήσει τα στοιχεία, τις παραμέτρους που συγκροτούν αυτή τη νέα «κανονικότητα».
Στη συνέχεια ας τα μετρήσει, ας τα ζυγίσει, ας τα αξιολογήσει κι ας τα βάλει σε μια σειρά.
Και μην νομίζεις, αυτοί οι τέσσερις μήνες φτάνουν και περισσεύουν για να βγάλει συμπέρασμα.
Μετά μπορεί να μελαγχολήσει με την ησυχία του...
Ευτυχώς στο τσακ τη γλιτώσαμε τη «βλασφημία» ως βαρύ ποινικό αδίκημα.
Εξαιτίας των αντιδράσεων, λέει.
Ειλικρινής ομολογία, θα πρέπει να πούμε.
Και υγιής η αντίδραση.
Για σκέψου όμως, ήταν αυτή η πρόθεσή τους, η απορρέουσα από τον πυρήνα της ιδεολογίας τους.
Τελικά αυτοί είναι. Το «τι σημαίνει Δεξιά» που λέγαμε; Αυτό...
Η πιο δυσοίωνη εξέλιξη διεθνώς, το πραξικόπημα κατά του Έβο Μοράλες στη Βολιβία.
Το κάπως πρωτότυπο ως προς την τεχνική του, πλην καραμπινάτο πραξικόπημα.
Και η πιο ευοίωνη εξέλιξη διεθνώς, η κυβερνητική συνεργασία σοσιαλιστών και ριζοσπαστικής Αριστεράς στην Ισπανία.
Από το 1939, παρακαλώ, έχει να βρεθεί η ισπανική Αριστερά στην εξουσία κι αν θέλεις το πιστεύεις.
Θα μπορούσαν βέβαια, αν είχαν περισσότερο μυαλό, να το στήσουν από τα πριν δίχως να χρειαστούν επαναληπτικές εκλογές.
Αλλά δεν βαριέσαι, κάλλιο αργά...
Δεν ξέρω αν το πήρες χαμπάρι, αλλά το ΚΙΝ.ΑΛΛ. αντιμετώπισε με πλήρη κατανόηση την αστυνομική αγριότητα στην ΑΣΟΕΕ.
Ε, αν δεν το περίμενες, πολύ θα με απογοητεύσεις...
Ζανίνε Ανιές το όνομα αυτής. Της, ελέω στρατηγών και ΗΠΑ βεβαίως - βεβαίως, αυτοανακηρυχθείσας Προέδρου της Βολιβίας στη θέση του Μοράλες.
Δεν έχει ακούσει τίποτα η κυρία, φαίνεται, για την τύχη του άλλου αυτοανακηρυχθέντος, του Γκουαϊδό.
Και στη Χιλή ο κακός χαμός, πάει πάνω από μήνας με τον λαό στα οδοφράγματα και στα κεραμίδια.
Τον λαό, τον ήδη αγρίως μακελεμένο από τα τάγματα εφόδου του Πινιέρα.
Του εκλεκτού της πάσης Δεξιάς, ξέρετε.
Όμως τι τα θέλετε, και η Βολιβία και η Χιλή πέφτουνε πολύ μακριά για την Ευρώπη.
Ώστε να συγκινηθεί κομματάκι.
Δεν είναι να πεις όπως η Βενεζουέλα, εδώ στη γειτονιά μας.
Δεν πήραν χαμπάρι τα κανάλια μας τη θερμή υποδοχή των προσφύγων στον Πειραιά.
Δεν πήραν χαμπάρι τα κανάλια μας τα σχολεία με τα πανό υποδοχής και τα δώρα στα προσφυγάκια.
Δεν πήραν χαμπάρι τα κανάλια μας τις εκδηλώσεις, έως και διαδηλώσεις αγάπης και ανθρωπιάς, σχεδόν παντού στη χώρα.
Τους έφτασαν και τους περίσσεψαν οι κάποιες δεκάδες ελληναράδες της ψησταριάς.
Καλύφθηκαν, βρε παιδί μου, πώς το λένε.
Έτσι που λέτε, τον Φρουζή τον πίεζε η Τουλουπάκη να ομολογήσει διευθύνσεις και ονόματα.
Τον Μανιαδάκη τον πίεζε το FBI «να δώσει» τον Λοβέρδο.
Γνωστή, έκπαλαι ως γνωστόν, η κάψα του FBI με τον Λοβέρδο.
Όμως, παιδιά, αν θυμάστε, η Προανακριτική την ενδεχόμενη εμπλοκή του Παπαγγελόπουλου ερευνά, αποκλειστικώς.
Όχι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε, γενικώς και αορίστως.
Και να ξέρετε, η ασυλία των τραπεζιτών ψηφίστηκε ήδη δόξη και τιμή.
Οπότε τα χρέη των κομμάτων και των ΜΜΕ να ζούμε να τα θυμόμαστε.
Οι χαρακτηρισθέντες ως ελεύθεροι και κοινόχρηστοι χώροι του Ελληνικού απεδόθησαν κι εκείνοι στον Λάτση.
Τόσο ελεύθεροι και τόσο κοινόχρηστοι.
Σε τριάντα εφτά, ναι, όπως το ακούτε, σε τριάντα εφτά πανεπιστημιακές σχολές έβαλε ήδη λουκέτο η Κεραμέως.
Νοικοκυρεμένα πράματα, όχι θα κάτσει να σκάσει.
Και... σαν σήμερα, 46 χρόνια πριν, για σκέψου.
Για κάποιους από μας, λες και ήταν χθες...
