Αφού πέρασε από τις επιθέσεις με τσεκούρια στον πολιτικό λεπενισμό κι από εκεί στο ακροδεξιό μόρφωμα του Καρατζαφερη, είδε φως με τα Μνημόνια και βρέθηκε εκεί που έφτυνε. Σήμερα είναι υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης στην κυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη.
Το τελευταίο διάστημα ο κύριος Βορίδης έχει φάει δύο ηχηρές πολιτικές σφαλιάρες: μία για το αντισημιτικό του παρελθόν και μία για τον τρόπο με τον οποίο αναφέρθηκε στους ανάπηρους. Αντί ν’ ανοίξει μια μεγάλη τρύπα να κρυφτεί και να ασχοληθεί από εκεί με τα τρέχοντα θέματα του υπουργείου του, ο κύριος Βορίδης δεν χάνει ευκαιρία να βγαίνει στα κανάλια και να ζητωκραυγάζει υπέρ της αστυνομικής βίας επί δικαίων και αδίκων.
Είπε χθες ο κύριος Βορίδης ότι η επιβολή του νόμου χρειάζεται και ξύλο. Στο κεφάλι του κυρίου Βορίδη κάθε βίαιη πράξη από την πλευρά της αστυνομίας γίνεται de facto για την επιβολή της νομιμότητας και άρα είναι δικαιολογημένη.
Δεν είναι κάποιο καινούργιο επιχείρημα αυτό. Και το εκλογικό όργιο του ’61, και τα βασανιστήρια στη χούντα, και οι δολοφονίες της μεταπολίτευσης, και κάθε ξεχωριστό περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας εναντίον πολιτών έτσι έχουν δικαιολογήσει τον εαυτό τους.
Ο κύριος Βορίδης βγαίνει ως μέλος της κυβέρνησης να μας πει ότι γουστάρει αστυνομική αυθαιρεσία. Επί της ουσίας προαναγγέλλει και ενθαρρύνει την κλιμάκωση των αστυνομικών ακροτήτων.
Η χουντίλα ξεχειλίζει από τα μπατζάκια της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.
