του Αντώνη Σαχπεκίδη*
«Τρεις είναι», έλεγε ο Αθηναίος ευπατρίδης Λυκούργος, «οι βασικοί παράγοντες που διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και διασώζουν την ευτυχία της πολιτείας: πρώτο οι νόμοι, δεύτερο οι δικαστικές αποφάσεις και τρίτο η καταγγελία που παραδίδει σ’ αυτούς τα αδικήματα. Γιατί ο νόμος, από τη μια, προβλέπει αυτά που δεν πρέπει να κάνουν οι πολίτες, ο κατήγορος καταγγέλλει αυτούς που έχουν καταστεί ένοχοι για τις τιμωρίες που προβλέπουν οι νόμοι, κι ο δικαστής τιμωρεί όσους του υπέδειξαν οι δύο αυτοί παράγοντες, ώστε ούτε ο νόμος ούτε οι δικαστές έχουν ισχύ, δίχως αυτόν που θα τους παραδώσει όσους διαπράττουν αδικήματα». Δυστυχώς η «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη μας έκανε ό,τι μπορούσε, για να αχρηστέψει τον πιο βασικό παράγοντα από αυτούς που «διαφυλάσσουν τη δημοκρατία και διασώζουν την ευτυχία της πολιτείας». Τώρα θα ψάχνουν τα κλειδιά εκεί που έχει φως, και όχι εκεί που τους έπεσαν!
Ό,τι κάνεις -και ό,τι δεν κάνεις- θα το βρεις μπροστά σου. Αυτό προφανώς δεν το είχαν συνεκτιμήσει οι καλοί μας λειτουργοί της Δικαιοσύνης, όταν κρατούσαν τους φακέλους στα συρτάρια τους για να... σιτέψουν. Τώρα θα πρέπει να εξηγήσουν πώς έγινε και οι κατηγορούμενοι έγιναν κατήγοροι. Εκτός και αν θελήσουν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχουν σκάνδαλα. Τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να αθωώσουν τους ενόχους και να καταδικάσουν τους καταγγέλλοντες. Εύκολο;
Υπάρχει νοήμων άνθρωπος που να έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι η υπόθεση NOVARTIS συνιστά σκάνδαλο τεραστίων (καθότι και διεθνών) διαστάσεων, από αυτά που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και την κοινωνία στη δυστυχία; (Διότι δεν αρκεί να είναι κάποιος νεοδημοκράτης για να κάνει πως δεν καταλαβαίνει, πρέπει να είναι και βλαξ).
Μεγαθυμία και υποκρισία
Η κυβέρνηση της νεο-ακροδεξιάς και της αντίδρασης έχει δείξει απροσχημάτιστα το πραγματικό της πρόσωπο και κινείται προς ένα αυταρχικό κράτος, που ήδη, μέσα σε τρεις μήνες παραβιάζει το Σύνταγμα, καταλύει τους νόμους και μεθοδεύει ένα κράτος σαν αυτό που ζήτησε ο πρώην πρόεδρος της χουντικής νεολαίας και νυν υπουργός της κυβέρνησης. Ο αρχαίος ρήτορας (πολιτικός) Αισχίνης έλεγε πως «όταν τηρούνται οι νόμοι, σώζεται και η δημοκρατία». Αλλά τι γίνεται όταν παραβιάζονται οι νόμοι; Απλούστατα, καταλύεται κάθε έννοια δικαίου.
Τώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κομπανία του νομίζουν ότι με την κοινοβουλευτική τους πλειοψηφία μπορούν από κατηγορούμενοι να γίνουν κατήγοροι. Και παριστάνει και τον... ελεήμονα ο Αρχηγός: «Εγώ δεν στέλνω τους πολιτικούς μου αντιπάλους στα δικαστήρια...»! Σε ανάλογο ύφος μίλησαν και άλλοι... μεγάθυμοι (και κάποιος από αυτούς που είναι ακόμα υπόδικος για το ίδιο σκάνδαλο!).
Σύνεση και τόλμη
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τολμήσει να προχωρήσει μπροστά, να αναλάβει πρωτοβουλίες σε εθνικό αλλά απαραίτητα και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υπερβαίνοντας την καθημερινή τριβή με τα λιγότερο σημαντικά (και επιτέλους δεν θα ασχολούνται όλοι με όλα!), ώστε να ανοίξει νέους δρόμους και να δώσει ένα νέο όραμα και ελπίδα στην απελπισμένη κοινωνία. Τα μέσα γι’ αυτό υπάρχουν (εκτός βέβαια από τα ΜΜΕ), αρκεί να αξιοποιηθεί το πλούσιο δυναμικό σε τεχνολογία και νέους ανθρώπους. Η προοπτική φαίνεται δυσοίωνη, αλλά τα μηνύματα από το μέλλον φτάνουν, για να τα αξιοποιήσουν οι συνετοί που διαθέτουν και την αναγκαία τόλμη.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, έχει υποτιμηθεί από όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ο κίνδυνος που ήδη απειλεί τη δημοκρατία μας. Τόσος αυταρχισμός και τόση περιφρόνηση προς κάθε έννοια νομιμότητας σε τόσο σύντομο χρόνο και τόσο προκλητικά δεν έχει ξαναγίνει. Τι δεν καταλαβαίνουν; Η χώρα διολισθαίνει απροκάλυπτα και ραγδαία προς μια νέα μορφή ολοκληρωτικού αυταρχισμού, χαλκεύονται δεσμά εις βάρος του λαού, ενώ καταργούνται ή περιορίζονται δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες και κατοχυρωμένα προ πολλού. Κι εμείς τι κάνουμε; Φοβούμαι πως σε λίγους μήνες ο εκτροχιασμός της δημοκρατίας θα είναι αναπότρεπτος και η πορεία προς μια νέα χρεοκοπία ανεπίστροφη. Είπα και ελάλησα... Γρηγορούσιν οι φύλακες;
Ο στόχος και ο χρόνος
Το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα εξηγείται, εκτός των άλλων, και από το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς προσπάθησε να χτίσει σε γερά θεμέλια ένα νέο φιλολαϊκό κράτος και να χαράξει μια πορεία για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και νομιμότητα. Αλλά μάλλον δεν εκτίμησε σωστά τον χρόνο που χρειάζεται γι’ αυτό και ότι ένα τέτοιο όραμα δεν μπορεί να υλοποιηθεί σε μια κυβερνητική θητεία, και μάλιστα κάτω από τις συνθήκες που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, μέσα σε απολύτως εχθρικό περιβάλλον τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη. Αυτό ούτε η «πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση» το εκτίμησε σωστά ούτε ο λαός το έλαβε σοβαρά υπόψη. Κι έτσι έγινε το μεγάλο πισωγύρισμα, που θα μας πάει πολλά χρόνια πίσω. Και είναι περισσότερο από βέβαιο πως θα το διαπιστώσει πολύ σύντομα και οδυνηρά ο λαός μας, αν δεν το έχει κιόλας καταλάβει.
* Ο Αντώνης Σαχπεκίδης είναι κλασικός φιλόλογος - συγγραφέας
