Το «Μακεδονικό» αποτελεί ταυτόχρονα αιτία και αφορμή για διχασμό στην ελληνική υπερσυντηρητική Δεξιά. Το βλέπουμε, άλλωστε, εδώ και μέρες με τις επιθέσεις και τις απειλές των «Σαμαρικών» κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Γι' αυτό δεν είχαν καθόλου άδικο όσοι προέβλεπαν πως η Συμφωνία των Πρεσπών θα προκαλεί προβλήματα στη Ν.Δ. για χρόνια μετά τη σύναψη και την υπογραφή της.
Ο πρόεδρος της Ν.Δ., αφού αγκάλιασε τους κάθε λογής μακεδονομάχους τάζοντας ανέξοδα αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως για να μην εφαρμοστεί η Συμφωνία, κάνει ακριβώς ό,τι είχε προβλεφθεί: εφαρμόζει κανονικά μια καλή συμφωνία και για τα μάτια του κόσμου συνεχίζει να τη χαρακτηρίζει «εθνικά επιζήμια». Από τζάμπα μάγκας έγινε κανονικός παπατζής.
«Ευτυχώς», θα πούμε όσοι και όσες υποστηρίξαμε με θέρμη τη Συμφωνία που έφερε η κυβέρνηση της Αριστεράς. Για «πρεσπαδόρους» μίλησε μάλιστα ο Γιάννης Πρετεντέρης ("Τα Νέα", Πέμπτη 12.9.2019), νομίζοντας πως ο χαρακτηρισμός θα «πικάρει» τους λογικούς κατοίκους της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα βέβαια οι μιντιακές ορντινάντσες του Κυριάκου Μητσοτάκη προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Και προφανώς αποτυγχάνουν. Και αυτογελοιοποιούνται.
Λογικό είναι, καθώς προσπαθώντας να ισορροπήσουν στις (κατόπιν εορτής) λογικές επισημάνσεις Δένδια και στις εθνικοπατριωτικές γελοιότητες του Σαμαρά (θυμίζουμε, ήταν ο υπουργός Εξωτερικών που δεν πήγε στα ευρωπαϊκά όργανα μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, με αποτέλεσμα στις πρώτες συνεννοήσεις η γείτονα να αποκαλείται «Δημοκρατία της Μακεδονίας») φτάνουν να εκστομίζουν την απίστευτη επιταγή: «Να αφοσιωθούμε στην αυστηρή επιτήρηση της 'εθνικά επιζήμιας' συμφωνίας, διότι κάποια στραβοτιμονιά θα κάνουν οι Σκοπιανοί και τότε θα τους την τρίψουμε στη μούρη».
Αντιπαρερχόμαστε τη «σαλονάτη» φρασεολογία του Γιάννη Πρετεντέρη για τον γειτονικό λαό και εστιάζουμε το ουσιαστικό: πώς γίνεται να εφαρμόσεις μια εθνικά επιζήμια συμφωνία χωρίς να προκαλέσεις ζημιά στη χώρα σου; Αν το πράξεις, είσαι είτε κάτι σαν προδότης, όπως λέει η "Ελεύθερη Ώρα" και τα Μπογδανο-ειδή, είτε είσαι πολιτικός απατεώνας επειδή κρύβεις τα καλά στοιχεία που έχει η Συμφωνία των Πρεσπών.
Όλα αυτά θα είχαν, βέβαια, νόημα εάν επρόκειτο για ανθρώπους με ισχυρές απόψεις επί της εξωτερικής πολιτικής. Αλλά τι να πεις για κάποιους που σφάζονται για τα «εθνικά» επειδή ένας πορφυρογέννητος τους έκοψε την πορεία προς τους παχυλούς μισθούς των Βρυξελλών;
