Η οικοδομή αντιμετωπίστηκε, όλα τα προηγούμενα χρόνια, ως κινητήριος μοχλός της ανάπτυξης. Πάνω - κάτω, αυτό γινόταν σε όλο τον κόσμο, εξ ου και η μεγάλη κρίση στις ΗΠΑ συνδέθηκε με την κατάρρευση της «φούσκας» της οικοδομής και των ενυπόθηκων δανείων υψηλού ρίσκου (subprimes). [...] Ειδικά μετά τη δεκαετία του ’90 αλλά και ως την αρχή του Μνημονίου, η επεκτατική πιστωτική πολιτική των τραπεζών και η διάχυτη αίσθηση ότι η ανάπτυξη θα συνεχιστεί για πάντα δημιούργησαν και στην Ελλάδα μία μεγάλη φούσκα ακινήτων, μεγάλο μέρος της οποίας αντανακλάται πλέον μόνο στο «κόκκινο κομμάτι» του χαρτοφυλακίου των τραπεζών. [...]
Βεβαίως, δεν ζούμε στη δεκαετία του ’70 και πλέον, όλες οι χώρες που βλέπουν μπροστά, υιοθετούν νέα βιώσιμα παραγωγικά μοντέλα, που έχουν να κάνουν με την αειφορία, με νέες μορφές ενέργειας και τεχνολογίες και δεν γοητεύονται πια από το να εγκλωβίζονται κεφάλαια σε «τούβλα».
Αντιθέτως, στην Ελλάδα φαίνεται πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν διαθέτει -παρά το περίσσευμα τεχνοκρατών και τα «βαριά» βιογραφικά- κάποιο συνεκτικό σχέδιο για την Ελλάδα του 2020 και των επόμενων δεκαετιών. [...] βάσει όσων είπε ο πρωθυπουργός, αναμένεται να ανασταλεί για τρία χρόνια ο ΦΠΑ στις νέες οικοδομές, θεσπίζεται έκπτωση 40% στις δαπάνες για ανακαίνιση ή για αναβάθμιση των κτηρίων και, συν τοις άλλοις, αναστέλλεται και ο φόρος υπεραξίας των ακινήτων. Πέραν αυτών, η κυβέρνηση έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα επαναφέρει και μία παγκόσμια -και άκρως αντιπεριβαλλοντική- πρωτοτυπία: τη... μεταφορά του συντελεστή δόμησης.
[...] Με άλλα λόγια, το όραμα των κυβερνώντων, όπως προέκυψε από όσα ακούσαμε το περασμένο σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, είναι να ξεκινήσουν πάλι οι εργολάβοι να χτίζουν σπίτια, οι μεσίτες να τα πουλάνε και οι τράπεζες να δανείζουν για τον σκοπό αυτό. Και μετά οι εργολάβοι να πουλάνε ακριβότερα, οι τιμές των ακινήτων να ανεβαίνουν, οι τράπεζες να δίνουν ακόμη υψηλότερα δάνεια και πάει λέγοντας.
Αν σας θυμίζει κάτι αυτή η εικόνα, καλά θυμάστε. Είναι ο τρόπος που λειτουργούσε η οικονομία ως την ώρα που ο Τιτανικός της Ελλάδας έπεσε πάνω στο παγόβουνο του ΔΝΤ. Είναι η απόδειξη ότι έπειτα από τρία Μνημόνια και με ανοιχτά τα τραύματα στο σώμα της κοινωνίας απ’ αυτά, πολλοί δεν πήραν το μάθημά τους από την κρίση και το όραμά τους εξαντλείται απλώς στο να γυρίσουν τον χρόνο πίσω. Τότε που, αμέριμνοι, πλέαμε πρόσω ολοταχώς προς το παγόβουνο που λέγαμε...
