Προφανώς κατάλαβαν ότι το colpo grosso που πλάσαραν μέσω των φιλικών μέσων ενημέρωσης παραείναι χοντροκομμένο και βρόμικο για να το χωνέψουν πολλοί, παρά τις επικλήσεις διαφόρων εξαπτέρυγων για τους «Έλληνες που είναι δυο φορές Έλληνες» και άλλα τέτοια.
Είναι σαφές ότι η τοποθέτηση στο υπουργείο Εξωτερικών του κ. Αντώνη Διαματάρη, με αρμοδιότητα μάλιστα τα θέματα του απόδημου ελληνισμού, αποβλέπει στην αξιοποίηση κυρίως των ελληνοαμερικανικών ακροδεξιών παραγόντων που εκφράζονται μέσω του “Εθνικού Κήρυκα”, της φιλοχουντικής εφημερίδας της Νέας Υόρκης, της οποίας -όλως τυχαίως- εκδότης είναι ο ίδιος…
Στο χθεσινό μάλιστα φύλλο του «Εθνικού Κήρυκα» τονίζεται η άποψη του κάποτε διεθνιστή κνίτη κ. Θεοδωρικάκου πως «είναι ανάγκη να διασφαλίσουμε το αυτονόητο, ότι τα παιδιά των Ελλήνων είναι επίσης Έλληνες».
Είναι όντως προεκλογική δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας η χορήγηση ψήφου στους απόδημους Έλληνες, εν γένει κι αορίστως, και είναι επίσης θέση -που ουδέποτε αποκηρύχτηκε από τη Ν.Δ.- η με κάθε τρόπο αποτροπή στο μέλλον κάθε πιθανότητας να εκλεγεί αριστερή κυβέρνηση. Το είπε ξεκάθαρα ο, υπουργός σήμερα, Μάκης Βορίδης. Να βάλουν πάλι τα δέντρα να ψηφίσουν, κομματάκι δύσκολο. Έτσι προχωρούν με απόδημους.
Τα παιδιά των Ελλήνων είναι όντως επίσης Έλληνες, αρκεί να συντρέχουν οι ίδιες προϋποθέσεις που το ελληνικό κράτος έχει θεσπίσει για να δώσει την ιθαγένεια σε πολίτες με καταγωγή από άλλη χώρα. Με δυο λόγια, να μιλούν την ελληνική, να γνωρίζουν βασικά θέματα της ελληνικής Ιστορίας, να ζουν τουλάχιστον για κάποια χρόνια στην Ελλάδα (πολλές φορές, στην πράξη, πάνω από 15) κ.λπ.
Γάλλος φίλος μου που ζει εδώ έκανε 15 χρόνια για να πάρει την ελληνική υπηκοότητα. Πώς θα έχει τα ίδια δικαιώματα με αυτούς που ξέραμε στα 20 μας αλλά αγνοούμε αν ζουν πια εκεί που βρέθηκαν; Πόσα από τα παιδιά αυτών μιλούν ελληνικά; Όλα δείχνουν ότι συνήθως τα παιδιά της τρίτης γενιάς αφελληνίζονται.
Η Νέα Δημοκρατία, με την πολυγλωσσία που τη διακρίνει σε πολλά θέματα, ρίχνει τώρα στη (δική της) δημοσιογραφική πιάτσα το θέμα της επιστολικής ψήφου. Κάτι δηλαδή που ήδη έχει συζητηθεί στην αρμόδια επιτροπή της προηγούμενης Βουλής, ειδικά για την κάλυψη των νέων επιστημόνων ή μη, που η οικονομική κρίση τούς έστειλε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ωστόσο, υπάρχει πάντα ο σκεπτικισμός, ακόμη και για αυτούς τους Έλληνες υπηκόους, όταν καθημερινά (τα καλοκαίρια που τους βλέπουμε) μένουμε άναυδοι μπροστά στην άγνοιά τους για βασικά θέματα που καθορίζουν όμως τη δική μας (όσων παραμένουμε εδώ) ζωή.
Πώς λοιπόν θα ψηφίσει για το αύριο των παιδιών μας ο άνθρωπος που ζει στις ΗΠΑ ή στην Αυστραλία και έχει χωνέψει όλες τις αηδίες που του σερβίρουν οι μακεδονικές οργανώσεις (όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους απόδημους Σλαβομακεδόνες); Οι αναγνώστες του «Εθνικού Κήρυκα» του υφυπουργού Εξωτερικών κ. Διαματάρη ζητούν με επιστολές τους να ακυρώσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τη Συμφωνία των Πρεσπών. Τι τους νοιάζει τι θα γίνει έπειτα με τις άλλες διεθνείς συμφωνίες που αφορούν ελληνικά εδάφη;
Η ανάγκη εκπροσώπησης των αποδήμων Ελλήνων, που καταμετρώνται σε 4 ή 5 εκατομμύρια, δεν είναι απλό πράγμα. Κάποιοι έχασαν τη λαλιά τους στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, λόγω των σταλινικών διώξεων, κάτι που βλέπουμε να συμβαίνει και σε διάφορους επώνυμους αστέρες που αφομοιώθηκαν και, εκτός από καλημέρα, άλλα λαλούν. Θα ψηφίσουν κι αυτοί; Και όσοι ψηφίζουν και σε άλλες χώρες, έχοντας διπλή υπηκοότητα, θα ψηφίζουν και τον Τραμπ και τον Μητσοτάκη, ή τον Κόρμπιν και τον Τσίπρα, ή έστω για δημάρχους εκεί και δημάρχους κι εδώ (όπως συμβαίνει με κάποιους); Και τι θα γίνει με τους ομογενείς της Τουρκίας;
Ομολογώ ότι όλα αυτά είναι μια γκροτέσκ άποψη για τη Δημοκρατία.
