Μεσημέρι Αυγούστου. Η Αθήνα άδεια. Είναι από εκείνες τις ημέρες που κυκλοφορείς σαν ζόμπι. Ήλιος, ζέστη και ό,τι άλλο μπορεί να σε κάνει να νιώθεις ράθυμος, αργός και ζαλισμένος, με κάποιο περίεργο τρόπο, συνωμοτούν στο να αισθάνεσαι σαν χταπόδι στο γνωστό σχοινάκι έξω από την ψαροταβέρνα.
Επιστροφή στην πόλη, και στο φανάρι στέκεται δίπλα ντελιβεράς. Κράνος flip-up, ώστε να μπορεί να απολαύσει το τσιγάρο που έχει στο χέρι την ώρα της οδήγησης, γιατί κατά πάσα πιθανότητα το αφεντικό πιέζει για «γρήγορη εξυπηρέτηση των πελατών». Το βλέμμα του «δεν την παλεύω άλλο», είναι ευδιάκριτο από το επόμενο φανάρι.
Την ίδια ώρα, στις παραλίες, κόσμος απολαμβάνει το «summer in Greece» με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Άραγμα στην άμμο για τους χαλαρούς, ρακέτες και βόλεϊ για τους αθλητικούς τύπους, ακόμα και μοχίτο στην ξαπλώστρα για κάποιους άλλους. Κυριότερη ασχολία βέβαια αποτελεί η πολύωρη «φωτοσυνθετική» διαδικασία, ή αλλιώς καλοκαιρινό μαύρισμα.
Πολλές φορές μάλιστα, η εν λόγω διαδικασία αποτελεί δείγμα της «δουλειάς» που έγινε το καλοκαίρι, ως απόδειξη του προνομίου των διακοπών. Σε αντίθετη περίπτωση, οι κακεντρεχείς περιμένουν στη γωνία να στάξουν το φαρμάκι τους...
«Τι έγινε; Δεν μαύρισες. Δεν έφυγες καθόλου για διακοπές;»
Για αρκετούς, σε αυτή την πόλη ακόμα και το μαύρισμα παραμένει πολυτέλεια. Άλλωστε «η δουλειά πρέπει να βγαίνει και δεν γίνεται να αφήσουμε τους πελάτες δυσαρεστημένους». Μαζί με όσους παραμένουν στην Αθήνα, παραμένει και η «ανάγκη» τους να πιουν γρήγορα τον καφέ τους, και το φαΐ να μη φτάσει κρύο...
Σε αντίθεση με το ομοιόμορφο μαύρισμα όσων απόλαυσαν την παραλία, κάποιοι «αρκούνται» στο «όσο το επιτρέπουν τα ρούχα». Το μαύρισμα του ντελιβερά παραμένει αυστηρά ορισμένο από το Τ-shrit του, την ώρα που η βερμούδα στέκεται φρουρός απέναντι στην αδιάκοπη προσπάθεια του ήλιου να ορίσει την εποχή πάνω του.
Δουλειά και όχι διακοπές γιατί έτσι αποφασίζει το αφεντικό, που δεν μπορεί να διανοηθεί ότι θα χάσει έστω και μία ημέρα λεφτά. Όσο υπάρχει ζήτηση, υπάρχει και χρήμα, άλλωστε και το μαγαζί πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει, ενώ εκείνος απολαμβάνει τις χαρές του καλοκαιριού.
Όσο για το δικαίωμα στην καλοκαιρινή ξεκούραση, έχει ήδη ηττηθεί από το επιχείρημα «αν δεν θες να δουλέψεις, “αποδώ πάν’ και οι άλλοι”. Θα βρούμε άλλον».
Καλοκαιρινές εικόνες ταξικού «μαυρίσματος».
