Του Κοσμά Κέφαλου
Αισθητή η απουσία του Λεωνίδα Κύρκου (το ερώτημα «τι θα έλεγε σήμερα;», ακούγεται συχνότατα), αλλά και πάντα επίκαιρες οι παρακαταθήκες που μας άφησε.
Αγωνιστής από τα νιάτα του, με συμμετοχή στην Αντίσταση κατά της γερμανικής κατοχής, με δράση στα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο, με πολιτικές διώξεις που επέφεραν διακοπή των σπουδών του στην ιατρική, με φυλακίσεις, καταδίκη σε θάνατο που προκάλεσε διεθνείς αντιδράσεις και μετατράπηκε σε δεκαετή κάθειρξη, με εξορίες, με διαρκές κυνηγητό από το μετεμφυλιακό κράτος.
Η ψήφος του λαού τον έφερε εννιά φορές στη Βουλή και δύο στην Ευρωβουλή. Οι σύντροφοί του τον ανέδειξαν δύο φορές πρόεδρο κόμματος και τον πρότειναν για Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Ο Λεωνίδας Κύρκος (12.10.1924 - 28.8.2011), υπήρξε εξαιρετικός ρήτορας, πολύ καλός δημοσιογράφος (η «Αυγή» είχε την τύχη να τον υποδεχθεί ως συντάκτη το 1953, να τον αναδείξει διευθυντή την περίοδο 1959-1962 και στη συνέχεια να τον έχει εκδότη μέχρι την επιβολή της δικτατορίας του ’67), διορατικός πολιτικός, ασυμβίβαστος ηγέτης.
Στην προσωπική πορεία του Κύρκου μπορεί εύκολα να διαβάσει κανείς την πορεία της ελληνικής Αριστεράς, έγραφε το 2013 στην «Αυγή» ο Ανταίος Χρυσοστομίδης: «Νεότητα γεμάτη παλμό, αγώνες και ουτοπικά οράματα, ίδια με αυτή χιλιάδων άλλων συναγωνιστών του που βρέθηκαν μπροστά στο απόσπασμα, ή στις φυλακές, ή στους δρόμους μιας Αθήνας που σκότωνε και σκοτωνόταν μοιρασμένη ανάμεσα στο απόλυτο καλό και το απόλυτο κακό».
Έθεσε τη σφραγίδα του στην Ανανεωτική Αριστερά, απέρριπτε τους δογματισμούς, επεδίωκε τον διάλογο, τη σύγκρουση ιδεών, και αποστρεφόταν τη βία.
Πίστευε στην ιδέα της Κεντροαριστεράς, μιας συμμαχίας δυνάμεων της εργασίας και του πολιτισμού, στην οποία όφειλε να είναι σημαιοφόρος ο ΣΥΝ. Θεωρούσε τραγικό το ότι την καπηλεύτηκαν πρόσωπα και φορείς που τη γελοιοποίησαν.
Συγκινητικές δηλώσεις στο άγγελμα του θανάτου του και αναγνώριση από συντρόφους και πολιτικούς αντιπάλους: «Η Ελλάδα σιγά σιγά αδειάζει από τη δρακογενιά της. Τη γενιά που δεν λύγισε μπροστά στις θανατικές καταδίκες και έδωσε την μεγάλη μάχη για ελευθερία, ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση» θα δηλώσει ο Αλέξης Τσίπρας.
«Με την πολιτική του δράση, την αγωνιστική του διαδρομή, την τολμηρή πολιτική του σκέψη και το προσωπικό παράδειγμα ζωής, σημάδεψε για δεκαετίες την ελληνική πολιτική σκηνή και την ιστορία της Αριστεράς στην πατρίδα μας» θα πει ο Φώτης Κουβέλης.
«Ήταν πάντοτε μαχητής στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την πρόοδο και τον χαρακτήριζε δημοκρατικό ήθος» θα αναγνωρίσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Απόσταγμα ζωής και προτροπή τα τελευταία λόγια του Λεωνίδα: Ο αγώνας για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον άνθρωπο πρέπει να συνεχίσει, γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση για τον κόσμο.
