Live τώρα    
12°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Σποραδικές νεφώσεις
12 °C
8.6°C15.2°C
1 BF 87%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
11 °C
8.1°C13.2°C
1 BF 65%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
14 °C
11.0°C14.4°C
2 BF 75%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.8°C13.6°C
2 BF 66%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
6 °C
5.9°C9.6°C
0 BF 100%
Συνέχεια στην ανάγνωση των ρηγμάτων
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Συνέχεια στην ανάγνωση των ρηγμάτων

Αυτή η «περίφραξη» αποτελεί πολύ σημαντικό πολιτικό - ιδεολογικό γεγονός και, κατά τη γνώμη μου, ακόμα αναξιολόγητο από το κόμμα αλλά και έναν ευρύτερο χώρο δημοκρατικής επικράτειας, από τους Κεντρώους, τους πολίτες σοσιαλιστικής, αριστερής παιδείας. Γιατί αυτό που ευνοεί την ενίσχυση της Νέας Δημοκρατίας, την κατάπνιξη ή υποχώρηση σοβαρών, δημοκρατικών φωνών στο εσωτερικό της και την δημιουργία ακροδεξιών γκρουπούσκουλων, είναι η συντηρητικοποίηση μεγάλων λαϊκών μαζών.

Θέλω να πω ότι είναι συνολικά ευνοϊκό το γενικό κλίμα για την ενίσχυση συντηρητικών δυνάμεων, διαμόρφωσης και -φευ- παγίωσης μιας συντηρητικής, αντισυλλογικής κουλτούρας στον μέσο πολίτη. Αυτό το υπόστρωμα στη συνείδηση του μέσου πολίτη δημιουργεί το εύφορο έδαφος για τον συντηρητικό χώρο, εγκαθιστά τις ιδεολογικές και πολιτικές ηγεμονίες, και όχι ο «ιδιοφυής» ή λειτουργικός λόγος του συντηρητικού κόμματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν και «περιέφραξε» τον συντηρητικό χώρο αλλά και εκλογικεύοντας τα δικά του μέσα συνέβαλε στις ποιότητες κοινωνικών παροχών (άρα και την αναμόρφωση του τόνου των απαιτήσεων), βελτίωσε το ύφος της κυβερνητικής εξουσίας -στοιχεία που δεν είναι εύκολο να «παρθούν πίσω»- και συγκρότησε έναν μεγάλο χώρο υποδοχής όχι μόνο της κύριας Αριστεράς αλλά και των διάσπαρτων δυνάμεων που μέχρι το 2010-2012 στεγάζονταν στο ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε επίπεδο πολιτικής παραγωγής έχει ασκήσει καθοριστική επιρροή, ακόμα και με τις αδεξιότητες, τις αβλεψίες, τα λάθη και την εξοργιστική και παμπάλαια αδυναμία να αξιοποιήσει με ορθολογισμό στελέχη, μέλη, φίλους.

Η συντηρητικοποίηση του μέσου πολίτη, για την οποία μιλώ, αποτελεί τον στρατηγικό κίνδυνο όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά εν γένει για το πολύμορφο και πολυκαταγωγικό αριστερό, οικολογικό, προοδευτικό, δημοκρατικό διάβημα. Η αντισυλλογική κουλτούρα συχνά εκπίπτει σε εμφύλια διαμάχη, στην κουλτούρα «να φορτώσεις το πρόβλημα στον διπλανό σου».

Βλέπουμε, π.χ, δυνάμεις που κάποτε είχαν οργανική σχέση με τον αριστερό και δημοκρατικό ουμανισμό να ορθώνουν απίστευτα τείχη δικαιωματικού και διεκδικητικού εγωισμού, κόντρα στις συλλογικές οικονομικές δυνατότητες, κόντρα σε ομάδες πολιτών που αδικούνται περισσότερο από την κρίση -όπως π.χ. οι νέοι-, πολιτών που δεν έχουν καμία δυνατότητα συντάξεων ή εφάπαξ των προγενέστερων γενεών ή δεν φοροδιαφεύγουν. Βλέπεις φαινόμενα εξαιρετικά ευνοημένων να εξοργίζονται (ορθά) για τον ΕΝΦΙΑ, ενώ την ίδια στιγμή εκατομμύρια άνθρωποι που δεν χρωστούσαν μισό ευρώ φορτώνονται το βάρος του τραπεζικού χρέους στις πλάτες τους, μέσω των επάλληλων ανακεφαλαιοποιήσεων ή της φορολογικής πίεσης. Η μοιρασιά της χρεωστικής ζημιάς έχει αδικήσει κυρίως τους μη οφειλέτες, πράγμα που ελάχιστα λαμβάνεται υπόψη στον ορισμό των διεκδικητικών πλαισίων.

Αυτό το πολιτιστικό χαρακτηριστικό που διατρέχει το (γραφειοκρατικό) συνδικαλιστικό «κίνημα» δημιουργεί μια εγκάρσια συντηρητικοποίηση, που διατρέχει δυνάμεις από διαφορετικούς κομματικούς χώρους. Από το προβληματικό «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» έχουμε εκπέσει στο εξοργιστικό «νόμος είναι η καπατσοσύνη» αυτού που διαθέτει ομάδα πίεσης σε συνδυασμό με τον βαθμό πολιτικάντικου ενδοτισμού του εκάστοτε υπουργού.

Ο εγκλωβισμός στην ποσοτική διάσταση των αιτημάτων ενδυναμώνει ασυμμετρίες που φυσικά δεν γίνονται κατανοητές από το εξατομικευμένο δίκιο του καθενός. Από μια εγωτική μορφή δικαίου που έχει κυριαρχήσει με τη μικροπολιτική, εκλογικίστικη συμπεριφορά των παλαιών κομμάτων εξουσίας, αλλά και την συνδρομή της Αριστεράς, που κολάκευσαν τον αντισυλλογικό διεκδικητισμό.

Η πάλη με φαινόμενα μέχρι χθες αυτονόητων, είναι δουλειά μιας βαθιάς, μητρικής Αριστεράς, που δεν εξαντλείται στις «περαιώσεις» αιτημάτων, αλλά συνθέτει, συνδυάζει, δεν κολακεύει, είναι αυστηρή προτείνει και εμπεδώνει πειθαρχίες και κυρίως προστατεύει τη σεμνότητα ακόμα κι όταν η συνθήκη καλλιεργεί την έπαρση και τη διεκδικητική φούσκα. Τη Δεξιά δεν την πολεμάς μόνο με την υπεράσπιση κατακτήσεων αλλά και με την ποιότητα των διεκδικήσεων.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL