Του Σπύρου Σαραντόπουλου- γραμματέα εργολαβικών εργαζομένων στα ΕΛΠΕ
Η χαρά της ΝΔ που πήρε πάλι στα χέρια της τα ηνία της εξουσίας είναι τέτοια, που δεν κρύβεται με κανέναν τρόπο. Από την πρώτη στιγμή ανάληψης των καθηκόντων τους έσπευσαν να ικανοποιήσουν τις ορέξεις και τις υποσχόμενες προεκλογικά χάρες προς τους φίλους τους κεφαλαιοκράτες.
Πρώτος μεγάλος τους στόχος η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων που με τόσο κόπο και αδιάλειπτη μάχη είχε επαναφέρει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρανταχτή απόδειξη της χαράς τους η χθεσινή ψήφιση του πολυνομοσχεδίου.
Αυτός ο ακατανόμαστος υπουργός Εργασίας και η κυβέρνηση της πλουτοκρατίας καταργούν ό,τι είχαμε κερδίσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Και φυσικά δεν παρέλειψαν την κατάργηση του νόμου συν-ευθύνης, για να βγάλουν από τη μέση τα εμπόδια στις απολύσεις των εργαζομένων. Να μπορούν οι ίδιοι και οι φίλοι τους να φτωχοποιούν το λαό, στέλνοντάς τον στο παραπέτασμα της ανεργίας, χωρίς καμία αντίσταση. Και όλα αυτά στο «και πέντε» της διαδικασίας, για να αποκλείσει την πιθανότητα συζήτησης και προβολής αντιδράσεων από το ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτός δεν ήταν ο υπουργός που μέσα σε μία νύχτα το 2012 κατήργησε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και έδωσε το πράσινο φως στον ιδιωτικό τομέα για μείωση των μισθών έως και 50%;
Αυτός δεν ήταν που επί των ημερών του ψηφίστηκε ο νόμος 4046 /αρ.ΦΕΚ 28 περί υποκατώτατου μισθού, με την κατάργηση των τριετιών και χωρίς καμία προσαύξηση; Όταν σε καμία χώρα του σύγχρονου πολιτισμένου κόσμου δεν υπάρχει υποκατώτατος μισθός, αυτός ο νόμος- έκτρωμα.
Οποία «ξεφτίλα» που θα έλεγε και ένας λόγιος ακαδημαϊκός των ημερών μας.
Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο να θυμίσουμε για την ιστορία πως το νόμο της συν- ευθύνης δεν είχαν ψηφίσει τον περασμένο Φλεβάρη, ΝΔ και ΚΚΕ, με το δεύτερο να συνεχίζει να νίπτει τας χείρας του.
Η ΝΔ ήταν έτοιμη. Σαν έτοιμη από καιρό που λέει και ο ποιητής. Φαντασιώνονταν από το Γενάρη του 2015 την πτώση του ΣΥΡΙΖΑ και την επέλαση του οδοστρωτήρα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και δεν έχασαν καιρό. Εν μία νυκτί επανέφεραν το κόμμα της ΕΡΕ με όλες τις γνωστές ιστορικά πρακτικές της. Φτιάχνουν ξανά το παρακράτος, με σκοπό να τσακίσουν ό,τι έχει σχέση με τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα.
Είναι οι ίδιοι που έκλεισαν το Νεώριο, τη Χαλυβουργία, την Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα και τόσες άλλες επιχειρήσεις.
Από εδώ και πέρα δεν μας προστατεύει κανείς. Φτάνει να δούμε τί έγινε με τον εργαζόμενο γνωστού τηλεοπτικού μάγειρα. Με έναν ακόμη εργαζόμενο που τόλμησε να ζητήσει τα ένσημά του και του έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο. Ποιός θα προστατεύσει τους εργαζόμενους; Υπάρχει δικαιοσύνη; Και γιατί δεν επεμβαίνει για τα αυτονόητα;
Συνάδελφοι της ενέργειας και όλων των κλάδων συσπειρωθείτε στα σωματεία σας. Στα σωματεία που τα τελευταία χρόνια δώσανε μάχες για καλύτερες σχέσεις εργασίας και όχι στα σωματεία που παλεύουν για τα μικρομάγαζά τους. Όχι σε αυτούς που τα τελευταία χρόνια ψήφιζαν «παρών». Όχι στα σωματεία που κοροϊδεύουν τους εργάτες και τα έχουν «πλακάκια» με την εργοδοσία και το κράτος.
Είναι αυτοί που κάθε φορά τα βρίσκουν με την εργοδοσία και μετά… ας κάνουμε και καμιά απεργία για τα μάτια του κόσμου. Μη τους εμπιστεύεστε. Άλλωστε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης αυτοί περνούσαν καλά και ο λαός χειρότερα.
Τους «πήραμε χαμπάρι» που λέει και ο σοφός λαός μας. Πρόκειται για σωματεία «γιαλατζί».
Χθες η αξιωματική αντιπολίτευση αποχώρησε κατά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, ως όφειλε απέναντι στην ταξική της ταυτότητα και στους αγώνες της αριστεράς. Η αποχώρηση του ΚΚΕ και του ΚΙΝΑΛ έγινε για τα μάτια του κόσμου. Μόλις έληξε η διαδικασία επέστρεψαν για να συνομιλήσουν και να αστειευτούν με τους συναδέλφους τους ΝΔημοκράτες, προς αποκατάσταση πάσης φύσεως παρεξηγήσεων.
Εργάτες της ενέργειας, εργάτες όλων των κλάδων, εργαζόμενοι όλης της Ελλάδας, μη τους φοβάστε. Αντισταθείτε με κάθε μορφή δημοκρατικής πάλης.
Κύριε υπουργέ της Εργασίας, θα μας βρείτε σύντομα μπροστά σας. Και δεν θα μπορείτε να κρυφτείτε. Το δίκιο του εργαζόμενου για αξιοπρέπεια και ψωμί, δεν καταλαβαίνει από την κρατική σας καταστολή.
Το Σωματείο μας, το Σωματείο των Εργολαβικών Εργαζομένων στα ΕΛΠΕ ξέρει από αγώνες. Άλλωστε επί ΣΥΡΙΖΑ κάναμε 6 απεργίες και 4 στάσεις. Συρθήκαμε στα δικαστήρια για τους αγώνες μας.
Τώρα που θα απολύουν τους εργαζόμενους χωρίς αιτία, τώρα που το εργασιακό bullying θα «πάει σύννεφο», η μόνη ασπίδα μας θα είναι η συσπείρωσή μας. Το δικό μας σωματείο συνάδελφοι. Τώρα θα τους δείξουμε τι σημαίνει εργατιά. Τώρα που στήσανε το παρακράτος μαζί με το ΣΕΒ, τώρα που κάνει κουμάντο στην Ελλάδα ο επονομαζόμενος Εσκομπάρ, τώρα ήρθε η ώρα για την πραγματική ανασύσταση του εργατικού, λαϊκού κινήματος.
*Ο Σπύρος Σαραντόπουλος είναι ο γραμματέας των Σωματείου των εργαζομένων σε εργολάβους στις επιχειρήσεις πετρελαιοειδών-φυσικού αερίου και χημικής βιομηχανίας (Σ.Ε.Ε.Ε.Π.Φ.Χ) και μέλος του ΣΥΡΙΖΑ.
