Μετά τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη και τον πρώην «μακεδονομάχο» και νυν υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο, ήρθε η σειρά ενός ακόμη σκληρού εθνικιστή της Ν.Δ., του Μ. Βορίδη, να δει με άλλο μάτι τη Συμφωνία των Πρεσπών. Προχθές ήταν η σειρά του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης που κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή γύρισε και μας είπε πως τελικά μια ενδεχόμενη «ακύρωση της συμφωνίας θα έχει χειρότερες συνέπειες», οπότε ό,τι είπαμε για προδοσίες είπαμε και τώρα πάμε παρακάτω αφού και με σφραγίδα Μητσοτάκη το μόνο επισφαλές για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας είναι η ταυτότητα του χαλβά και η ονομασία προέλευσης για κάτι ροδάκινα.
Και όσο η Νέα Δημοκρατία και τα στελέχη της με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εγκαταλείπουν τις εθνικιστικές κορώνες και τις υπερπατριωτικές υστερίες και όλοι μαζί δείχνουν να επιστρέφουν στον κόσμο της λογικής και του ρεαλισμού, τόσο πιο έντονη γίνεται η εθνική μοναξιά του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Μια μοναξιά που μοιάζει πλέον δυσβάσταχτη για το κόμμα της Φώφης Γεννηματά και την ίδια προσωπικά, αφού στις κρίσιμα εθνικά στιγμές αποφάσισαν να συνταχθούν με το συνονθύλευμα των εθνικιστών και των ακραίων και τώρα βλέπουν από το μέτωπο των «μακεδονομάχων» να έχει διακριτικά αποχωρήσει η Νέα Δημοκρατία και να έχουν απομείνει συντροφιά με κάτι γραφικούς καβαλάρηδες με σάρισες και περικεφαλαίες και κάτι επικίνδυνους ακροδεξιούς που πετούσαν μολότοφ στα σπίτια των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στη Β. Ελλάδα.
Κι ενώ η Νέα Δημοκρατία φρόντισε να κάνει όσο πιο γρήγορα γινόταν τη μεγάλη στροφή, ερχόμενη μεν σε αντιπαράθεση με το τμήμα των ακροδεξιών ψηφοφόρων που στο παρελθόν είχαν την πολιτική της κάλυψη για τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια μπαλώνοντας δε το φθαρμένο ευρωπαϊκό της προφίλ, βλέπει κανείς το ΚΙΝ.ΑΛΛ. να μένει τραγικά μόνο του μέσα στα αδιέξοδα που το ίδιο φρόντισε να κατασκευάσει σε μια ύστατη τότε επίδειξη αντιΣΥΡΙΖΑ παροξυσμού.
Το μόνο που μένει πλέον είναι να δούμε το πότε και το εάν η Φώφη Γεννηματά θα αποφασίσει να θάψει το τσεκούρι του πολέμου για τη Συμφωνία των Πρεσπών και να ακολουθήσει τη στροφή της Νέας Δημοκρατίας με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την αξιοπιστία και των δύο έναντι των πολιτών και της Ιστορίας που θα καταγράψει την τραγελαφική τους στάση.
