Live τώρα    
13°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
13 °C
8.6°C14.6°C
1 BF 87%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αυξημένες νεφώσεις
12 °C
8.1°C13.5°C
1 BF 66%
ΠΑΤΡΑ
Αυξημένες νεφώσεις
15 °C
11.0°C14.9°C
2 BF 73%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
11 °C
10.8°C15.8°C
2 BF 71%
ΛΑΡΙΣΑ
Σποραδικές νεφώσεις
7 °C
6.9°C10.2°C
0 BF 100%
Κριτική αγάπη, τίμια αυστηρότητα
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Κριτική αγάπη, τίμια αυστηρότητα

Θα μπορούσε το σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής να είναι σημερινό. Η «συνέχεια» είναι η δύναμη αυτού του χώρου, η αντοχή αυτών των ανθρώπων, η ποιότητα που μπορεί να ανακτηθεί και να στερεωθεί. Αυτό το κράμα δημιούργησε τη νέα «δημοκρατική παράταξη», με ισχυρές αριστερές καταβολές, με ενσωμάτωση μιας σύγχρονης οικολογικής κοσμοθέασης, αλλά και συμφιλίωση με την κουλτούρα του άοπλου πολίτη. Θα μπορούσε όμως το κείμενο, συνεχίζοντας, να καταλήξει όπως τα κείμενα κατηχητικής ευπρέπειας ή σκηνοθεσίας. Η πραγματικότητα, η άσκηση της εξουσίας και ως προς τον λαό, αλλά και ως προς το εσωτερικό μας, έχει ορισμένες πλευρές που το εν τέλει καλό ποσοστό μας δεν πρέπει να αποκρύψει.

Να μιλήσουμε «ήσυχα και απλά» για μερικά σύνθετα ζητήματα. Όπως η ιδεολογική ανεπάρκεια και καχεξία. (Πολλοί θεωρούν την ιδεολογία ως ένα σχεδόν περιττό λογοτεχνικό επίχρισμα, που ο κυβερνητικός εμπειρισμός το ξεπερνάει). Η στροφή όμως της μέσης συνείδησης (του απλού πολίτη) δεξιά, προς μια αποκρουστική και εγωπαθή αυτοσυντήρηση, και η δημιουργία ενός ηγεμονικού πολιτικού λόγου που κολακεύει αυτήν ακριβώς την κυρίαρχη κουλτούρα δείχνει και το τεράστιο έλλειμμα της Αριστεράς (μας) στο πεδίο των ιδεών.

Ιδεολογία δεν είναι ούτε οι επιφυλλίδες ούτε η βιβλιογραφία (εξαιρετικά μερική και στενή ενίοτε). Είναι εγκατεστημένες αξιακές παραδοχές που οδηγούν σε εξαιρετικά συντηρητικές συμπεριφορές. Ας αναρωτηθούμε π.χ. τι μας έχει ζητηθεί από πάμπολλους πολίτες την περίοδο της διακυβέρνησης. Όχι τα μαζικά, ρητορικά, αλλά τα εξατομικευμένα. Εκεί γίνεται κατανοητή η ιδεολογική ηγεμονεύουσα. Και εκεί δεν έχουμε απαντήσεις. Είτε γενικεύουμε, πηδώντας πάνω από το πρόβλημα, είτε κολακεύουμε κάνοντάς του τα χατίρια.

Η συντριπτική αδυναμία αξιοποίησης των ανθρώπινων πόρων. Είμαστε ολιγομελές κόμμα. Παρουσιάσαμε και αυτήν την εκπληκτική ανεπάρκεια. Ανακύκλωση συνεχώς των ίδιων προσώπων που παρουσίαζαν τις ίδιες μόνιμες αδυναμίες. Κατανοητή η ανασφάλεια σε συνθήκες πολέμου, αλλά, παιδιά, ακούμε τουλάχιστον, διδασκόμαστε, διορθώνουμε. Έτσι δεν είχαμε ως πρόβλημα το λάθος, αλλά την αέναο αναπαραγωγή του, την επανάληψή του σε πολλά αντικείμενα (αφού η κλειστή συνδυαστική των ίδιων προσώπων ακολουθούνταν κατά πόδας και από τη συνδυαστική των λαθών τους).

Κυρίαρχο λάθος, επίσης, η διαμεσολάβηση της Αυτοδιοίκησης σε ό,τι κι αν παρήγε αυτή η κυβέρνηση, η Κοινοβουλευτική Ομάδα, το ενεργό μέρος του κόμματος, οι ανένταχτοι και παραγωγικοί πολίτες. Όλα τα καλά διαστρέφονταν, με θρασεία οικειοποίηση, από τους κομματάρχες της Δεξιάς που στελέχωναν τις αυτοδιοικητικές δομές. Μερικές φορές είχε κανείς την αίσθηση ότι εμείς πληρώναμε και στηρίζαμε μια μακρά, σχεδόν πενταετή, προεκλογική περίοδο των «δημαρχαίων» και των περιφερειαρχών. Άσε που μερικοί δικοί μας είχαν την αίσθηση ότι, επειδή τους χτυπούν στον ώμο φιλικά, τα τσακάλια της πιάτσας, έχουμε πλέον κερδίσει. Μα η πιάτσα αποτελείται από ομηρείες και συμφεροντολογικές αμοιβαιότητες, δεν κερδίζεται, αυτή διοικεί. Αυτή άλλωστε είναι η εμπράγματη Νέα Δημοκρατία και όχι οι κορυφές της.

Εμφύλιοι και εμπάθειες. Μίση συντρόφων, υπονομεύσεις, εύκολη κακιά κουβέντα, καμιά αναγνώριση της δουλειάς και των κινδύνων, συχνά με ηλίθιο διακύβευμα. Γιατί ξέχασα να πω ότι από το Σεπτέμβριο και μετά τραβήξαμε το κάρο στη λάσπη, στον κίνδυνο, στην απίστευτη μοναξιά, μέσα στις προσβολές, μέσα στις απειλές, μέσα στους εκβιασμούς, μέσα στη διάσπαρτη μικρή ή μεγαλύτερη διαφθορά, μέσα στη διάσπαρτη και εγωπαθή ιδιοτέλεια, καταναλώνοντας συχνά προσωπικούς πόρους (αφού με τα δύσκολα μέτρα και την προπαγάνδα δεν διαθέταμε πολιτικούς πόρους). Και βγήκαμε ακέραιοι. Αυτό πώς έγινε; Συχνά τις δύσκολες μέρες του 2016, του 2017 δεν είχες σε ποιον να πεις μια κουβέντα, να πάρεις θάρρος, να δεις ότι δεν είσαι μόνος. Συχνά είχες μια απίστευτη υπουργική ή διοικητική αναισθησία, ακόμα και απρεπείς συμπεριφορές από καρακόλια και νεοφώτιστους. Συχνά ένιωθες ότι στη ράχη σου στήνονται, επωφελώς, καριέρες.

Είναι μέρος της κριτικής μας αγάπης αυτά και άλλα πολλά, της ανασύνταξης και του αύριο; Ή απλώς πρέπει να χειριστούμε ισορροπίες και ομαδούλες για να τη βγάλουμε καθαρή ακόμα μια φορά; Η επιείκεια που μας δόθηκε δεν θα είναι αιώνια. Ούτε οι άνθρωποι διαθέσιμοι...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL