Για τη διαφύλαξη και ανάδειξη του φυσικού μας πλούτου, του παράκτιου μετώπου, των δασών, των προστατευόμενων περιοχών και των αρχαιολογικών χώρων, οι πολίτες και οι συλλογικότητες της περιοχής μας έχουν δώσει σημαντικούς αγώνες μέχρι σήμερα. Στις περιφραγμένες ακτές, στην εγκατάλειψη ή στην εντατική ιδιωτική εκμετάλλευση με ασύμβατες χρήσεις αντιπαραβάλλουμε την ανάδειξη του συγκριτικού μας πλεονεκτήματος με τη διασφάλιση των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών του και την προσβασιμότητα σε όλους.
Με το πρόσχημα του δημόσιου χρέους και κατ' επιταγή των πολιτικών των Μνημονίων, ο φυσικός μας πλούτος έγινε αντικείμενο ξεπουλήματος, έναντι εξευτελιστικών μάλιστα ανταλλαγμάτων. Οι επενδυτές επαγγέλλονταν επενδύσεις δισεκατομμυρίων και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίες, που είναι βέβαια προσχηματικές, γιατί στην πραγματικότητα σκοπεύουν να μετατραπούν σε μεσίτες, να τεμαχίσουν και να μεταπωλήσουν τις εκτάσεις, αφού θα έχουν θεσμοθετήσει νέα δόμηση παντού, αποκομίζοντας τεράστια υπερκέρδη.
Αποτελεί ευτυχή εξέλιξη το γεγονός ότι η μετατροπή ολόκληρης της χερσονήσου του Αστέρα Βουλιαγμένης σε γκέτο πλουσίων ακυρώθηκε με απόφαση του ΣτΕ. Ωστόσο, με πλάγιο τρόπο, οι επενδυτές επανέρχονται, με την υπαγωγή του επενδυτικού σχεδίου στον Ν. 4002/2011 για τα σύνθετα τουριστικά καταλύματα, που δεν απαιτεί ΕΣΧΑΔΑ, άρα ούτε προληπτικό έλεγχο από το ΣτΕ.
Είναι σαφές ότι θα μας βρει κατηγορηματικά αντίθετους η όποια επένδυση στον Αστέρα, στο βαθμό:
* που δεν περιορίζεται στην ήδη θεσμοθετημένη έκταση για ξενοδοχειακή χρήση,
* που αποκόβει τη χερσόνησο και τις ακτές από τους πολίτες, ή
* που συμπεριλαμβάνει τους τρεις αρχαιολογικούς χώρους Α' Προστασίας.
Μας βρίσκει επίσης κατηγορηματικά αντίθετους η απόδοση σε ιδιώτες της πλαζ της Βουλιαγμένης, που είχε μεθοδευτεί από την ΕΤΑΔ Α.Ε. και προσωρινά έχει ανασταλεί, πολλώ μάλλον εφόσον έγινε ερήμην του δήμου, που κατέχει την ψιλή κυριότητα της έκτασης.
Η ασυδοσία των ιδιωτών που εκμεταλλεύονται τις οργανωμένες πλαζ της περιοχής μας, στη Βούλα και τη Βάρκιζα, πρέπει να οδηγήσει σε επανεξέταση των μακροχρόνιων συμβάσεων που έχουν υπογράψει με το Ελληνικό Δημόσιο (ΕΤΑΔ Α.Ε.). Πολεοδομικές αυθαιρεσίες, αυθαίρετες και ασύμβατες χρήσεις, ηχορύπανση, παραβίαση του Ν. 2971/2001 για τους αιγιαλούς συνθέτουν ένα τοπίο που μόνο τους πολίτες δεν εξυπηρετεί, αλλά ούτε βεβαίως προάγει την τουριστική ανάπτυξη.
Ανεπανόρθωτη βλάβη στα δάση και τις προστατευόμενες περιοχές θα επιφέρει επίσης η εκποίηση και τσιμεντοποίηση των ελεύθερων εκκλησιαστικών εκτάσεων που αποτελούν το 50% περίπου της συνολικής έκτασης της Δ.Ε. Βουλιαγμένης. Είναι αδήριτη ανάγκη να τροποποιηθούν οι μνημονιακοί νόμοι 4280/2014 και 4146/2013, που επιτρέπουν την ιδιωτική πολεοδόμηση μέσα στα δάση, και κυρίως να καταργηθεί άμεσα το φωτογραφικό άρθρο 3 του Ν. 4315/2014, που συντάχθηκε προκειμένου να αρθεί ο δασικός χαρακτήρας της εκκλησιαστικής περιουσίας.
Είναι επιτακτικό επίσης να αρθούν όλες οι παράτυπες εγκρίσεις που έχουν χορηγηθεί μέχρι σήμερα για την εμπορική αξιοποίηση - εκμετάλλευση της νήσου Υδρούσας, που αποτελεί προστατευόμενη έκταση.
Συνολικά για το παράκτιο μέτωπο Σαρωνικού εμμένουμε στην άποψή μας για την παραχώρηση της απλής χρήσης στους δήμους, με την παράλληλη εποπτεία από διαβαθμιδικό φορέα που θα απαρτίζεται από εκπροσώπους των δήμων, της Περιφέρειας και των συναρμόδιων υπουργείων. Για την προστασία των ακτών, σε πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι η επαναχάραξη των γραμμών αιγιαλού, που, 90 περίπου χρόνια μετά την αρχική τους χάραξη, σε πολλά σημεία βρίσκονται πλέον μέσα στη θάλασσα, λόγω υποχώρησης της στάθμης της θάλασσας σημειακά, που οφείλεται σε λιμενικά έργα, αλλά και στην κλιματική αλλαγή.
Με το άρθρο 24 του Ν. 4321/2015 η κυβέρνηση κατήργησε την Παράκτιο Αττικό Μέτωπο Α.Ε. και εξήγγειλε τη δημιουργία νέου Ταμείου Δημόσιας Περιουσίας, στο οποίο θα περιέλθει το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου και τα έσοδα του οποίου θα αποδίδονται, μεταξύ άλλων, στα ασφαλιστικά ταμεία. Αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα να μην μετατραπούν σε εμπορεύσιμο είδος οι ακτές, τα δάση, οι αρχαιολογικοί μας χώροι.
Για τον λόγο αυτό επισημαίνουμε τέσσερις βασικές αρχές, που, κατά την άποψή μας πρέπει να διέπουν τη συγκρότηση και λειτουργία του όποιου νέου σχήματος πρόκειται να δημιουργηθεί:
1. Η αρχή της διάκρισης ανάμεσα στην ιδιωτική και τη δημόσια περιουσία του Δημοσίου. Η δημόσια περιουσία (δάση, ακτές, προστατευόμενες περιοχές, αρχαιολογικοί χώροι κ.λπ.) είναι αδιαπραγμάτευτη και αναπαλλοτρίωτη. Η διαχείρισή της πρέπει να αποσκοπεί μόνο στην ανάδειξη και διαφύλαξη των περιβαλλοντικών και πολιτιστικών της χαρακτηριστικών.
2. Η αρχή της κυριότητας του Δημοσίου επί των εκτάσεων και της αποκλειστικής αρμοδιότητάς του για τον περιβαλλοντικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Με τους μνημονιακούς νόμους για τις στρατηγικές επενδύσεις, έχει εκχωρηθεί το δικαίωμα στους επενδυτές, μέσω ΕΣΧΑΔΑ ή ΕΣΧΑΣΕ, να χωροθετούν χρήσεις και εγκαταστάσεις κατά βούληση! Η αντικατάσταση των νόμων αυτών, είναι επιβεβλημένη (Ν. 3894/2010, Ν. 4146/2013).
3. Η αρχή της αποκέντρωσης, γιατί ο συγκεντρωτισμός στη διαχείριση της περιουσίας του Δημοσίου είναι αντιδημοκρατικός, δυσλειτουργικός και αναποτελεσματικός. Ετσι, όπως στο Παράκτιο Μέτωπο Σαρωνικού, σε όλη τη χώρα, ανά ομοιογενή χωρική ενότητα, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν διαβαθμιδικά όργανα, που θα διασφάλιζαν τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.
4. Η αρχή της αξιοποίησης κατά προτεραιότητα μορφών συνεργατικής οικονομίας για τη διαχείριση εκτάσεων του Δημοσίου (αγροτική οικονομία, τουρισμός κ.λπ.). Δεν απαιτούν όλες οι εκτάσεις μεγάλα ιδιωτικά επενδυτικά κεφάλαια για την αναβάθμιση και αξιοποίησή τους. Εξ άλλου λειτουργούν με γνώμονα το υπερκέρδος και, όπως αναλύσαμε πιο πάνω, συνήθως δεν επενδύουν, αλλά μετατρέπονται σε μεσίτες. Η συνεργατική οικονομία μπορεί να συμβάλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Χρειάζεται χώρους και κίνητρα.
*51 χιλιόμετρα ακτογραμμής, μεγάλο τμήμα του Υμηττού, μεγάλες δασικές εκτάσεις και εκτάσεις της Εκκλησίας βρίσκονται στα όρια του δήμου και η διαφύλαξή και ορθολογική διαχείρισή τους αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα όχι μόνο για τους κατοίκους, αλλά ευρύτερα για το λεκανοπέδιο και τη χώρα.
