Του Γιάννη Σχίζα
Το τι αποτελεί μέρος μιας σκυλίσιας κουλτούρας δεν είναι βέβαιο. Το σίγουρο είναι ότι η εν λόγω κουλτούρα είναι αποστασιοποιημένη τόσο από το λαϊκό όσο και το δημοτικό τραγούδι με τις ευπρέπειές τους ότι άδεται από κύκλους που πρωτίστως θέλουν φράσεις με εντυπωσιακό περιεχόμενο.
Ότι διεγείρει παράγοντες της νύχτας σε σπασίματα και σε αποστολές λουλουδιών, θυμίζοντας εκείνο το μοναδικό «Βιετνάμ» του Παντελή Βούλγαρη - μέρος της τετραλογίας «Όλα είναι δρόμος». Ότι δεν απαιτεί φωνητικά προσόντα από άνδρες -αρκεί να είναι macho. Επίσης δεν απαιτεί τέτοια προσόντα από γυναίκες, αρκεί να έχουν εσάνς θεογκόμενας...
Παρά τις αντιρρήσεις που συνάντησα στο Φατσοβιβλίο, αποφάσισα να κοινοποιήσω κάποιους dog στίχους στο ευρύτερο κοινό. Φευ, το έργο της επιλογής ήταν δυσκολότατο! Οι πιο παλιοί μπορούν να ανακαλέσουν τη φωνή του Γιάννη Κυριαζή και να τη μοντάρουν με τους στίχους, οι πιο νέοι ας καταλάβουν τις ανεπάρκειες της γραφής ...
Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
«Αν είχανε φωνή οι γκαρσονιέρες - θα πέφταν σαν ξερόφυλλα οι βέρες»... «Από κορμί είμαι η best - μ' αυτό στους άντρες κάνω test -για να διαλέξω- μπες όπως όλοι στη γραμμή -άσε τα μα, τα μου, τα μη-πέρνα λοιπόν τη δοκιμή -και ίσως σε επιλέξω»...
«Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο»...
«Τα ματάκια σου με καιν - γιατί είσαι μανεκέν »...
«Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Άγιο Γεώργιο»... «Την είχα άχτι, την είχα άχτι -τώρα την έχω μόνο σε στάχτη - μέσα στο τσίγκινο κουτί - που φύλαγε τα μπικουτί..»...
«Σου στέλνω μήνυμα μ' ένα ταμ ταμ - να μαγειρεύεις με βιτάμ...»... «Ούτε φως και γρίλια ανοίγεις - δε με θέλεις, εν ολίγοις»... «Από το μασάζ στη γιόγκα - κι απ' τη γιόγκα στο μασάζ - σου το λέω και σου το πα - το στραβό κορμί δε σαζ..»... «Το μηχάνημα δουλεύει στην σωστή κατεύθυνση - και μου λεει, «αυτή που ψάχνεις είναι στη διεύθυνση - www τελεία άπιστη»... «Άμα έχεις παλαμάρι - τι τη θέλεις τη φεράρι;»...«Έλα να κάνουμε σεξ - να μοιάζει η ζωή μας - με γυάλινο πυρέξ»... «Εκεί απάνω η σχέση μας που ήτανε κανόνι - πετάς μια φράση πούστικια «θέλω να μείνω μόνη - Χάλασα ένα μύριο σε κάρτες και δωράκια - τι μαλάκας ήμουνα, δεν τα 'τρωγα σουβλάκια;».
Πρόκειται για μια ξεσαλωματική αντίληψη περί τραγουδιστικής, που δεν ξέρω κατά πόσο θα δικαιωθεί από σνομπ διανοούμενους του μέλλοντος - όπως δικαιώθηκαν διάφοροι λαϊκοί συνθέτες και τραγουδιστές. Μια αντίληψη περί φάλτσων στίχων, φάλτσας φωνής, φάλτσας σύνθεσης, μια κανονική επίθεση στην τραγουδιστική ορθότητα...
