Την ώρα που διαμορφώνεται ανά την υφήλιο μία πρωτόγνωρη υγειονομική δυστοπία, απόρροια σε μεγάλο βαθμό των πολιτικών ανισότητας που εφαρμόζονται επί χρόνια και έχουν αφήσει γυμνά από προσωπικό και εξοπλισμό τα δημόσια νοσοκομεία, στο πεδίο της ιατρικής φαίνεται πως καταγράφεται μία από τις πλέον θετικές εξελίξεις για την ανθρωπότητα.
Ο λόγος για τη δεύτερη ίαση ασθενούς με AIDS, μετά από αυτή του Αμερικανού Τίμοθι Μπράουν το 2011. Η είδηση έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και είναι η μόνη που κατάφερε να διασπάσει τη μονοτονία της αρνητικής επικαιρότητας, έστω και για λίγες ώρες.
Ο «ασθενής του Λονδίνου», όπως ήταν αρχικά γνωστός λόγω της διαμονής και νοσηλείας του εκεί, λέγεται Αδάμ Καστιγέχο. Είναι 40 χρόνων και μεγάλωσε στο Καράκας της Βενεζουέλας, με πατέρα που είχε προγόνους από τη Δανία και την Ισπανία.
Ζούσε με τον HIV από το 2003 και κατόρθωσε να θεραπευτεί, αφού πρώτα διαγνώσθηκε το 2012 με οξεία μυελογενή λευχαιμία. Ο λόγος είναι ότι χρειάστηκε για την αντιμετώπισή της να μπει σε νέο κύκλο θεραπειών, υποβαλλόμενος σε μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων από δότη του οποίου τα βλαστοκύτταρα διέθεταν δύο αντίγραφα μιας συγκεκριμένης σπάνιας μετάλλαξης, που καθιστά τα λευκά αιμοσφαίρια ανθεκτικά στον HIV.
Ο Καστιγέχο δήλωσε ότι αποκάλυψε την ταυτότητά του επειδή θέλει να γίνει «πρεσβευτής της ελπίδας» για τους ασθενείς με τη νόσο.
Όπως σπεύδει να ξεκαθαρίσει, η θεραπεία του συνέβη τυχαία και δεν επιλέχθηκε αθέμιτα ανάμεσα σε άλλους ασθενείς. «Απλά συνέβη. Ήμουν στο σωστό μέρος, πιθανότατα την κατάλληλη στιγμή, όταν συνέβη» δήλωσε στους "New York Times".
Όταν πήρε στα χέρια του τη διάγνωση ότι είχε προσβληθεί με AIDS, ήταν μόλις 23 ετών. «Έμοιαζε με θανατική καταδίκη». Χάρη στη στήριξη από το περιβάλλον του, κατόρθωσε ωστόσο να συνεχίσει τη ζωή του, μετατρέποντας σε δουλειά το χάρισμα που είχε κληρονομήσει από τη γιαγιά του στο μαγείρεμα.
Η δεύτερη μεγάλη απογοήτευση ήρθε το 2011, όταν διαγνώστηκε με λευχαιμία. «Γι’ άλλη μια φορά ο κόσμος μου άλλαξε για πάντα. Ήταν άλλη μια θανατική καταδίκη».
Ακολούθησαν χρόνια σκληρών χημειοθεραπειών. Κάθε φορά που οι ογκολόγοι κατόρθωναν να ρυθμίσουν τη θεραπεία του για τον καρκίνο, προκαλούταν πρόβλημα με τη θεραπεία του για το AIDS. Ο λόγος είναι ότι δεν υπάρχει μεγάλη εμπειρία στην επιστημονική κοινότητα από ταυτόχρονη αντιμετώπιση των δύο ασθενειών.
Την άνοιξη του 2015 οι γιατροί τού ανακοίνωσαν ότι δεν θα προλάβαινε να ζήσει άλλα Χριστούγεννα. Ένας κοντινός του φίλος τον έπεισε όμως να μην τα παρατήσει. Ανακάλυψαν ότι σε νοσοκομείο στο Λονδίνο εργαζόταν ιατρός ειδικός στις μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών για τη θεραπεία του καρκίνου, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με ΗΙV.
Όταν απέτυχε μία ακόμη μεταμόσχευση, ο θεράπων ιατρός εξήγησε ότι το λατινοαμερικανικό του υπόβαθρο περιπλέκει την αναζήτηση ενός δότη μυελού των οστών που θα ταιριάζει στο γενετικό προφίλ του ανοσοποιητικού του συστήματος. Προς έκπληξη όλων, αυτή η διαπίστωση σύντομα ανατράπηκε. Εντοπίστηκαν διάφοροι συμβατοί δότες, συμπεριλαμβανομένου ενός Γερμανού -πιθανότητα λόγω του Δανού πατέρα του- ο οποίος έφερε μία κρίσιμη μετάλλαξη η οποία λέγεται Δέλτα 32 και η οποία δρα κατασταλτικά στον HIV.
Από εκεί που θα πέθαινε, ο Καστιγέχο κατάφερε να θεραπευτεί και από τις δύο σοβαρές του ασθένειες και ταυτόχρονα να γεμίσει με ελπίδες εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι ανηφορίζουν τον Γολγοθά της δικής τους «θανατικής καταδίκης».
Όπως σημειώνουν πάντως οι επιστήμονες, η θεραπεία αυτή είναι υψηλού κινδύνου και είναι δυνατή μεν και γι’ άλλους ασθενείς, όχι όμως για όλους.
