ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΛΟΥΚΑ
Στο Πέρασμα του Αχέροντα, δεν υπήρχαν οι λιμενεργάτες της CGΙL της Ανκόνας, για να σε απαγάγουν από το καράβι του Χάροντα. Όπως τότε, εδώ και 47 σχεδόν χρόνια, που σε απήγαγαν από το ελληνικό καράβι που θα σε ξεμπάρκαρε στην αγκαλιά των χουντικών βασανιστών.
Κουβεντιάσαμε με ένταση, τα τελευταία αυτά χρόνια: για την πολιτική και πολιτισμική αυτονομία της Αριστεράς, για την οργάνωση της πολιτικής και τις ελλείψεις της Αριστεράς, για τις συμμαχίες, για τη σχέση «εξουσία και ηγεμονία» και την γκραμσιανή της διάσταση, για την εργασία και τη σχέση της με την οικολογική αντίθεση, για την πράσινη ανάπτυξη, την οργάνωση της πολιτικής και τις συμμαχίες.
Τέλος, ένα σύνολο αξιών και ιδεών, επιλογών, αντιθέσεων, που πρέπει να είναι συνδυασμός τού ό,τι παραμένει ζωντανό ακόμα από το παρελθόν και δένει σ’ ένα συμπαγές σύνολο με τις καινούργιες αντιθέσεις και αξίες.
Ερωτηματικά, παρατηρήσεις και κριτικές ενός σύγχρονου διανοούμενου, που δεν παραμένει ταμπουρωμένος στην πανοπλία του έργου του, αλλά που πρέπει να προβάλλονται έτσι ώστε να γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας μιας ηγετικής ομάδας της Αριστεράς - αν, βέβαια, υπάρχει.
