Ποιος φοβάται ακόμη και να ονειρεύεται μια κοινωνία μετά τον καπιταλισμό; Κατά πώς φαίνεται, οι περισσότεροι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες - ή έστω η ηγεσία του SPD. Από το πρωί της Πέμπτης που κρεμάστηκε στα περίπτερα η εβδομαδιαία εφημερίδα "Die Zeit", με τον πρόεδρο της νεολαίας του SPD Κέβιν Κιούνερτ να απαντάει στην ερώτηση “τι είναι για σας σοσιαλισμός”, έχει ξεσπάσει στη Γερμανία μια ασυνήθιστη για την εποχή συζήτηση. Επιτρέπεται να ονειρεύεται κανείς την κολεκτιβοποίηση της BMW, όπως ο Κιούνερτ; Επιτρέπεται να δηλώνει ότι δεν πρέπει κανείς να κερδίζει νοικιάζοντας σπίτια στους άλλους;
Ο Κιούνερτ σκιαγράφησε στη "Zeit" το σοσιαλιστικό του όνειρο, με την υπογράμμιση στο “σκιαγράφησε”. Δεν κατέβασε ένα νέο μανιφέστο, είπε απλώς ότι σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία τα κέρδη των ομίλων, όπως η BMW, θα πρέπει να μοιράζονται σ’ αυτούς που τα δουλεύουν κι όχι στους κληρονόμους. Μάλιστα, η BMW είναι ένα ιδανικό παράδειγμα, καθώς μόνο το 2018 οι δύο κληρονόμοι των ιδρυτών της αυτοκινητοβιομηχανίας κέρδισαν πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ - δηλαδή κέρδιζαν ανά μισάωρο όσα βγάζει ένας αστυνομικός σε ένα χρόνο. Προφανώς, αυτό κανείς δεν μπορεί να το χαρακτηρίσει δίκαιο. Όσο για τα ακίνητα, για την ακρίβεια για το ύψος των ενοικίων, είναι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα στην πλούσια Γερμανία. Κι έχουν πέσει πολλές ιδέες, από λιγότερο... αριστερούς από τον Κιούνερτ, για απαλλοτρίωση των μεγάλων εταιρειών ακινήτων στα κέντρα των πόλεων.
Η συνέντευξη Κιούνερτ προκάλεσε ένα κύμα θυμωμένων αντιδράσεων από τους συνήθεις υπόπτους, τους Φιλελεύθερους, τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας, τους συνδέσμους βιομηχάνων αλλά και την εφημερίδα "Bild". Αυτό ήταν αναμενόμενο. Δυστυχώς, αναμενόμενη ήταν και η αμηχανία πολλών στελεχών του SPD, τα οποία είτε προσπάθησαν να πουν “παιδί είναι, δεν έμαθε ακόμη”, είτε -κάποιοι της δεξιάς πτέρυγας- ζήτησαν τη διαγραφή του, επειδή “προκαλεί προβλήματα στον προεκλογικό αγώνα για τις ευρωεκλογές”. Όσο για την πρόεδρο του κόμματος Αντρέα Νάλες, απέφυγε πεισματικά να απαντήσει στον καταιγισμό των σχετικών ερωτήσεων.
Ο Κιούνερτ βγήκε την επομένη να ξεκαθαρίσει ότι φυσικά εννοούσε τα όσα είπε κι ότι είναι υποχρέωση των πολιτικών να σκέφτονται και να διατυπώνουν εναλλακτικές προτάσεις στο σημερινό μοντέλο: “Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο, ούτε να καταπίνουμε τη γλώσσα μας όταν τίθενται τα μεγάλα ζητήματα”. Παράλληλα, βγήκαν και πολλοί Σοσιαλδημοκράτες να τον στηρίξουν, είτε επί της ουσίας είτε επί της διαδικασίας. Οι πρώτοι, λέγοντας ότι “είναι δουλειά της νεολαίας να σκέφτεται και να μιλά ριζοσπαστικά”, οι δεύτεροι, υπογραμμίζοντας ότι ο Κιούνερτ έθεσε το σωστό ερώτημα: της αναδιανομής στα χρόνια της ανισότητας, η οποία είναι “η βόμβα στα θεμέλια” της κοινωνίας.
