“Μόνο δεκατέσσερις οικογένειες θυμάτων δέχθηκαν μέχρι την Παρασκευή την ταφή των δικών τους ανθρώπων δημοσία δαπάνη, σε κοινή τελετή με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού. Οι περισσότερες οικογένειες δεν αναγνωρίζουν και δεν εμπιστεύονται αυτό το κράτος. Υπόσχονται σπίτια σε όσους έχασαν το δικό τους. Η εταιρεία Autostrade υπόσχεται πως θα φτιάξει τη γέφυρα σε πέντε μήνες. Με τη γέφυρα αισθανόμαστε πως γκρεμιστήκαμε όλοι μας, πως πέσαμε μέσα σε ένα ντόμινο. Το πρώτο κομμάτι που οδήγησε την πτώση και των υπόλοιπων είναι η εταιρεία Autostrade, που ανήκει στην εταιρεία Atlantia της οικογένειας Μπένετον. Ρίξανε μια γέφυρα σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους, τη ρίξανε πάνω στην πόλη μας, πάνω σε όλους μας, τη ρίξανε πάνω στην Ιταλία και την Ευρώπη. Το τελευταίο κομμάτι του ντόμινο είναι οι πολίτες. Αυτό το τμήμα θα είναι και το πρώτο που θα σηκωθεί στα πόδια του” τόνισε στην “Αυγή” ο Ντομένικο “Μέγκου” Κιονέτι, ο εκπρόσωπος της Κοινότητας Σαν Μπενεντέτο Αλ Πόρτο της Γένοβα που ίδρυσε ο παπάς αντάρτης Ντον Γκάλο.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟ
*Πώς βιώνετε στη Γένοβα την κατάρρευση της γέφυρας;
Η κατάρρευση της γέφυρας Μοράντι για τη Γένοβα μοιάζει με το Ground Zero της Νέας Υόρκης, μόνο που απέναντι στην τρομοκρατία έχουμε τεράστια οικονομικά συμφέροντα που είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ζωές τους. Στη Γένοβα κατέρρευσε η ιδέα της ιδιωτικοποίησης των υποδομών, των δημόσιων και κοινών αγαθών. Από τη γέφυρα Μοράντι περνούσαν οι οδικές μεταφορές από και προς τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ελβετία, τις πρώην ανατολικές χώρες, τη Γαλλία, την Ιβηρική Χερσόνησο. Ήταν η γέφυρα της Μεσογείου.
*Ποια είναι η αίσθησή σας μπροστά σε μια τέτοια καταστροφή;
Στη Γένοβα, από τις 14 Αυγούστου ζούμε έναν φόβο. Ο καθένας μας θα μπορούσε να είχε θαφτεί κάτω από τα ερείπια. Δεν υπάρχει ούτε ένας πολίτης που να μην έχει περάσει άπειρες φορές αυτή τη γέφυρα. Στη Γένοβα εδώ και μια δεκαετία ζούμε κάτω από μια “απαγόρευση της κυκλοφορίας” με τις πρώτες βροχές και τον φόβο για πλημμύρες. Με την πτώση της γέφυρας, το κέντρο της πόλης έχει απομονωθεί. Μας μένει μόνο ο δρόμος της αρχαίας Ρώμης, η Αουρέλια, για τις μεταφορές.
*Υπάρχει κάποιο πολιτικό πρόβλημα σε όλα αυτά;
Υπάρχει μια πολιτική εξαπάτηση του κόσμου από τον δεξιό πρόεδρο της Περιφέρειας Τότι και τον Σαλβίνι της Λέγκας, που μιλάνε για τον περιφερειακό αυτοκινητόδρομο. Ο Γκρίλο ήταν κατά και έγραφε ότι “είναι παραμυθάκι η κατάρρευση της γέφυρας”. Μετά το έβγαλε από το blog του. Το θέμα είναι ότι ακόμη και αυτή η κατασκευή του περιφερειακού αυτοκινητόδρομου δεν προέβλεπε την κατάργηση και διάλυση της γέφυρας Μοράντι. Θα είχαμε τον κίνδυνο να δούμε την παλιά γέφυρα να πέφτει πάνω στο καινούργιο κομμάτι του αυτοκινητόδρομου. Μια διπλή τραγωδία.
*Δεν πρέπει να αναλάβει κάποιος την ευθύνη;
Τα οικονομικά συμφέροντα καταστρέφουν τα δικαιώματα και τις ζωές των ανθρώπων. Η ευθύνη βαραίνει τους υπουργούς Μεταφορών της τελευταίας εικοσαετίας, γιατί αγνοήθηκαν ακόμη και οι επερωτήσεις στο κοινοβούλιο το 2015 και το 2016 για τον κίνδυνο κατάρρευσης της γέφυρας. Η ευθύνη βαραίνει επίσης και την εταιρεία Autostrade - Atlantia, γιατί δεν έκανε τους ελέγχους που θα έπρεπε. Οι τελευταίες ουσιαστικές επισκευές της γέφυρας έγιναν πριν από είκοσι χρόνια. Η Atlantia μείωσε τις επενδύσεις για την υποδομή, ενώ η κίνηση στον αυτοκινητόδρομο αυξανόταν διαρκώς, ενώ η εταιρεία αύξανε και το κόστος των διοδίων. Με πιο απλά λόγια, η Atlantia δεν ξόδευε τίποτα για τη συντήρηση της γέφυρας, ενώ με τις μεγάλες αυξήσεις στα διόδια, που έφθαναν στο 10% και 20%, και την αύξηση της κίνησης έβγαζε διαρκώς και μεγαλύτερο κέρδος. Η πολυεθνική ευθύνεται για την κατάρρευση της γέφυρας. Δεν βρισκόμαστε μπροστά σε μια φυσική καταστροφή, αλλά μπροστά στη λαιμαργία του κεφαλαίου.
*Πώς θα αντιμετωπίσει η Κοινότητα Σαν Μπενεντέτο την κατάρρευση;
Στην Κοινότητα Σαν Μπενεντέτο εργάζονται δεκατρία άτομα στην ανακύκλωση, επισκευή και πώληση επίπλων. Τη στιγμή της κατάρρευσης εργάζονταν τρία άτομα που ευτυχώς δεν έπαθαν τίποτα, αλλά η αποθήκη που ανήκει στον δήμο καταστράφηκε, αφού έπεσαν μέσα τουλάχιστον δύο αυτοκίνητα και ένα φορτηγό. Μια γυναίκα με την κόρη της, που ήταν εκείνη τη στιγμή μέσα στην αποθήκη, είναι πολύ καλά, βρίσκονται στο νοσοκομείο. Θα πρέπει τώρα να δούμε πώς θα ξαναστήσουμε τη δομή αλληλεγγύης σε μια Γένοβα που δεν είναι η ίδια, γιατί για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο στην πόλη μας έχουμε έναν δεξιό δήμαρχο.
