Πρόσφυγες και μετανάστες συνεχίζουν να πνίγονται στη Μεσόγειο. Είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αγνοηθεί, να παραβλεφθεί. “Μιλούν” οι αριθμοί: 600 άνθρωποι κατέληξαν στον υγρό τάφο μόνο τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες καθώς προσπαθούσαν να φτάσουν στις ακτές της Ευρώπης, ανάμεσά τους βρέφη και μικρά παιδιά. Υπάρχει όμως και μια άλλη αλήθεια, που επίσης στηρίζεται σε αριθμούς, αλλά δεν βγαίνει προς τα έξω. Είναι εξαιρετικά δύσκολο υπό τις τρέχουσες συνθήκες, πάει “κόντρα στο ρεύμα”. Η Ευρώπη χρειάζεται αυτούς τους ανθρώπους, τους ανθρώπους που πνίγονται. Τους έχει ανάγκη, μπορεί να είναι εκείνοι που θα τη “σώσουν”. Αλλά ποιος έχει το θάρρος να το πει αυτό μέσα στο φοβικό κλίμα των ημερών που καλλιεργείται προς πολιτική εκμετάλλευση, ειδικά τώρα που η συζήτηση μεταφέρθηκε στα υψηλότερα ευρωκλιμάκια, ενώ τα εθνολαϊκιστικά κηρύγματα γίνονται δημοφιλή; Όσο η συζήτηση περιστρέφεται εμμονικά γύρω από την “απειλή” της μετανάστευσης, η ψύχραιμη αποτίμηση του φαινομένου μοιάζει ουσιαστικά αδύνατη, δεν μπορεί όμως τελικά και να την αποφύγει κανείς.
Η γηράσκουσα Γηραιά Ήπειρος
“Διαλύοντας τους μύθους για τη μετανάστευση στην Ευρώπη” ήταν ο τίτλος χθεσινού άρθρου γνώμης του Μαρκ Γκίλμπερτ στο πρακτορείο Bloomberg, που εστιάζει στη θετική “παράπλευρη” συνέπεια των μεταναστευτικών ροών την οποία έχουν αναδείξει και άλλοι κατά καιρούς. Μόλις πριν λίγες ημέρες, ο πρόεδρος του ιταλικού ασφαλιστικού φορέα INPS είχε πει ευθέως ότι “χρειαζόμαστε τους μετανάστες για να πληρώνουμε τις συντάξεις”.
“Τα οικονομικά οφέλη της μετανάστευσης είναι τεράστια και η αντίθεση της κοινής γνώμης αμβλύνεται” έγραψε ο Γκίλμπερτ επισημαίνοντας μια θεμελιώδη αντίφαση: την ώρα που οι πολιτικοί στην Ευρώπη προσπαθούν να εξουδετερώσουν τη “βόμβα” της διαχείρισης του μεταναστευτικού, τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι η γηράσκουσα Γηραιά Ήπειρος χρειάζεται περισσότερους, παρά λιγότερους μετανάστες τα αμέσως επόμενα χρόνια. “Για να το θέσουμε ωμά, όλοι αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο να συνταξιοδοτηθούμε φτωχοί χωρίς τα οικονομικά οφέλη που φέρνουν οι ξένοι εργαζόμενοι” τονίζει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος και εξηγεί: Τον περασμένο χρόνο, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις στην Ε.Ε. με βάση τα στοιχεία της Eurostat. Παρ’ όλα αυτά, ο συνολικός πληθυσμός της Ένωσης αυξήθηκε στα 512,6 εκατ. στις αρχές του χρόνου, από τα 511,5 εκατ. στις αρχές του 2017 και τα 510,3 εκατ. τον Ιανουάριο του 2016. Η καθαρή μετανάστευση κάλυψε αυτή τη διαφορά, αφού οι υπήκοοι χωρών εκτός Ε.Ε. αποτελούν περίπου το 4% του συνολικού πληθυσμού της σήμερα.
“Καθώς ο ευρωπαϊκός πληθυσμός γηράσκει, χρειάζονται περισσότεροι μετανάστες. Αλλά λίγοι είναι οι ψηφοφόροι που θα διαβάσουν τις ακαδημαϊκές μελέτες που υποστηρίζουν ότι οι μετανάστες φέρνουν οικονομικά οφέλη” σημειώνει ο συντάκτης του άρθρου. “Το μήνυμα είναι δύσκολο να περάσει στους ψηφοφόρους σε μια εποχή λαϊκιστικών πολιτικών κινημάτων. Θα ήταν όμως συνετό για τις κυβερνήσεις, που σίγουρα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα ήδη πιέζονται από το αυξημένο προσδόκιμο ζωής, να ξοδέψουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να διαλύσουν τους μύθους γύρω από τη μετανάστευση”.
“Οι πολιτικοί χρειάζεται να βρουν το θάρρος να συζητήσουν τα οφέλη τού να επιτρέπουν σε ξένους εργαζομένους να συνεχίσουν να εισέρχονται στην Ε.Ε. Διαφορετικά δεν θα υπάρχουν αρκετοί εργαζόμενοι για να πληρώνουν φόρους ώστε να στηρίζουν την αντιστρεφόμενη πληθυσμιακή πυραμίδα της Ένωσης” καταλήγει ο Γκίλμπερτ στο άρθρο του.
Για την ώρα πάντως η κατάσταση παραμένει ως έχει. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις δίνουν την εικόνα βάσει απολογισμού και καταγγέλλουν την Ευρώπη ότι «φέρει ευθύνη» για την αύξηση του αριθμού των νεκρών το τελευταίο διάστημα στη Μεσόγειο “μπλοκάροντας” τα πλοία διάσωσης των ΜΚΟ. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και η SOS Méditerranée ανακοίνωσαν χθες ότι 600 άνθρωποι πνίγηκαν τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Πρόκειται για έναν αριθμό που αντιπροσωπεύει το ήμισυ του συνολικού αριθμού των θανάτων από τις αρχές του χρόνου. Οι δύο ΜΚΟ κατακεραύνωσαν επίσης τη στρατηγική της Ε.Ε. στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής στις 28 και 29 Ιουνίου όπου τέθηκε το ζήτημα της δημιουργίας “πλατφορμών αποβίβασης” μεταναστών εκτός ευρωπαϊκού εδάφους.
