Του Robert Fisk
Ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε την Παρασκευή για να κάνει πράξη τη φαντασίωση ενός αραβικού ΝΑΤΟ. Στο Ριάντ θα μπορέσει να συναντήσει πολλούς διεφθαρμένους δεσπότες, κακοποιούς, βασανιστές και δήμιους που κόβουν κεφάλια. Επίσης, τουλάχιστον ένας πρόεδρος - ζόμπι, ο Αλγερινός Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα, ο οποίος βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, ούτε μιλά και πιθανώς ούτε ακούει πλέον.
Φυσικά θα υπάρχει ένας εντελώς παλαβός πρόεδρος, ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο στόχος όμως είναι απλός: να προετοιμαστούν οι σουνίτες μουσουλμάνοι της Μέσης Ανατολής για πόλεμο εναντίον των σιιτών μουσουλμάνων. Με τη βοήθεια του Ισραήλ φυσικά.
Ακόμα και για εκείνους που έχουν συνηθίσει τον παραλογισμό των Αράβων ηγετών -για να μη αναφερθούμε στους δυτικούς που δεν έχουν ακόμα συνειδητοποιήσει ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος έχει χάσει τελείως τα μυαλά του- η αραβο-μουσουλμανική (σουνιτική) σύνοδος στη Σαουδική Αραβία είναι πέραν πάσης λογικής. Θα προσέλθουν ηγέτες από το Πακιστάν, την Ιορδανία, την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Μαρόκο και άλλες 42 πρωτεύουσες με μιναρέδες, ώστε να ικανοποιήσουν τη στείρα φιλοδοξία των Σαουδαράβων να ηγηθούν μιας δικής τους ισλαμικής «σταυροφορίας» κατά της «τρομοκρατίας» και του σιιτισμού.
Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της μεσανατολικής «τρομοκρατίας» - το ISIS και η Αλ Κάιντα, βλέπε Μέτωπο Αλ Νούσρα- πηγάζει από την ίδια χώρα που επισκέπτεται ο Τράμπ, πρέπει να αγνοηθεί και θα αγνοηθεί. Στην ιστορία της Μέσης Ανατολής ουδέποτε είχε στηθεί στο παρελθόν μια τέτοια “kumidia alakhta”, κυριολεκτικά μια «κωμωδία λαθών» στην αραβική γλώσσα.
Επιπλέον πρέπει να ακούσουν τις ασυναρτησίες του Τραμπ για την ειρήνη και τον ισλαμικό «εξτρεμισμό», την πιο παράλογη ομιλία που έχει εκφωνήσει Αμερικανός πρόεδρος καθώς θα προσποιηθεί ότι το Ιράν είναι εξτρεμιστικό, τη στιγμή που οι κλώνοι της ουαχαμπιτικής Σαουδικής Αραβίας, το ISIS, καταστρέφουν τη φήμη του ισλάμ σε όλο τον κόσμο. Κι όλα αυτά ενώ εκείνος υποθάλπει τον πόλεμο.
Γιατί ο Σαουδάραβας πρίγκηπας - διάδοχος Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν θέλει να οδηγήσει τις σουνιτικές φυλές του -μαζί και το Ιράκ, αν είναι δυνατόν, για αυτό εξάλλου προσεκλήθη ο σιίτης πρωθυπουργός Αμπάντι να έλθει από τη Βαγδάτη- εναντίον του ερπετού της «τρομοκρατίας», του σιιτικού Ιράν, του σκοτεινού (σιιτικού) «τρομοκρατικού» αλεβιτικού καθεστώτος του Μπασάρ Αλ Άσαντ, της «τρομοκρατικής» σιιτικής λιβανέζικης Χεζμπολά και των επιθετικών «τρομοκρατών» σιιτών Χούθι της Υεμένης.
Όσο για τις σιιτικές μειονότητες στις χώρες του Κόλπου, ε, λοιπόν, ας τους πάρουν το κεφάλι. Εξάλλου αυτό έκαναν οι Σαουδάραβες στον σιίτη ηγέτη σεΐχη Νιμρ Αλ Νιμρ πέρυσι: του έκοψαν το κεφάλι σε στυλ ISIS, με έναν κλασικό ουαχαμπιτικό αποκεφαλισμό, μαζί με άλλους 47 «τρομοκράτες». Τα ίδια θα πάθουν όλοι οι ισχυροί σιίτες στις γειτονικές χώρες του Κόλπου -αυτό έπαθε η σιιτική πλειοψηφία του Μπαχρέιν όταν ο στρατός της Σαουδικής Αραβίας μπήκε ως δύναμη κατοχής στο νησί το 2011 μετά από «αίτημα» του σουνίτη ηγέτη του.
Σουνίτες και ISIS
Είναι φανερό γιατί o αισχρός πρόεδρος της Αμερικής, ένας άνθρωπος που αληθινά ανήκει στο πάνθεο των παρανοϊκών -και έχει μια θέση ανάμεσα στους Καντάφι και τους Αχμαντινετζάντ της Μέσης Ανατολής- συμφωνεί με αυτά. Το γεγονός ότι το ISIS -θανάσιμος εχθρός του Τραμπ και στρατηγικός αντίπαλος των επιτελαρχών του- είναι ένα δημιούργημα της ίδιας σαλαφιστικής αίρεσης, όπως η Σαουδική Αραβία, δεν αναφέρεται πουθενά.
Οι σουνίτες Σαουδάραβες, όπως και οι βασιλιάδες και πρίγκιπες του Κόλπου, έχουν στην κατοχή τους τεράστιο πλούτο, τη μοναδική θρησκεία που αληθινά σέβεται ο Τραμπ, και θέλουν να καταστρέψουν τους σιίτες του Ιράν, της Συρίας, της Χεζμπολά και τους Χούθι - μια απλή «αντιτρομοκρατική» ιστορία για τους Αμερικανούς- και αυτό σημαίνει ότι ο Τραμπ μπορεί να δώσει στον πρίγκηπα Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν και στα φιλαράκια του αμερικανικούς πυραύλους, αεροπλάνα, πλοία και πυρομαχικά αξίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τον μελλοντικό πόλεμο. Η Αμερική θα είναι ευτυχισμένη. Και το Ισραήλ θα είναι ευτυχισμένο.
Φαντάζομαι ότι ο πρίγκηπας - διάδοχος Τζάρεντ Κούσνερ (Σ.τ.Μ. ο γαμπρός του Τραμπ) νομίζει πως μπορεί να διαχειριστεί αυτή την πλευρά της αραβο-νατοϊκής συμμαχίας, αν και οι ίδιοι οι Ισραηλινοί θα έβλεπαν με μεγάλη χαρά τους σουνίτες και τους σιίτες να πολεμούν μεταξύ τους, όπως το έκαναν στη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Ιράν και Ιράκ (1980-1988), όταν οι ΗΠΑ υποστήριξαν τον σουνίτη Σαντάμ -μολονότι ο στρατός του αποτελούνταν κυρίως από σιίτες- και οι Ισραηλινοί έστελναν αμερικανικούς πυραύλους στους σιίτες Ιρανούς.
Ήδη οι Ισραηλινοί έχουν διακριθεί βομβαρδίζοντας τον συριακό στρατό, τη Χεζμπολά και τους Ιρανούς στον πόλεμο της Συρίας, ενώ αφήνουν ανέγγιχτο το ISIS και δίνουν ιατρική βοήθεια στην Αλ Κάιντα (Νούσρα) στο Γκολάν.
Προειδοποιήσεις από Ιράν
Πολλά έχουν ειπωθεί (δικαίως) για την απειλή του Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν ότι θα εξασφαλιστεί πως η μάχη γίνεται «στο Ιράν και όχι στη Σαουδική Αραβία». Αλλά λίγοι έδωσαν προσοχή στην οργισμένη απάντηση του Ιράν στη σαουδαραβική απειλή. Ήλθε από τον Ιρανό υπουργό Άμυνας Χοσεΐν Ντεχγκάν. «Προειδοποιούμε (τους Σαουδάραβες) να μην κάνουν καμιά ανοησία», είπε, «αλλά, αν κάνουν κάποια ανοησία, δεν θα αφήσουμε περιοχή ανέγγιχτη, εκτός από τη Μέκκα και τη Μεδίνα».
Με άλλα λόγια είναι καιρός να αρχίσει η κατασκευή αντιαεροπορικών καταφυγίων στο Ριάντ, στη Τζέντα, στο Νταχράν, στα κεντρικά της Aramco και σε όλες τις τοποθεσίες που είναι προσφιλείς στους Αμερικανούς.
Πράγματι είναι δύσκολο να αποφύγει κανείς τον συνειρμό για μια σχεδόν ίδια σουνιτική ύβρι (Σ.τ.Μ. με την αρχαιοελληνική σημασία του όρου) -σχεδόν τέσσερις δεκαετίες νωρίτερα- σε σχέση με τα σημερινά λεγόμενα του Μοχάμαντ Μπιν Σαλμάν. Ο τελευταίος κομπάζει για τον πλούτο της χώρας του και για την πρόθεσή του να διαφοροποιεί, να εμπλουτίζει και να διευρύνει τη βάση της οικονομίας της.
Το 1980 ο Σαντάμ ήταν αποφασισμένος να κάνει το ίδιο. Χρησιμοποίησε τον πλούτο από το πετρέλαιο του Ιράκ για να γεμίσει τη χώρα με λεωφόρους, μοντέρνα τεχνολογία, προηγμένο σύστημα υγείας, νοσοκομεία και επικοινωνίες. Μετά εξαπέλυσε τον «κεραυνοβόλο πόλεμο» εναντίον του Ιράν. Εξαθλίωσε την πλούσια χώρα του, ταπεινώθηκε μπροστά στα μάτια των άλλων Αράβων -που χρειάστηκε να χρηματοδοτήσουν την καταστροφική οκτάχρονη περιπέτειά του- οδήγησε στην εισβολή στο Κουβέιτ, στις κυρώσεις, στην αγγλοαμερικανική εισβολή του 2003 και, όσον αφορά τον ίδιο τον Σαντάμ, στην κρεμάλα.
Ο ρόλος των Κούρδων
Αλλά αυτό δεν περιλαμβάνει τη συριακή διάσταση. Η αναλυτής Σαρμίν Ναρουάνι, ειδική σε θέματα της Μέσης Ανατολής (St Antony’s College, Oxford University) - αντίδοτο για όλους εκείνους που είναι αηδιασμένοι από τους «ειδικούς» των δεξαμενών σκέψης της Ουάσιγκτον -επισήμανε ότι η αμερικανική υποστήριξη στις κουρδικές δυνάμεις, που πολεμούν κάτω από την ταμπέλα των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων και προελαύνουν στη Ράκα, έχει στόχο την αποκοπή της Συρίας από το Ιράκ. Και ότι οι κουρδικές δυνάμεις φέρονται πως «ανακαταλαμβάνουν» χριστιανικές ή μουσουλμανικές αραβικές πόλεις στην επαρχία Νινευή του Ιράκ, οι οποίες ουδέποτε ήταν κουρδικές.
Οι Κούρδοι θεωρούν το Καμισλί και την επαρχία Χασάκα της Συρίας τμήμα του «Κουρδιστάν», παρότι αποτελούν τη μειοψηφία σε πολλές από αυτές τις περιοχές. Με αυτόν τον τρόπο η αμερικανική υποστήριξη προς τις κουρδικές ομάδες -που προκαλεί την οργή του σουλτάνου Ερντογάν και λίγων Τούρκων στρατηγών που του παραμένουν πιστοί- βοηθά στον διαμελισμό της Συρίας και του Ιράκ.
Αυτό δεν μπορεί και δεν θα έχει διάρκεια. Όχι μόνο γιατί οι Κούρδοι γεννιούνται για να προδίδονται -και θα προδοθούν από τους Αμερικανούς ακόμα και αν ο νυν μανιακός πρόεδρος καθαιρεθεί, όπως ακριβώς προδόθηκαν στον Σαντάμ επί των ημερών του Κίσινγκερ- αλλά γιατί η σημασία της Τουρκίας (με ή χωρίς τον δικό της παράφρονα ηγέτη) πάντοτε θα είναι μεγαλύτερη από τη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας των Κούρδων. Και οι δύο είναι σουνίτες, άρα «ασφαλείς» σύμμαχοι, μέχρι το σημείο που θα πρέπει να εγκαταλειφθεί ο ένας από τους δύο -αναπόφευκτα οι Κούρδοι.
Εν τω μεταξύ ξεχάστε τη δικαιοσύνη, τα πολιτικά δικαιώματα, τις ασθένειες και τον θάνατο. Η χολέρα εξαπλώνεται στην Υεμένη με τη βοήθεια των εγκληματικών βομβαρδισμών από τους Σαουδάραβες -οι οποίοι βοηθιούνται από τους Αμερικανούς συμμάχους τους πολύ πριν αναλάβει ο Τραμπ- ενώ σχεδόν όλοι οι μουσουλμάνοι ηγέτες που συναντά ο Τραμπ στο Ριάντ έχουν στη δούλεψή τους βασανιστές που εξασφαλίζουν ότι μερικοί από τους πολίτες τους εύχονται να μην είχαν γεννηθεί. Θα είναι μια ανακούφιση για τον παλαβό πρόεδρο να αναχωρήσει από το Ισραήλ για το Βατικανό, όπου θα γίνει δεκτός από έναν αληθινό ειρηνοποιό.
Η Ρωσία περιμένει
Μόνο μια χώρα μένει έξω από αυτό το πανηγύρι: η Ρωσία. Αλλά είναι βέβαιο ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν αντιλαμβάνεται τι γίνεται στο Ριάντ. Θα παρακολουθήσει τη διάλυση του αραβικού ΝΑΤΟ. Ο υπουργός του των Εξωτερικών Λαβρόφ καταλαβαίνει τη Συρία και το Ιράν περισσότερο από τον μάταιο Τίλερσον. Και οι αξιωματικοί του των μυστικών υπηρεσιών βρίσκονται βαθιά μέσα στη Συρία . Εξάλλου, αν χρειαστεί περισσότερες πληροφορίες, το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να ρωτήσει τον Τραμπ.
* Ο Robert Fisk είναι δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας “Independent”, διακεκριμένος πολεμικός ανταποκριτής με γνώση των θεμάτων της Μέσης Ανατολής, τα οποία καλύπτει επί δεκαετίες
