Εν μέσω όλων των δεινών που προκάλεσε η τελευταία ισραηλινή επίθεση στη Γάζα, ο στόχος του Ισραήλ ξεπροβάλλει απλός: ήσυχα - ήσυχα επιστροφή στον κανόνα.
Για τη Δυτική Όχθη, ο κανόνας είναι ότι το Ισραήλ συνεχίζει την παράνομη κατασκευή οικισμών και υποδομών, έτσι ώστε να ενσωματωθεί στο εβραϊκό κράτος ό,τι θα μπορούσε να έχει αξία, ενώ ξαποστέλνει τους Παλαιστίνιους σε μη βιώσιμα καντόνια, τα οποία υποβάλλει στην καταστολή και τη βία.
Για τη Γάζα, ο κανόνας είναι μια άθλια ζωή κάτω από μια σκληρή και καταστροφική πολιορκία την οποία διαχειρίζεται το Ισραήλ, έτσι ώστε να επιτρέπεται η στοιχειώδης επιβίωση, αλλά τίποτα περισσότερο απ' αυτό.
Την τελευταία ισραηλινή κτηνωδία πυροδότησε η στυγνή δολοφονία τριών Ισραηλινών αγοριών μιας κοινότητας εποίκων στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Έναν μήνα πριν, δύο έφηβοι Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στη Ραμάλα της Δυτικής Όχθης. Αυτό προκάλεσε λίγη προσοχή, πράγμα που είναι κατανοητό δεδομένου ότι πρόκειται για ρουτίνα.
"Η θεσμοθετημένη αδιαφορία της Δύσης για την παλαιστινιακή ζωή εξηγεί όχι μόνο γιατί οι Παλαιστίνιοι καταφεύγουν στη βία, αλλά και την τελευταία επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας" αναφέρει ο αναλυτής σε θέματα Μέσης Ανατολής Mouin Rabbani.
Σε μια συνέντευξη του, ο δικηγόρος σε υποθέσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων Raji Sourani, ο οποίος έχει ζήσει στη Γάζα όλα αυτά τα χρόνια της ισραηλινής βαρβαρότητας και τρομοκρατίας, δήλωσε: «Η πιο συνηθισμένη φράση που άκουγα όταν οι άνθρωποι άρχισαν να μιλούν για κατάπαυση του πυρός (ήταν αυτή): 'Είναι καλύτερα για όλους μας να πεθάνουμε και να μην επιστρέψουμε στην κατάσταση που ζούσαμε πριν από τον πόλεμο αυτό. Δεν θέλουμε πάλι τα ίδια. Δεν έχουμε καμία αξιοπρέπεια, καμία υπερηφάνεια, είμαστε μόνο εύκολοι στόχοι, η ζωή μας είναι πολύ φθηνή. Είτε αυτή η κατάσταση θα βελτιωθεί πραγματικά, ή είναι καλύτερα να πεθάνουμε'. Αναφέρομαι σε διανοούμενους, ακαδημαϊκούς, απλούς ανθρώπους. Όλοι έλεγαν το ίδιο". (...)
Ισραηλινοί αξιωματούχοι επαινούν τον ανθρωπισμό αυτού που αποκαλούν "ο πιο ηθικός στρατός στον κόσμο", ο οποίος ενημερώνει τους κατοίκους που τα σπίτια τους θα βομβαρδιστούν. Η πρακτική αυτή είναι "σαδισμός, υποκρισία ανωτερότητας που συγκαλύπτει τον εαυτό της και εμφανίζεται ως φιλευσπλαχνία", σύμφωνα με τα λόγια της Ισραηλινής δημοσιογράφου Αμίρα Χας. "Ένα ηχογραφημένο μήνυμα με το οποίο απαιτείται από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα ήδη στοχευμένα σπίτια τους και να πάνε σ' έναν άλλο τόπο, εξίσου επικίνδυνο, 10 χιλιόμετρα μακριά".
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένα σημείο στη φυλακή της Γάζας που να είναι ασφαλές απ' τον ισραηλινό σαδισμό. (...)
Όταν κι αυτές οι επιθέσεις σταματήσουν, το Ισραήλ ελπίζει ότι θα είναι ελεύθερο να συνεχίσει τις εγκληματικές πολιτικές του στα κατεχόμενα εδάφη, χωρίς παρεμβολές και με την υποστήριξη των ΗΠΑ που έχει απολαύσει στο παρελθόν.
Οι κάτοικοι της Γάζας θα είναι ελεύθεροι επίσης να επιστρέψουν στην "κανονική" ζωή τους, στη διοικούμενη από το Ισραήλ φυλακή τους, ενώ στη Δυτική Όχθη οι Παλαιστίνιοι θα μπορούν να παρακολουθούν ειρηνικά το Ισραήλ να διαλύει ό,τι έχει απομείνει από τις περιουσίες τους.
Αυτό θα είναι το πιθανό αποτέλεσμα των πραγμάτων αν οι ΗΠΑ διατηρήσουν την αποφασιστική και ουσιαστικά μονομερή υποστήριξή τους προς τα εγκλήματα του Ισραήλ και την απόρριψη, εκ μέρους του, της μακροχρόνιας διεθνούς συναίνεσης για διπλωματική διευθέτηση της αραβοϊσραηλινής διένεξης. Όμως, το μέλλον θα είναι αρκετά διαφορετικό αν οι ΗΠΑ αποσύρουν αυτήν τη στήριξη.
Θα μπορούσε να αλλάξει η πολιτική των ΗΠΑ; Δεν είναι αδύνατο. Η κοινή γνώμη έχει μετατοπιστεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μεταξύ των νέων, κι αυτό δεν μπορεί να αγνοηθεί εντελώς.
Η νομοθεσία των ΗΠΑ προβλέπει ότι «δεν επιτρέπεται να παρέχεται ενίσχυση στον τομέα της ασφάλειας σε κάθε χώρα η κυβέρνηση της οποίας εμπλέκεται σε ένα συστηματικό σχέδιο κατάφωρων παραβιάσεων των διεθνώς αναγνωρισμένων ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Το Ισραήλ σίγουρα είναι ένοχο αυτού του συστηματικού σχεδίου και υπήρξε για πολλά χρόνια. (...)
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο σημαντικό για τα τραγικά θύματα του παλαιστινιακού λαού από πολλά ακόμα χρόνια βίας και καταπίεσης.
