Η πάταξη της διαφθοράς και η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων αποτελούν έναν από τους βασικούς στόχους που έθεσε το κινεζικό Κ.Κ. στην κρίσιμη ολομέλεια του περασμένου Νοεμβρίου. Πίσω από τα συνθήματα φαίνεται όμως να κρύβεται η συνεχιζόμενη λεηλασία του εθνικού πλούτου της χώρας από μια αδίστακη ελίτ που εκτός όλων των άλλων αποδεικνύεται τώρα και βασικό στήριγμα των φορολογικών παραδείσων.
Έπειτα από πολύχρονη έρευνα, η Διεθνής Κοινοπραξία Ερευνητικής Δημοσιογραφίας (ICIJ) παρέδωσε έναν φάκελο με οικονομικά στοιχεία σε μερικές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του πλανήτη, τη βρετανική Guardian, τη γερμανική Sueddeutsche Zeitung, τη γαλλική Le Monde και την ισπανική El Pais. Σύμφωνα με αυτά, η κινεζική ελίτ φτάνει μέχρι την άλλη άκρη του πλανήτη και ειδικότερα τις ακτές της Καραϊβικής προκειμένου να αποκρύψει την αμύθητη περιουσία της και να αποφύγει τη σχετική φορολόγηση.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι τουλάχιστον 13 συγγενείς ανώτατων κυβερνητικών στελεχών, συμπεριλαμβανομένου του σημερινού προέδρου Σι Τζινπίνγκ και των πρώην πρωθυπουργών Γουέν Τζιάμπάο και Λι Πένγκ καθώς και 15 μεγιστάνες του επιχειρηματικού κόσμου χρησιμοποιούν για αυτό τον λόγο εταιρείες οφσόρ με έδρα τις Παρθένους Νήσους.
Η επιλογή δεν είναι τυχαία αφού η βρετανική υπερπόντια κτήση ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στην Κίνα το 2010. Με μόλις 27.000 κατοίκους, οι Παρθένοι Νήσοι διαθέτουν περισσότερες από ένα εκατομμύριο επιχειρήσεις, από τις οποίες οι μισές περίπου προέρχονται από την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ και τη Σιγκαπούρη. Σύμφωνα εξάλλου με τον φάκελο της ICIJ, 21.000 οφσόρ έχουν σήμερα διευθυντές ή μέλη διοικητικών συμβουλίων με διευθύνσεις στην Κίνα ή το Χονγκ Κονγκ.
Η μεταφορά των χρημάτων στις "κόκκινες οφσόρ" γίνεται με τη διαμεσολάβηση μεγάλων δυτικών τραπεζών όπως η UBS και η Credit Suisse. Η ισπανική El Pais κάνει λόγο για "ιδεολογικό διχασμό" του κινεζικού συστήματος, που στο εσωτερικό της χώρας επιβάλλει την άτεγκτη οικονομική -και όχι μόνο- πειθαρχία, ενώ στο εξωτερικό επωφελείται τα μέγιστα από τα προνόμια και την αδιαφάνεια των φορολογικών παραδείσων.
Αποτέλεσμα αυτής της σχιζοφρενικής κατάστασης είναι να βρίσκει πια κανείς 153 μέλη της Λαϊκής Εθνοσυνέλευσης στη λίστα με τους 1.000 πλουσιότερους Κινέζους. Και όταν μιλάμε για πλούτο στη σημερινή Κίνα, μιλάμε για δισεκατομμύρια. Τα τελευταία χρόνια, ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων στη χώρα εκτινάχτηκε από το μηδέν στους 315.
