Της Ελένης Τσερεζόλε
Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, και δικαίως, να έχουν στραφεί στο Ιράν και τη συμφωνία της Γενεύης, με τις 5 + 1 χώρες (τα 5 μόνιμα μέλη του Σ.Α. του ΟΗΕ συν τη Γερμανία) και να γίνεται λόγος για αφετηρία εκτόνωσης μιας έντασης που διαρκούσε εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες, μεταξύ Ουάσιγκτον και Τεχεράνης, ωστόσο σοβαρές εξελίξεις σημειώνονται στην περιοχή της ανατολικής Ασίας και του Ειρηνικού. Εκεί δηλαδή όπου το θερμόμετρο της έντασης ανέβηκε κατακόρυφα μεταξύ της Κίνας από τη μια και της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ από την άλλη.
Αν, δε, λάβει κανείς υπόψη, το γεγονός που καταδεικνύουν πλείστες όσες αναλύσεις, ότι δηλαδή το κέντρο βάρους της διεθνούς σκηνής μετατοπίζεται πλέον από την περιοχή της ευρύτερης Μέσης Ανατολής στην Ανατολική Ασία, αντιλαμβάνεται ότι τέτοιου είδους εντάσεις μεταξύ δυνάμεων του συγκεκριμένου βεληνεκούς προαναγγέλλουν "βαρομετρικό χαμηλό" με επιπτώσεις σε παγκόσμιο επίπεδο...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους. Πριν από λίγες ημέρες οι ΗΠΑ ανέπτυξαν δύο πυρηνικά B-52 βομβαρδιστικά , από τη βάση του Γκουάμ, στο πλαίσιο υπέρπτησης στην άρτι ανακηρυχθείσα από το Πεκίνο "ζώνη αναγνώρισης αεράμυνας" πάνω από τα νησιά Ντιαογού, στη θάλασσα της Ανατολικής Κίνας. Πρόκειται για οκτώ ακατοίκητα νησιά υπό τον έλεγχο της Ιαπωνίας, που τα ονομάζει Σενκάκου -μια κατάσταση που η Κίνα δεν αναγνωρίζει... Μπορεί το αμερικανικό Επιτελείο να δήλωσε ότι επρόκειτο για "προγραμματισμένη άσκηση", ωστόσο από κανέναν δεν διέφυγε το σαφές και αυστηρό προς το Πεκίνο μήνυμα ότι οι ΗΠΑ στηρίζουν τον στρατηγικό τους σύμμαχο, την Ιαπωνία, στη διεκδίκηση αμφισβητούμενων ζωνών κυριαρχίας...
Ειδικά σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα αμφισβητούμενα νησιά, η ιστορία, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα, πάει πολύ πίσω -στις αρχές του 15ου αιώνα και τη δυναστεία των Μινγκ, για να φθάσει μετά τη δεκαετία του 1950 στις κατηγορίες της Κίνας κατά της Ιαπωνίας σχετικά με "υφαρπαγή" της κυριαρχίας επί των νησιών. Ωστόσο η ένταση μεταξύ των δύο χωρών αυξήθηκε όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960 γινόταν γνωστή η ύπαρξη πετρελαίου και φυσικού αερίου στη θάλασσα που τα περιβάλλει...
Το Πεκίνο δήλωσε ότι ήλεγχε τα αμερικανικά βομβαρδιστικά που παραβίασαν τη "ζώνη αναγνώρισης αεράμυνάς" του, χωρίς να αναλάβει δράση. Τις προηγούμενες ημέρες η κινεζική διπλωματία είχε αιτιολογήσει την ανακήρυξη της ζώνης ως απορρέουσα από το δικαίωμα της χώρας που πηγάζει από την εθνική της κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα. Υπογράμμισε επίσης ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ιαπωνία έχουν εδώ και χρόνια εγκαθιδρύσει τις δικές τους, οι οποίες μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις, εκτείνονται στα σύνορα άλλων χωρών.
Η "ζώνη αναγνώρισης αεράμυνας" της Κίνας συνεπάγεται, σύμφωνα με τους Κινέζους αξιωματούχους, το δικαίωμα ταυτοποίησης, ελέγχου και πιθανής ανάληψης στρατιωτικής δράσης ενάντια σε οποιοδήποτε αεροσκάφος εισέρχεται στην περιοχή. Πάντως, παρά το γεγονός ότι παρεμφερή ζώνη έχει ανακηρύξει και η Ιαπωνία, οι ΗΠΑ έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την κινεζική ενέργεια "άσκοπα εμπρηστική", που "αποσταθεροποιεί το status quo στην περιοχή", όπως δήλωσε ο υπουργός Άμυνας Τσακ Χέιγκελ.
Οι αναλυτές δεν διακρίνουν κίνδυνο άμεσης ανάφλεξης στην περιοχή, αλλά παράταση της έντασης. Κυρίως λόγω των τριγμών που αναγκαστικά προκαλεί η στρατηγική του "άξονα προς την Ασία" της Ουάσιγκτον, που συνεπάγεται στροφή της πλειονότητας των αμερικανικών δυνάμεων στον Ειρηνικό με στόχο την περικύκλωση της Κίνας...
Όποιος λοιπόν στοιχηματίσει σε περισσότερα εκρηκτικά γεγονότα στην Ασία δεν θα χάσει...
