Την Παρασκευή όλοι ασχολούνταν με την Αγιά Σοφιά. Και έκαναν βαθυστόχαστες αναλύσεις γιατί ο Ερντογάν οργάνωσε φιέστα έξω από το πιο πολύφερνο αξιοθέατο της Κωνσταντινούπολης -την πιο όμορφη Ορθόδοξη εκκλησία των Βυζαντινών, που την έκαναν τζαμί οι νικητές Οθωμανοί πριν γίνει, στα χρόνια μας, μουσείο- ανήμερα της Άλωσης της Πόλης, 577 χρόνια μετά.
Την Πέμπτη, όλοι ασχολούνταν με το πινγκ-πονγκ μεταξύ των υπουργείων Εξωτερικών στην Αθήνα και την Άγκυρα. Αφού ο Δένδιας είχε πει ότι η Τουρκία παραβιάζει “με βάρβαρο τρόπο” τα δικαιώματα των μεταναστών, βγήκε ο Τούρκος εκπρόσωπος να πει ότι “η Ελλάδα παραβιάζει τα δικαιώματα των προσφύγων και των μεταναστών”, για να απαντήσει ο Έλληνας εκπρόσωπος ότι “η Τουρκία δεν δικαιούται να παραδίδει μαθήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων”. Εάν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες διάβαζαν τις ανακοινώσεις των υπουργείων Εξωτερικών, θα αποκόμιζαν την ψευδέστατη εντύπωση ότι η Τουρκία εγκαλεί την Ελλάδα -και τούμπαλιν- για χάρη τους. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας τους εργαλειοποιεί και η κυβέρνηση της Ελλάδας δεν τους θέλει.
Την Τετάρτη, όλοι ασχολούνταν με το αν δόθηκαν ή όχι πειστικές απαντήσεις από τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας για το “συμβάν” του Έβρου. Προφανώς, οι απαντήσεις δεν ήταν αρκούντως πειστικές ή τα μέλη της επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας της Βουλής δεν ήταν τόσο καλόπιστα όπως η δημοσιογράφος Μάρα Ζαχαρέα (Star), η οποία αποδέχθηκε ασμένως τη... σαφέστατη απάντηση του πρωθυπουργού για το τι έγινε στον Έβρο: “Δεν εκτιμώ ότι έγινε κάτι”. Γι' αυτό και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος ζήτησε να ενημερωθεί η εθνική αντιπροσωπεία για το περιεχόμενο των διαβημάτων που έκανε η Αθήνα στην Άγκυρα για την τουρκική “κινητικότητα” στον Έβρο.
Το αμέσως προηγούμενο διάστημα, όλοι ασχολούνταν με τον ίδιο τον Έβρο και προσπαθούσαν να καταλάβουν εάν μπήκαν Τούρκοι ζανταρμάδες σε ελληνικό έδαφος κι έμειναν, εάν μπήκαν και βγήκαν ή αν δεν μπήκαν ποτέ. Το -πραγματικό ή όχι- ζήτημα με την Τουρκία έγινε για λίγες μέρες μείζον θέμα εσωτερικής πολιτικής. Με την ισχυρή ακροδεξιά συνιστώσα της κυβέρνησης να επιτίθεται στον Δένδια για τις ατυχείς δηλώσεις του και την έλλειψη συντονισμού του με το υπουργείο Άμυνας και τον ίδιο τον Δένδια να προσπαθεί να αμυνθεί κάνοντας λόγο για fake news και εξισώνοντας το σύνολο της αντιπολίτευσης, που ρωτούσε τα αυτονόητα, με τον Βελόπουλο.
Και μέσα σ’ αυτό το -εσωτερικοπολιτικό- σύστριγγλο χάθηκε η ουσία: η επικίνδυνη έλλειψη στρατηγικής της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας που ανεβάζει καθημερινά πιο ψηλά τον πήχη των προκλήσεων, στον Έβρο, στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο. Μιας Τουρκίας που δεν είναι ούτε τόσο απομονωμένη ούτε τόσο αποδυναμωμένη όσο θέλουν να λένε κυβερνητικά στελέχη και αναλυτές των τηλεπαραθύρων -τα οποία, ευτυχώς, λόγω πανδημίας ασχολούνται λιγότερο με την εξωτερική πολιτική.
Αντίθετα, έχει δρομολογήσει εκβιαστικά μια νέα συμφωνία για το προσφυγικό, στη διαπραγμάτευση για την οποία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο το Βερολίνο, με την ελληνική κυβέρνηση, που επαίρεται ότι έχει γίνει η “ασπίδα” των ευρωπαϊκών συνόρων, σε ρόλο κομπάρσου. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έχει στείλει στους πάντες το μήνυμα, πρώτον, ότι δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτε στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς τη συναίνεση της Τουρκίας, και δεύτερον, ότι έχει ρόλο-κλειδί για την επόμενη μέρα όχι μόνο στη Συρία, αλλά και στη Λιβύη.
Η Αθήνα τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, με τον υπουργό Εξωτερικών να επιδίδεται σε έναν αγώνα δρόμου ενημέρωσης των εταίρων μας για το πόσο κακή και επιθετική είναι η Τουρκία. Αλλά σε αυτή τη φάση η ενημέρωση δεν αρκεί, καθώς το αυτί του Ερντογάν δεν ιδρώνει όταν “καταδικάζεται η τουρκική προκλητικότητα” και πέραν τούτου ουδέν.
Η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει ότι απαιτούνται διμερείς δίαυλοι διαλόγου με την Τουρκία, στιβαρή συμμετοχή της Αθήνας στον ευρωτουρκικό διάλογο, καθώς και ουσιαστικά μέσα πίεσης επί του πεδίου. Επιμονή στην επιβολή κυρώσεων, για παράδειγμα, όταν η Τουρκία κάνει έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ και όταν ετοιμάζεται να κάνει το ίδιο νοτίως της Κρήτης, εκεί που αμφισβητεί την ύπαρξη ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε, ωστόσο, να θυμίζει συνεχώς στην κυβέρνηση -πιο έντονα απ’ όσο το κάνει σήμερα- ότι είναι υποχρέωση της χώρας μας να σέβεται το διεθνές δίκαιο, αυτό που η Άγκυρα έχει κάνει κουρέλι, εργαλειοποιώντας τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Πρέπει να καταγγέλλει τα παιχνίδια με το άσυλο, να μην κλείνει στιγμή τα μάτια στα push back. Και να πιέσει την κυβέρνηση, τώρα που ξαναρχίζει το παζάρι στην Ευρώπη για την αναθεώρηση του Δουβλίνου, να μη δεχθεί ασυζητητί τις γερμανικές προτάσεις. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση...
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
