«Δεν υπάρχουν πια ενήλικοι στο δωμάτιο. Ασταθής και υπό καθαίρεση, ο Πρόεδρος ωθεί τις ΗΠΑ σ’ έναν πόλεμο με το Ιράν» έγραψε στους “New York Times” η αρθρογράφος Μισέλ Γκόλντμπεργκ, μια από τις πολλές επικριτικές φωνές στα κυρίαρχα αμερικανικά μέσα που στηλίτευσαν την προεδρική εντολή δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί.
«Μετά από τρία οδυνηρά χρόνια αφότου εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ, φτάσαμε στο σημείο που πολλοί φοβόμασταν. Η απόφασή του να σκοτώσει τον Κασέμ Σουλεϊμανί, τον δεύτερο σημαντικότερο αξιωματούχο του Ιράν, η οποία πάρθηκε με ελάχιστη διαβούλευση, έχει φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στα πρόθυρα μιας νέας καταστροφικής σύρραξης στη Μέση Ανατολή. (...)
Κατά την κυβέρνηση, η δολοφονία του δικαιολογείται από το γεγονός ότι συνιστούσε απειλή για τις ζωές Αμερικανών, όμως δεν υπάρχει λόγος να το πιστέψουμε αυτό. Σύμφωνα με την ‘Washington Post’, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο -που πέρυσι δήλωνε σ' έναν χριστιανικό ραδιοφωνικό σταθμό ότι ‘ο Θεός μπορεί να έχει στείλει τον Τραμπ για να σώσει το Ισραήλ από την ιρανική απειλή’, πίεζε εδώ και μήνες για ένα χτύπημα κατά του Σουλεϊμανί. (...)
Αντί για αυτοάμυνα, η δολοφονία του είναι το τρομακτικό αποτέλεσμα πολλών διασταυρούμενων δυναμικών. Υπάρχει η επιρροή των έξαλλων γερακιών, όπως ο Πομπέο και ο αντιπρόεδρος Μάικ Πένς. Αξιωματούχοι που θα μπορούσαν να αντιταχθούν στον Τραμπ έχουν όλοι εγκαταλείψει την κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Πίτερ Μπέργκεν ‘Ο Τραμπ και οι στρατηγοί του’, ο πρώην υπουργός Άμυνας Τζιμ Μάτις είχε δώσει σαφή εντολή στους υφισταμένους του να μην παράσχουν στον Πρόεδρο επιλογές για μια στρατιωτική αναμέτρηση με το Ιράν. Αλλά μετά την αποχώρησή του από το Πεντάγωνο στρατιωτικοί αξιωματούχοι τού παρουσίασαν την πιθανότητα δολοφονίας του Σουλεϊμανί ως την ‘πιο ακραία’ σε ένα μενού επιλογών και έμειναν εμβρόντητοι όταν τελικά τη διάλεξε. (...)
Υπό καθαίρεση και ενώπιον της δίκης του στη Γερουσία, ο Τραμπ έχει ξεδιπλώσει τη λογική του μέσα από tweets χρόνων. Είναι ένας αριστοτέχνης της προβολής και οι κατηγορίες που έχει εκτοξεύσει εναντίον άλλων είναι ένας αξιόπιστος οδηγός για το τρόπο που συμπεριφέρεται ο ίδιος.
Μας έλεγε ξανά και ξανά ότι ο Ομπάμα θα ξεκινήσει έναν πόλεμο με το Ιράν για να διασωθεί πολιτικά επειδή τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις βρίσκονταν σε καθοδική πορεία ενόψει της προσπάθειας επανεκλογής του. Για τον Τραμπ ένας παρελκυστικός πόλεμος με το Ιράν φαντάζει προφανώς ως μια φυσική ενέργεια για έναν πρόεδρο που αντιμετωπίζει προβλήματα. (...)
Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα τελειώσει όλο αυτό χωρίς καταστροφή. Οι υπερασπιστές του Τραμπ επιμένουν ότι μπορεί να αποκαταστήσει την αποτρεπτική ισχύ των ΗΠΑ έναντι του Ιράν τρομοκρατώντας την ηγεσία του. Αλλά ο Βάλι Νασρ, ειδικός στη Μέση Ανατολή του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς και πρώην κορυφαίος σύμβουλος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί Ομπάμα, θεωρεί πως το Ιράν είναι εκείνο που πιστεύει ότι οφείλει να αποκαταστήσει την αποτρεπτική ισχύ του έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. (...)
Αν δεν κάνουν τίποτα, ή αν δεν κάνουν αρκετά, ο Τραμπ θα βολευτεί μ’ αυτό το είδος συμπεριφοράς και αυτό τους ανησυχεί. Για τους Ιρανούς άλλωστε η Αμερική είναι η επιτιθέμενη πλευρά αποσυρόμενη από τη συμφωνία για τα πυρηνικά και επιβάλλοντας μια εκστρατεία κυρώσεων ‘μέγιστης πίεσης’. Ακριβώς όπως οι μιλιταριστές στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιθανό να υποθέσουν με τη σειρά τους ότι η αδυναμία προκαλεί επιθέσεις. ‘Δεν νομίζω ότι θέλουν να προκαλέσουν πόλεμο αλλά θέλουν να στείλουν το μήνυμα ότι είναι έτοιμοι γι 'αυτόν’ λέει ο Νασρ. (...)
Αντίθετα με τη Βόρεια Κορέα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια ανταλλαγή ερωτικών επιστολών θα μπορούσε να εκτονώσει την κρίση την οποία προκάλεσε ο Πρόεδρος. Το μεγαλύτερο μέρος της Αμερικής δεν αποδέχθηκε ποτέ τον Τραμπ, όμως τα τρία τελευταία χρόνια πολλοί τον έχουν συνηθίσει υποκύπτοντας σ’ έναν ανήσυχο εφησυχασμό. Τώρα η εφιαλτική φάση της Προεδρίας του είναι εδώ. Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι χρειάστηκε τόσο καιρό».
