«Οι μεταναστευτικές ροές δεν σταματούν με απάνθρωπα διατάγματα και απειλές. Οι ροές συνεχίζονται προς την Ιταλία. Χρειαζόμαστε πολιτικές που να αντιμετωπίζουν την ανθρώπινη και διεθνή, την οικονομική, κοινωνική και γεωπολιτική πλευρά του θέματος. Στις 3 Οκτωβρίου του 2013 πνίγηκαν κοντά στη Λαμπεντούζα τουλάχιστον 368 άνθρωποι. Μέσα στα επόμενα έξι χρόνια τουλάχιστον άλλα 15.000 άτομα πνίγηκαν στη Μεσόγειο. Φτάνει πια. Η νέα κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει ακόμη το θάρρος να συγκρουστεί με τον ‘σαλβινισμό’ και να πάρει πρωτοβουλίες για την κατάσταση στα κολαστήρια της Λιβύης και κυρίως να πει ανοιχτά ότι δεν θα επιτρέψουμε άλλους πνιγμούς στη θάλασσά μας», τόνισε στην «Αυγή» ο Λούκα Καζαρίνι, ο επικεφαλής της αποστολής της ιταλικής ΜΚΟ Mediterranea Saving Humans, που έχει το “Mar Joniο”, το παλιό ρυμουκλό του 1971, που έχει σώσει εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες στην Κεντρική Μεσόγειο.
Ο Κασαρίνι δεν μπορεί να σώσει άλλους ανθρώπους, γιατί το σκάφος έχει κατασχεθεί με βάση τα διατάγματα Σαλβίνι και ο ίδιος βρίσκεται στο στόχαστρο των δικαστικών αρχών με την κατηγορία της «διευκόλυνσης της παράνομης μετανάστευσης» και της «άρνησης υπακοής στη διαταγή των αρχών για την κατάσχεση του σκάφους».
«Περιμένουμε από τη Δικαιοσύνη μια απόφαση που να αφορά το διοικητικό τμήμα για τις κατασχέσεις των σκαφών των ΜΚΟ και μια ακόμη για το ποινικό τμήμα της υπόθεσης. Εμείς υποστηρίζουμε ότι οι κατασχέσεις των σκαφών που έγιναν με βάση τα διατάγματα Σαλβίνι είναι παράνομες. Πριν όμως από την απόφαση της Δικαιοσύνης, ζητήσαμε από τη νέα κυβέρνηση να δείξει θάρρος και να άρει την κατάσχεση των πλοίων, γιατί είναι ένα άδικο μέτρο. Ζητήσαμε από τη νέα κυβέρνηση να έχει το θάρρος να στείλει ένα διαφορετικό και ανθρώπινο μήνυμα στη χώρα και τους ανθρώπους μας λέγοντας σε όλο τον κόσμο ότι η Ιταλία σώζει τους ανθρώπους στη θάλασσα και ότι η Μεσόγειος δεν είναι νεκροταφείο», συμπλήρωσε ο Καζαρίνι, ο παλιός και καλός σύντροφος που γνωρίσαμε στους δρόμους της Γένοβας και στο μεγάλο κίνημα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των Κοινωνικών Φόρουμ. Ο Καζαρίνι ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ψηφοδέλτιο «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» το 2014.
* Πώς είναι αυτή τη στιγμή η κατάσταση στην Ιταλία σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό;
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες και όλοι εμείς των ΜΚΟ περάσαμε έναν πολύ δύσκολο χρόνο την περίοδο της παραμονής του Σαλβίνι στο υπουργείο Εσωτερικών. Είδαμε τον θάνατο να θερίζει στη θάλασσά μας γυναίκες και άνδρες, μικρά παιδιά, μέχρι και βρέφη. Μέσα σε διακόσια χιλιόμετρα θάλασσα είχαμε πάλι μεγάλες ανθρώπινες τραγωδίες. Οι άνθρωποι το σκάνε, στην κυριολεξία, όπως μπορούν από το κολαστήριο της Λιβύης. Δεν έχουν καν ως στόχο να φτάσουν στην Ευρώπη, θέλουν απλώς να ξεφύγουν από την κόλαση της Λιβύης.
Με την τελευταία αποστολή του σκάφους “Mar Jonio” διασώσαμε 98 άτομα, 22 άτομα ήταν μικροί ανήλικοι με τις μητέρες τους. Όλα αυτα τα παιδιά, από τεσσάρων μηνών έως τεσσάρων ετών, είχαν γεννηθεί από τις νεαρές μητέρες τους που βιάζονταν επί χρόνια ή για μεγάλα διαστήματα στα στρατόπεδα της Λιβύης ή από συμμορίες. Κανένα παιδάκι δεν είχε πατέρα. Εκτός από τα 22 αυτά παιδάκια, είχαμε άλλους 13 ασυνόδευτους ανήλικους, μερικούς σε πολύ μικρές ηλικίες, γιατί οι γονείς τους ή οι συγγενείς τους είχαν δολοφονηθεί στη Λιβύη. Από τους ενήλικους, έναν τον χρησιμοποιούσε σαν σκλάβο για τέσσερα χρόνια μια οικογένεια. Τα τελευταία δύο χρόνια δούλευε μάλιστα πάντα σαν σκλάβος, όλη την ημέρα για να κατασκευάσει την κατοικία αυτής της οικογένειας. Σχεδόν όλοι τους είχαν σημάδια βασανιστηρίων στο σώμα τους από την περίοδο που κρατήθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Λιβύη. Από τη στιγμή που τα παιδιά δεν αξίζουν γι’ αυτούς τίποτα, τα σκοτώνουν χωρίς λόγο. Όλα αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά η Ευρωπαϊκή Ένωση, που χρηματοδοτεί τη Λιβύη και την Τουρκία με δισεκατομμύρια ευρώ.
* Η Οδύσσεια όμως δεν τελειώνει παίρνοντας μια βάρκα και φαίνεται ότι συνεχίζεται ακόμη και όταν αποβιβαστούν στην Ιταλία...
Ο Σαλβίνι διέλυσε στην κυριολεξία όλες τις δομές υποδοχής. Στόχος του Σαλβίνι ήταν να δείξει σε όλους ότι αυτοί που έρχονται στην Ιταλία είναι παράνομοι και δεν πρέπει να τους δώσουμε τίποτα και δεν πρέπει να περιμένουν τίποτα. Ο Σαλβίνι τούς ήθελε να μείνουν μια ζωή παράνομοι και κυνηγημένοι. Γιατί όμως; Για παράδειγμα, το 80% της ιταλικής παραγωγής ντομάτας είναι συγκεντρωμένο στην Απουλία, όπου εργάζονται με απάνθρωπους όρους εργασίας αυτοί οι «παράνομοι». Μόνο στην περιοχή της Φότζια έχουμε 6.000 «παράνομους» που ζουν σε εξευτελιστικούς καταυλισμούς και πληρώνονται με ελάχιστα χρήματα για να δουλέψουν στις αγροτικές καλλιέργειες. Κάποιοι αποκομίζουν τρελά κέρδη χάρις στη στιγνή εκμετάλλευση των «παράνομων» ανθρώπων.
Ο Σαλβίνι έκλεισε όλα τα κέντρα υποδοχής και δεν αναγνώρισε ούτε την υποδοχή για ανθρωπιστικούς λόγους, παρ’ όλο που ξέρουμε ότι πολλά άτομα, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, έρχονται από τις εμπόλεμες περιοχές της Λιβύης. Ο Σαλβίνι τούς αρνήθηκε κάθε ανθρωπιστική στήριξη που προβλέπει το διεθνές δίκαιο. Η προηγούμενη κυβέρνηση και κυρίως ο Σαλβίνι είχαν αναλάβει να παράγουν «παράνομους», γιατί όλοι μας ξέρουμε ότι δεν μπορεί κανείς να σταματήσει τις μεταναστευτικές ροές. «Παράνομους» εργαζόμενους με φτηνά και εξευτελιστικά μεροκάματα.
* Ο Σαλβίνι κυνήγησε όμως και εσάς προσωπικά, όπως και όλες τις ΜΚΟ...
Πήραμε την απόφαση να βάλουμε ένα πλοίο διάσωσης στην Κεντρική Μεσόγειο, γιατί θέλαμε να υπάρχει και ένα ιταλικό πλοίο που να σώζει ανθρώπους. Είναι μια ηθική ευθύνη που την έχουμε μπροστά σε όλα τα πλοία των ΜΚΟ από τη Γερμανία, την Ισπανία ή την Ολλανδία που διακυνδυνεύουν να σώσουν ζωές και που το ιταλικό κράτος τούς δημιουργούσε προβλήματα. Ιδρύσαμε τη Mediterranea και πήραμε το σκάφος “Mar Jonio” αναλαμβάνοντας ένα μερίδιο της ευθύνης. Το Mar Jonio ήταν η απάντηση της Ιταλίας εναντίον της βαρβαρότητας. Δείξαμε ότι η Ιταλία δεν αδιαφόρησε όταν οι άνθρωποι πνίγονταν στη θάλασσα. Οι πραγματικοί «παράνομοι» είναι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι διάφοροι Σαλβίνι, που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο και τις συμφωνίες, που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Σαλβίνι μάς απάντησε με δυο διατάγματα που έγιναν νόμοι, για να ποινικοποιήσει και να κυνηγήσει τις διασώσεις στη θάλασσα. Έφτασε να εφαρμόζει τους νόμους κατά της Μαφίας εναντίον των ΜΚΟ κατάσχοντας τα σκάφη και διώκοντας όσους συμμετέχουν στις διασώσεις. Έφθασαν να λένε ότι είναι αδίκημα να σώζεις έναν άνθρωπο στη μέση της θάλασσας και ότι θα πρέπει να πληρώσεις μεγάλο πρόστιμο και να δεις την κατάσχεση του σκάφους. Ο Σαλβίνι αντιμετώπισε τις ΜΚΟ λες και ανήκουν στη Μαφία. Κι αυτή την ντροπή δεν φαίνεται ότι θέλει να την σβήσει η νέα κυβέρνηση.
* Πού βρίσκεται τώρα το “Mar Jonio”;
Μετά την τελευταία διάσωση 98 ατόμων, το σκάφος έχει κατασχεθεί. Όλα τα σκάφη των ΜΚΟ κατάσχονται για ένα, δύο, τρεις μήνες μετά από μια διάσωση. Μετά έρχεται η Δικαιοσύνη να ακυρώσει την κατάσχεση, γιατί δεν αναγνωρίζει ότι η διάσωση στη θάλασσα είναι αδίκημα. Το πρόβλημα είναι ότι όσο τα σκάφη των ΜΚΟ βρίσκονται υπό κατάσχεση πεθαίνουν περισσότεροι άνθρωποι στη θάλασσα, γιατί δεν υπάρχει κανείς να τα αντικαταστήσει. Όλο αυτό το διάστημα που δεν είμαστε εμείς στη θάλασσα για να κάνουμε διασώσεις οι βάρκες με πρόσφυγες και μετανάστες συνεχίζουν να έρχονται. Δεν είναι οι ΜΚΟ που φέρνουν τις μετανάστες. Αυτοί έρχονται από μόνοι τους. Οι ΜΚΟ βοηθάνε απλώς να έχουμε λιγότερους πνιγμούς.
* Πώς αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό η νέα κυβέρνηση; Δεν είδαμε ακόμη μια ημερομηνία για την κατάργηση των διαταγμάτων του Σαλβίνι...
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Τα λόγια είναι... τζάμπα. Η κυβέρνηση αυτή σχηματίστηκε με τα λόγια και στα λόγια. Υποστήριξαν στην αρχή ότι πρέπει να κάνει κάτι διαφορετικό από τον Σαλβίνι, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουμε δει απολύτως τίποτα. Μου φαίνεται ότι αυτή η κυβέρνηση φοβάται πάρα πολύ να κάνει κάτι διαφορετικό από το Σαλβίνι, γιατί φοβάται τον Σαλβίνι και φοβάται ότι ο Σαλβίνι θα κερδίσει συναίνεση.
Διώξανε τον Σαλβίνι, αλλά φαίνεται ότι διευθύνει ακόμη αυτός. Η νέα κυβέρνηση δεν το καταλαβαίνει. Εάν θες να αποτελείς την εναλλακτική πρόταση στον Σαλβίνι, πρέπει να κάνεις μια άλλη πολιτική, διαφορετική από την καλλιέργεια του φόβου, του μίσους, της απανθρωπιάς. Πρέπει να καταργήσουμε τα διατάγματα του Σαλβίνι, να υιοθετήσουμε μια άλλη πολιτική απέναντι στη Λιβύη. Η Λιβύη δεν πρέπει να θεωρείται ασφαλές λιμάνι ή χώρα με την οποία θα διαπραγματευόμαστε στο πετσί των προσφύγων και των μεταναστών.
* Αυτή όμως ήταν η πολιτική του Δημοκρατικού Κόμματος...
Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν φτάνει να λες ότι είσαι εναντίον του Σαλβίνι. Πρέπει να πούμε ότι οι συμφωνίες του πρώην υπουργού Εσωτερικών Μινίτι και του πρώην πρωθυπουργού Τζεντιλόνι, που ανήκουν στο Δ.Κ., ήταν ένα μεγάλο λάθος. Πρέπει να έχουμε το θάρρος, να είμαστε έντιμοι και οξυδερκείς για να τις αλλάξουμε.
* Πώς είδατε τη συμφωνία της Βαλέτα ανάμεσα στους υπουργούς Εσωτερικών της Μάλτας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Φινλανδίας, παρουσία του Ευρωπαίου επιτρόπου Μεταναστευτικής Πολιτικής Δ. Αβραμόπουλου;
Χαιρετίσαμε τη διάθεση να μην κρατούν τους ανθρώπους στη μέση της θάλασσας για ημέρες ή και εβδομάδες και να τους αποβιβάζουν σε ένα λιμάνι για να πάνε σε διάφορες χώρες, Για άλλη μια φορά όμως δεν ακολουθούν στην πράξη αυτά που οι ίδιοι λένε. Στις 7 και 8 Οκτωβρίου θα έχουμε τη Σύνοδο υπουργών Εσωτερικών στις Βρυξέλλες και περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Εάν δεν αλλάξουν οι συμφωνίες με τη Λιβύη, δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Η Λιβύη και η Τουρκία αποτελούν τη βάση για να αντιμετωπίσουμε το μεταναστευτικό στη Μεσόγειο με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα και άξονα το διεθνές δίκαιο και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
* Βλέπουμε τη νέα κυβέρνηση να αντιμετωπίζει με μεγάλη δειλία την ψήφιση του νόμου για την ιθαγένεια...
Κάνουν άλλο ένα μεγάλο λάθος. «Να κάνεις λάθος είναι ανθρώπινο, να επιμένεις είναι διαβολικό», λέει ένα ρητό μας. Η κυβέρνηση Ρέντζι αρνήθηκε να ψηφίσει τον νόμο για την ιθαγένεια λέγοντας ότι εάν τον ψήφιζε, θα κέρδιζε ο Σαλβίνι. Ο Σαλβίνι κέρδισε. Τώρα που μπορούν να τον ψηφίσουν, λένε ότι είναι καλύτερα να μην τον ψηφίσουν γιατί θα κερδίσει ο Σαλβίνι. Έτσι ο Σαλβίνι θα κερδίσει για μια ακόμη φορά, γιατί δεν αντιστεκόμαστε με αποφασιστικότητα, με έργα και με νόμους, στο μίσος, τον φόβο και τον ρατσισμό.
