Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
O Ευρωπαϊκός Νότος στις συμπληγάδες της... σοσιαλδημοκρατίας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

O Ευρωπαϊκός Νότος στις συμπληγάδες της... σοσιαλδημοκρατίας

Τρία κόμματα του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού εφαρμόζουν στην Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία τρεις διαφορετικές πολιτικές, που σε μεγάλο βαθμό δείχνουν τις προκλήσεις και τα αδιέξοδα που συνεχίσει να αντιμετωπίζει η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία για να αντιμετωπίσει την συνεχιζόμενη οικονομική και κοινωνική κρίση και το τεράστιο ζήτημα των συμμαχιών της μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες αποδοχής του νεοφιλελευθερισμού.

Επιστροφή του Δημοκρατικού Κόμματος στην κυβέρνηση

Η απομάκρυνση του Σαλβίνι και ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης Κόντε από το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Κ5Α) και το Δημοκρατικό Κόμμα (Δ.Κ.) αποτέλεσαν οξυγόνο για την Ιταλία, την Ευρώπη και όχι μόνο.

Το Δ.Κ. του Νικόλα Τζινγκαρέτι επέστρεψε σε μια δύσκολη συγκυρία στην κυβέρνηση, έχοντας να αντιμετωπίσει τα ανοικτά οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που είχαν αφήσει οι κυβερνήσεις του Μόντι, του Ρέντζι και του Τζεντιλόνι και επιδείνωσε η πρώτη κυβέρνηση του Κόντε.

Το Δ.Κ. αντιμετωπίζει μια διαρκή κρίση συναίνεσης, κυμαινόμενο στις δημοσκοπήσεις μεταξύ 20% και στις καλύτερες περιπτώσεις 25%, και τις διαρκείς απειλές κατακερματισμού, πρωτίστως από την αναμενόμενη αποχώρηση του Ρέντζι και των οπαδών του για να δημιουργήσουν ένα νέο κόμμα ακόμη και με τμήμα της Φόρτσα Ιτάλια.

Το Κ5Α και το Δημοκρατικό Κόμμα θα πρέπει να επιλέξουν ανάμεσα στην απλή αναλογική ή την πιθανή νίκη του Σαλβίνι και της Δεξιάς όταν θα γίνουν εκλογές. Η απλή αναλογική θα σημάνει όμως το οριστικού τέλος του Δημοκρατικού Κόμματος, γιατί θα ενισχυθούν οι φυγόκεντρες τάσεις, και ο Τζινγκαρέτι δεν φαίνεται να έχει αυτή τη στιγμή το σθένος να προχωρήσει σε μια επανίδρυση της ιταλικής σοσιαλδημοκρατίας με ένα αριστερότερο προφίλ, προσφέροντας καταφύγιο στα εκατομμύρια δημοκρατικούς και αριστερούς πολίτες που ψηφίζουν Κ5Α ή απέχουν.

Αποτελεί ερώτημα εάν το Κ5Α και το Δ.Κ. θα συνεργαστούν με τα τρία μεγαλύτερα συνδικάτα, CGIL, CISL και UIL, και τις μεγάλες κοινωνικές και πολιτιστικές οργανώσεις για ένα νέο σχέδιο για την ιταλική κοινωνία και μια περίοδο πραγματικών δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων. Όσο γρηγορότερα καταργήσουν την απάνθρωπη, βάρβαρη και ρατσιστική νομοθεσία του Σαλβίνι τόσο πιο γρήγορα θα δώσουν το πραγματικό μήνυμα της αλλαγής στην ιταλική κοινωνία.

Το μέλλον όμως της Ιταλίας θα κριθεί από την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα ακολουθήσει. Οι διακηρύξεις του Κόντε στην ιταλική Βουλή και τις Βρυξέλλες, η ικανοποίηση από την επιλογή του Τζεντιλόνι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντί ενός επιτρόπου της Λέγκας, η καλή διάθεση του Τζινγκαρέτι για εκλογικές συμμαχίες με το Κ5Α για να μην πάρει το επόμενο διάστημα η Λέγκα και τις τελευταίες Περιφέρειες που δεν ελέγχει, θα πρέπει να συνοδευτούν με συγκεκριμένα έργα. Ποιος όμως θα έχει το θάρρος να καταργήσει την αντεργατική μεταρρύθμιση του Ρέντζι ή τους νόμους του Σαλβίνι που ψήφισαν οι ίδιοι βουλευτές και γερουσιαστές που στηρίζουν σήμερα από άλλες πλευρές τη δεύτερη κυβέρνηση Κόντε;

Ο κίνδυνος να παραμείνουν οι μεγάλες λαϊκές μάζες προσκολλημένες στη Λέγκα και τα συναφή δεξιά, φασιστογενή και ρατσιστικά μορφώματα και εν μέρει στο πιο λαϊκίστικο τμήμα του Κ5Α είναι τεράστιος. Η ιταλική σοσιαλδημοκρατία και η ιταλική Αριστερά ίσως θα έπρεπε να αρχίσουν από την αντιμετώπιση των προβλημάτων των θυμάτων της κρίσης, να αρχίσουν από τα δικαιώματα των εργαζομένων και των μεταναστών, για να προτάξουν ένα πειστικό και συναινετικό σχέδιο για την κοινωνία μπροστά στον πόλεμο ανάμεσα στους φτωχούς του Σαλβίνι.

Ο Σάντσεθ μεταξύ... κενού και “μεγάλου συνασπισμού”;

Ο Πέδρο Σάντσεθ πριν από δύο περίπου χρόνια έμοιαζε το νέο ανερχόμενο άστρο του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού, που δίπλα στον γηραιότερο Κόρμπιν, θα μπορούσε να του δώσει μια άλλη προοπτική από αυτή του Μπλερ, του Σρέντερ, του Ντ’Αλέμα ή του κοντινότερου στις μέρες μας νεαρού «χριστιανοδημοκράτη» Ρέντζι.

Ο Σάντσεθ έδωσε μια γενναία και πολύ σκληρή μάχη για να επιστρέψει στην ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Το κυβερνητικό του έργο, με ορισμένες επίσης γενναίες αποφάσεις που πήρε με τη στήριξη της Αριστεράς και των Πράσινων, όπως η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 22% στα 900 ευρώ το 2019, έδιναν την εντύπωση ότι το... ειδύλλιο με την Αριστερά, τους Πράσινους και τα περισσότερα κόμματα που στήριξαν την πτώση της κυβέρνησης Ραχόι θα συνεχιζόταν και ότι στη διαδρομή αυτή θα άνοιγε και ο διάλογος για την αναζήτηση μιας λύσης στο καταλανικό. Θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας νέας εποχής για την Ισπανία και ένα παράδειγμα για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες που αντιμετωπίζουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και εθνικιστικά προβλήματα στο εσωτερικό τους.

Αντίθετα, ο Σάντσεθ επέλεξε να αναβιώσει τον δικομματισμό με το... ζόρι, κάνοντας το τραγικό λάθος να ζητήσει την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής, στην οποία έχει μόλις 123 βουλευτές, κερδίζοντας μόνο τον βουλευτή ενός μικρού προοδευτικού εθνικιστικού κόμματος. Ζητάει την ψήφο της Αριστεράς και των Πράσινων για να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση έως το τέλος της θητείας της Βουλής, ενώ ταυτόχρονα πιέζει τους Πολίτες και το Λαϊκό Κόμμα να απέχουν για να διασφαλιστεί η «διακυβέρνηση», αυτή η απαίσια... «governance».

Ο Σάντσεθ επαναλαμβάνει ότι δεν εμπιστεύεται το Unidas Podemos και κυρίως τον Ιγκλέσιας, παρ’ όλο που ο Ιγκλέσιας τον οδήγησε στην κυβέρνηση και παρ’ όλο που ο Ιγκλέσιας και το Unidas Podemos διασφάλισαν στον Σάντσεθ τον έλεγχο ορισμένων περιφερειακών κυβερνήσεων και μεγάλων δήμων. Ακόμη και η στήριξη των Σοσιαλιστών του Σάντσεθ στην Άντα Κολάου στη Βαρκελώνη έγινε από τον φόβο του ελέγχου και της καταλανικής πρωτεύουσας από τους αποσχιστές της ERC, που μαζί την αποσχιστική Δεξιά ελέγχουν την τοπική κυβέρνηση και Βουλή και σχεδόν όλους τους δήμους της Καταλωνίας.

Η συντηρητική στροφή του Σάντσεθ, μετά από το διεφθαρμένο και νεοφιλελεύθερο τσουνάμι του Ραχόι, κινδυνεύει να απογοητεύσει μεγάλο αριθμό ανθρώπων, που πήγαν να ψηφίσουν τον Απρίλιο του 2018 για να μην δουν ξανά τη Δεξιά στην κυβέρνηση, και κυρίως τους ακτιβιστές των μεγάλων κοινωνικών και εθελοντικών οργανώσεων, από τους συλλόγους των γειτονιών έως τους οικολόγους, τις φεμινιστικές οργανώσεις και τα κινήματα ΛΟΑΤΚΙ, τα στελέχη των δύο μεγαλύτερων συνδικάτων, την κοινωνία των πολιτών και τους διανοούμενους.

Κόστα και Αριστερά θα κερδίσουν στις κάλπες στις 6 Οκτωβρίου;

Στην Πορτογαλία ο Αντόνιο Κόστα φαίνεται να έχει κάνει μια εξαιρετικά δύσκολη, αλλά πολύ καλή δουλειά, και με τους χαμηλούς του τόνους να έχει βγάλει τη χώρα από την κρίση έχοντας τη στήριξη των δύο κομμάτων της Αριστεράς, του Μπλόκου της Αριστεράς και του Πορτογαλικού ΚΚ.

Ο Κόστα δεν δίστασε να βάλει μάλιστα και έναν υπουργό για να διαχειρίζεται τις σχέσεις με τα δύο κόμματα της Αριστεράς, που δεν έχουν μεταξύ τους σχέσεις, ή μερικές φορές να στηρίζεται στη Δεξιά για να περάσει ορισμένους νόμους, μεταξύ των οποίων δυστυχώς και τη μεταρρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.

Οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις της Intercampus και της Aximage, ενόψει των βουλευτικών εκλογών στις 9 Οκτωβρίου, δίνουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα PS του Κόστα στο 37,9% και 38,4% αντιστοίχως, και το δεξιό PSD στο 23,6% και στο 20,6% αντιστοίχως, που φανερώνουν ότι ο Κόστα δεν θα πάρει την απόλυτη πλειοψηφία και θα συνεχίσει να στηρίζεται από την Αριστερά, αναζητώντας όμως και ευρύτερες συνεργασίες με τους... συντηρητικούς. Ορισμένοι στοιχηματίζουν ότι ο Κόστα θα σχηματίσει κυβέρνηση με το μικρό PAN, το κόμμα «Άνθρωποι - Ζώα - Φύση», που αποτέλεσε την έκπληξη και των ευρωεκλογών, γιατί με το κάτι παραπάνω από το 5% που ενδέχεται να πάρει θα διασφαλίσει στους Σοσιαλιστές σταθερή κυβέρνηση χωρίς σοβαρές... ιδεολογικές πιέσεις.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL