Οι Raining Pleasure υπήρξαν το σπουδαιότερο δείγμα υγιούς και εκλεπτυσμένης ελληνικής pop και rock σκηνής μετά τη δεκαετία του ’90. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που εμφανίστηκε ακριβώς όταν έπρεπε και ήταν το μοναδικό που γνώρισε μαζική αποδοχή εκπροσωπώντας τη μουσική γενιά στην οποία ανήκε, μιλώντας τη μουσική γλώσσα της εποχής του χωρίς αναβιώσεις παλιών δεκαετιών και τάσεις παρενθοντολαγνίας. Ύστερα από μια ανάπαυλα πολλών ετών, οι Raining Pleasure επανενώνονται και θα εμφανιστούν στις 3 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, στο Φεστιβάλ Μονής Λαζαριστών, και στις 28 Ιουνίου στο Θέατρο του Λυκαβηττού, στο πλαίσιο των Rockwave Nights. Ο Vassilikos, o X-Jeremy και ο Jay μας μίλησαν από την Πάτρα για τις επερχόμενες συναυλίες τους και τα μελλοντικά τους σχέδια. Και όπως μας αναφέρει χαρακτηριστικά ο Vassilikos, «αυτό που πέτυχαν οι Raining Pleasure πριν από είκοσι χρόνια οι σημερινοί Raining Pleasure δεν θα μπορούσαν να το επαναλάβουν. Ήταν κάτι μαζικό που συνέβη στη σωστή στιγμή».
Εχουν περάσει σχεδόν δεκαπέντε χρόνια από την τελευταία φορά που ήσασταν ενεργοί, αλλά ο τότε χωρισμός σας έγινε φυσιολογικά, χωρίς τσακωμούς και εντάσεις.
Vassilikos: Ακριβώς έτσι έγινε. Δεν διαλυθήκαμε όπως συμβαίνει με μπάντες που χωρίζουν και μετά δεν θέλει ο ένας να βλέπει τον άλλον. Εμείς απλώς νιώσαμε πως έπειτα από τόσα χρόνια συνεχούς δουλειάς και τριβής χρειαζόμασταν μια απόσταση. Όχι όμως μια απόσταση μεταξύ μας, αλλά από το όλο πράγμα που συνέβαινε.
X-Jeremy: Είχαμε και ανάγκη από ξεκούραση, αλλά κυρίως είχαμε τα προσωπικά μας projects να ασχοληθούμε. Αυτά έκαναν την παύση αναγκαία.
Vassilikos: Οι σχέσεις μας σε προσωπικό επίπεδο παρέμειναν ζωντανές όλα αυτά τα χρόνια και πάντα έφταναν νέα του καθενός μας στους άλλους. Δεν πάψαμε να αναρωτιόμαστε πώς θα ήταν αν παίζαμε ξανά. Περνούσε κι από το δικό μου μυαλό το ενδεχόμενο να ξανασμίξουμε, αλλά η απάντηση στην ερώτηση ήταν η ίδια: «Όχι ακόμη». Η τελευταία φορά που διατυπώθηκε αυτή η ερώτηση, πριν από ενάμισι ή δύο χρόνια, ήταν η πρώτη φορά που απαντήθηκε θετικά με απόλυτη βεβαιότητα γιατί νιώθαμε το ίδιο.
Jay: Όταν έπεσε το τηλεφώνημα, ήμασταν όλοι θετικοί στην ιδέα, αλλά στις πρώτες μας συναντήσεις ήμασταν πολύ χαλαροί και θέλαμε απλώς να δούμε αν λειτουργεί, χωρίς άγχος και προσδοκίες. Απλώς να δούμε πώς μας φαίνεται να παίζουμε.
Στις δύο συναυλίες σας ποιους περιμένετε περισσότερο να δείτε από κάτω; Παλιούς ακροατές ή νεότερους που σας έχουν ανακαλύψει;
Vassilikos: Νομίζω πως θα είναι ένα ισόποσο μείγμα και από τα δύο. Τα τελευταία χρόνια έβλεπα στο κοινό πολύ νεότερους ανθρώπους κι όταν μιλούσαμε με αρκετούς μετά το τέλος της συναυλίας, διαπίστωνα ότι την εποχή που βγάζαμε τον τελευταίο μας δίσκο ήταν μόλις 5 χρόνων. Ως επιτυχία των δύο εμφανίσεών μας δεν θα όριζα το πόσος κόσμος θα μαζευτεί, αλλά το αν όλοι οι άνθρωποι που θα ήθελαν να γιορτάσουν μαζί μας θα ενημερωθούν έγκαιρα και θα έρθουν.
X-Jeremy: Και να αισθάνονται πως αυτές οι συναυλίες θα είναι κάτι σαν γιορτές για τη συνάντηση της μπάντας με τον κόσμο της.
Η Ελλάδα που αφήσατε ως ενεργό συγκρότημα είναι τελείως διαφορετική από την Ελλάδα του σήμερα με τόσες κοινωνικές αλλαγές που μεσολάβησαν. Αυτό πώς θα επηρεάσει τη μελλοντική μουσική σας;
Jay: Δεν νομίζω πως θα επηρεάσει τον τρόπο που θα παίξουμε μουσική. Περισσότερο θα επηρεάσει τον τρόπο που θα προωθήσουμε και θα επικοινωνήσουμε τη μουσική μας με τις νέες τεχνολογίες. Όμως δεν θα παίξουμε με τρόπο που να ταιριάξει με τον ήχο του σήμερα.
X-Jeremy: Υπάρχει άλλωστε και μια εμπειρία ετών που όλοι μας έχουμε αποκτήσει. Ήδη βλέπουμε με διαφορετικά μάτια πολλά από τα τραγούδια μας τώρα που τα προετοιμάζουμε για να τα παίξουμε ξανά ζωντανά. Τουλάχιστον εγώ βλέπω πολλά από αυτά με διαφορετικά μάτια.
Jay: Νομίζω πως είναι πολύ πιο εύκολο σήμερα να βρεις πράγματα στη μουσική. Αλλά έχει αλλάξει και ο τρόπος που ακούμε μουσική. Παλιότερα αγόραζες έναν δίσκο και τον άκουγες ξανά και ξανά. Τώρα δεν ξέρεις τι ν’ ακούσεις. Και τον πρώτο λόγο έχει η εικόνα. Περισσότερο βλέπουμε τη μουσική στα βίντεο, παρά την ακούμε ως δραστηριότητα.
Vassilikos: Η διάσπαση προσοχής των ανθρώπων έχει εκτοξευθεί πια. Ακούμε μουσική και την προσπερνάμε με την ταχύτητα που σκρολάρουμε στα social media. Υπάρχει τόση υπερπληροφόρηση, με τόσες κυκλοφορίες στο Διαδίκτυο, που έχει χαθεί η αξία της μουσικής. Από τη στιγμή που οτιδήποτε θέλεις μπορείς να το έχεις δωρεάν, παύεις να το εκτιμάς. Η σχέση του ακροατή με τη μουσική έχει αλλοιωθεί ανεπανόρθωτα από αυτό. Είναι σαν τα πλουσιόπαιδα, που δεν μπορούν να χαρούν τίποτα γιατί τα έχουν όλα. Δεν έχουν περιθώριο να λαχταρίσουν κάτι.
Ησασταν από τα λίγα συγκροτήματα που καθιερώθηκαν με αγγλικό στίχο σε μια εποχή που ήταν μεγάλο ζήτημα.
Vassilikos: Σήμερα ο αγγλικός στίχος δεν αποτελεί τόσο μεγάλο ταμπού σε σχέση με την εποχή μας. Αλλά και πάλι, δεν νομίζω πως το κοινό θα δεχτεί τόσο εύκολα έναν Έλληνα μουσικό με αγγλικό στίχο όσο έναν Άγγλο ή έναν Αμερικανό. Έχουμε μεγαλώσει με την πεποίθηση πως οτιδήποτε έρχεται από το εξωτερικό είναι αυτομάτως καλύτερο από αυτό που παράγουμε εμείς ως Έλληνες. Και ταυτόχρονα υπάρχει μια γενικευμένη τάση υποτίμησης για τους ανθρώπους της χώρας μας που δημιουργούν, χωρίς κριτική σκέψη. Υπάρχουν πολλά αξιόλογα συγκροτήματα που κάνουν καλή μουσική αλλά μένουν σε ένα περιορισμένο κοινό. Νομίζω πως αυτό που πέτυχαν οι Raining Pleasure πριν από είκοσι με είκοσι πέντε χρόνια ούτε οι ίδιοι οι Raining Pleasure του σήμερα δεν θα μπορούσαν να επαναλάβουν - ούτε κατά διάνοια! Ήταν κάτι μαζικό, που συνέβη τη σωστή στιγμή. Ούτε κι εμείς θα προσπαθήσουμε να επαναλάβουμε την ιστορία. Αυτό που ξεκινάει είναι ένα καινούργιο κεφάλαιο.
Δύο επιλογές σας έχουν συζητηθεί: Η επιλογή να δώσετε μουσική σε διαφήμιση για τηλεφωνικό πάροχο κι εκείνη μιας εμφάνισης σε ριάλιτι σόου. Πόσο μακριά νιώθετε από εκείνη τη φαγωμάρα και τα ηθικά διλήμματα που τόσο είχαν διχάσει;
Vassilikos: Όλα όσα προκλήθηκαν ήταν λίγο-πολύ βλακείες. Όταν προέκυψε το διαφημιστικό, δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μας να μην το κάνουμε για μην θιχτεί κάποιος που μας έβλεπε με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Νομίζω πως αν σου προσφερθεί η ευκαιρία να μπει η μουσική σου σε όλα τα σπίτια και το αρνηθείς, αυτό κρύβει μια συμπλεγματική συμπεριφορά και πιθανόν κάποια άλυτα ζητήματα. Όσον αφορά την εμφάνισή μας στο «Fame Story», αν γύριζε ο χρόνος πίσω και είχα το δίλημμα για το αν θα πηγαίναμε ή όχι, θα έλεγα όχι. Όμως λέω τώρα ότι θα έλεγα όχι επειδή τότε πήγαμε. Έχω τη γνώση της εμπειρίας. Μπορεί αισθητικά να μην μας ταίριαζε, όμως γενικά δεν βλέπω τον λόγο να έχει κανείς κρατήματα σ’ αυτά τα πράγματα. Στο κάτω κάτω δεν πρόκειται για θρησκεία. Μουσική είναι. Διασκέδαση και επαφή με τον κόσμο.
Αισθανθήκατε καθόλου ασφυξία από την επιτυχία ή το ζήσατε πιο χαλαρά;
Jay: Εμένα ποτέ δεν με τρελαίνουν οι συνεντεύξεις, οι φωτογραφίσεις και το publicity γενικά. Ξέρω ότι είναι απαραίτητα αλλά δεν τα κυνηγάω. Δεν νομίζω όμως πως συνέβη σε τέτοιον βαθμό που να μπουχτίσω ή να απαυδήσω και να τα παρατήσω όλα.
X-Jeremy: Βοήθησε το γεγονός ότι ζούσαμε στην Πάτρα, όπου όλα συνέβαιναν λίγο πιο αργά και λίγο πιο απόμερα. Και όλο αυτό που γινόταν στην Αθήνα ίσως εμείς δεν το βιώναμε στην ολότητά του. Είχαμε τον χώρο μας και μια απόσταση. Και είχαμε το προνόμιο της επιλογής τού να μείνουμε μακριά.
Vassilikos: Στην Πάτρα υπήρχε πάντα μια ασφάλεια. Οι περισσότεροι θα πίστευαν ότι θα μεταβούμε στην Αθήνα, αλλά εμείς ήμασταν outsiders και παραμείναμε outsiders. Εμένα με επηρέασε μόνο σε επίπεδο προσωπικό και όχι σε επίπεδο επαγγελματικής προσοχής. Ήταν μια περίοδος που είχα χάσει την μπάλα για το ποιοι είναι φίλοι μου και ποιοι όχι. Ήταν τότε που αποφάσισα και να φύγω από τη χώρα, το 2004. Τόσο έντονο ήταν για μένα τότε όλο αυτό, που, ζώντας στη Γερμανία πια, τύχαινε να εισπράξω απόρριψη από ανθρώπους σε κοινωνικό επίπεδο κι αυτό με ευχαριστούσε γιατί σήμαινε ειλικρίνεια. Ένιωθα την ασφάλεια ότι έβλεπαν σ’ εμένα αυτό που ήμουν και όχι αυτό που φαντάζονταν. Οπότε σε επαγγελματικό επίπεδο το απολάμβανα, όμως σε προσωπικό μου κόστισε. Οι άνθρωποι αντιδρούν παράξενα στη διασημότητα και θέλουν να ζουν δίπλα σε ανθρώπους που τη βιώνουν. Είναι κάτι που βρίσκω αρρωστημένο και γενικά μου αφήνει μια πολύ άσχημη αίσθηση.
Πώς σκοπεύετε να προσεγγίσετε το νέο υλικό σας;
Jay: Δεν υπάρχει σαφές πλάνο για στούντιο. Το τελευταίο εξάμηνο δουλεύουμε εντατικά για την προετοιμασία των συναυλιών μας και δεν έχουμε προλάβει να το σκεφτούμε.
Vassilikos: Δεν είναι τόσο αποφασισμένο ότι θα κάνουμε νέα μουσική. Φαντάζομαι πως θα έρθει σαν μια φυσική συνέχεια, αλλά δεν κάνουμε μια αρπαχτή. Η προσέγγισή μας είναι πολύ βαθιά και έχουμε διάθεση να εργαστούμε πολύ. Προς το παρόν προσεγγίζουμε εκ νέου τη μουσική μας, τα τραγούδια μας τα έχουμε αποδομήσει και τα έχουμε ξαναχτίσει από την αρχή.
