Διαβάζοντας την τελευταία έκθεση του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) για την ελληνική οικονομία, που δείχνει ότι σχεδόν 4 στους 10 Έλληνες βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια καθώς δηλώνουν εισοδήματα έως 6.098 ευρώ, δύο είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν στο μυαλό του μέσου πολίτη. Και τα δύο αφορούν την κυβέρνηση. Το ένα έχει να κάνει με την περίφημη ανάπτυξη, για την οποία η κυβέρνηση κομπάζει, αφού εύλογα δημιουργείται η απορία πώς γίνεται η οικονομία της χώρας να πηγαίνει περίφημα, όπως μας λένε, και οι μισοί πολίτες να είναι στα όρια της φτώχειας. Το άλλο ερώτημα έχει να κάνει με την παραδοξότητα των τόσο χαμηλών εισοδημάτων μιας τόσο μεγάλης μερίδας του πληθυσμού την ώρα που σε κάθε εορταστικό τριήμερο τα αστικά κέντρα σχεδόν αδειάζουν και η πληρότητα στους τουριστικούς προορισμούς αγγίζει σχεδόν πάντα το 100%.
Και σ’ αυτή την εύλογη απορία οφείλει κάποιος να απαντήσει, μιας και η πρώτη εξήγηση που έρχεται στο μυαλό του μέσου πολίτη είναι αυτή της μεγάλης κυκλοφορίας μαύρου χρήματος και της αποτυχίας του κράτους να το εντοπίσει και να το φορολογήσει. Αν υποθέσουμε λοιπόν πως τα αποτελέσματα των οικονομικών ερευνών που τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν τους Έλληνες ολοένα και φτωχότερους είναι αξιόπιστα, τότε το πρόβλημα της αξιοπιστίας δεν το έχει κανένας άλλος παρά η κυβέρνηση. Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που είτε εξαπατά τους πολίτες με μια ανάπτυξη που αφορά τους οικονομικά ισχυρούς και μόνο αυτούς είτε είναι ανίκανη να φορολογήσει αυτούς που πρέπει να φορολογήσει, τσακίζοντας σταθερά με τους έμμεσους φόρους να μόνιμα υποζύγια της αγοράς. Αυτά λέει το δικό μας το φτωχό το μυαλό όταν διαβάζουμε εκθέσεις όπως αυτή του ΙΟΒΕ. Κι αν κάνουμε λάθος, πάσα διόρθωση δεκτή.
