Την «Ηρωική» συμφωνία της τηλεοπτικής ευρωπαϊκής ημέρας Μπετόβεν ερμήνευσαν οι μουσικοί της φινλανδικής ραδιοφωνίας από τον ναό Temppeliaukio, σμιλεμένο στον ίδιο γρανιτένιο βράχο που φιλοξενεί το Ελσίνκι, δείγμα όψιμου αρχιτεκτονικού εξπρεσιονισμού των αδελφών Timo και Tuomo Soumalainen, που δένει εξαιρετικά με την οραματική δομική τόλμη της μπετοβενικής δημιουργίας.
Από πιο συμβατική τοποθεσία ήχησε η απολλώνια 4η συμφωνία, στην καρδιά όμως της ενωμένης Ευρώπης και με συνοδευτικά μηνύματα. Τη συμφωνία, την οποία ο Ρόμπερτ Σούμαν είχε χαρακτηρίσει ως «λεπτοκαμωμένη Ελληνίδα κόρη ανάμεσα σε δυο γίγαντες της Εσπερίας», ερμήνευσαν οι μουσικοί στη Μεγάλη Φιλαρμονική Αίθουσα του Λουξεμβούργου και ως υπόκρουση χορευτικού δρωμένου στον εξώστη του κτηρίου, που η γεννημένη στο Μεγάλο Δουκάτο, ιταλικής καταγωγής Sylvia Camarda χορογράφησε μαζί με νεαρούς πρόσφυγες.
Στο πηδάλιο της Ορχήστρας ο γεννημένος στη Βαλένθια και κάτοικος Άμστερνταμ Gustavo Gimeno, πρώην «κρουστός» της Βασιλικής Ορχήστρας Κονσέρτγκεμπάου, που συνδυάζει καθήκοντα στο Λουξεμβούργο με αντίστοιχα στη Συμφωνική του Τορόντο.
Άλμα στην ανατολική Ευρώπη για την 5η συμφωνία, εκείνη που, σε ρομαντικές εποχές, ατύπως προσονομαζόταν «συμφωνία του πεπρωμένου». Στις 5 το απόγευμα τοπική ώρα και από τον φημισμένο δακτύλιο της παλιάς πόλης της Πράγας, η Τσέχικη Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα (ας μην υπάρξει σύγχυση με την περιώνυμη Τσέχικη Φιλαρμονική), που ιδρύθηκε στα 1993 και επίσης εδρεύει στη «χρυσή πόλη» της Πράγας, ευαγγελίσθηκε το κοσμαγάπητο έργο υπό την μπαγκέτα του Ιταλοαμερικανού Steven Mercurio, 4ου κατά σειράν μόνιμου αρχιμουσικού της, που αριθμεί στους προκατόχους του εντόπια μεγέθη, όπως ο ιδρυτής της Ζντένιεκ Κόζλερ και ο Λίμπορ Πέζεκ. Με προϊστορία στο Φεστιβάλ των Δύο Κόσμων του Σπολέτο και μεγάλη ενασχόληση με την όπερα, ο Νεοϋορκέζος αρχιμουσικός απέδωσε κατάλληλα την προμηθεϊκή φόρτιση της δραματικής αυτής παρτιτούρας.
Προϊόν παράλληλης εργασίας με την 5η, η «Ποιμενική» 6η, επίκαιρη όσο ποτέ αποθέωση της Φύσης, μεταδόθηκε από τις όχθες της λίμνης του ελβετικού Λουγκάνο, της πρωτεύουσας ενός από δύο ιταλόφωνα καντόνια της μοναχικής και πλούσιας κεντροευρωπαϊκής ομοσπονδίας.
Την ενδιαφέρουσα εκτέλεση επωμίσθηκε η καθιερωμένη ορχήστρα δωματίου «I Barocchisti» υπό την ανάγλυφη και ενθουσιώδη μουσική διεύθυνση του σοφού ιδρυτή και ηγέτη της Diego Fasolis. Η δημιουργία του σχηματισμού στα 1998, όπως και η επωνυμία του, αιτιολογούνται ως συνέχεια, υπό νέα οργανωτική μορφή, της ιστορικής «Società cameristica di Lugano», η οποία, ήδη από τη δεκαετία του 1950 και υπό την καθοδήγηση του Edwin Löhrer, είχε επιδοθεί συστηματικά στην πρωτοπορία αναβίωσης οργανικών και φωνητικών έργων της Αναγέννησης και της εποχής του Μπαρόκ.
Το Στρασβούργο φιλοξένησε την συχνά υποτιμώμενη λόγω της οικονομίας της, αλλά όχι λιγότερο αριστουργηματική, 8η συμφωνία, ως ο έσχατος εμβληματικός για την ευρωπαϊκή ιδέα χώρος πριν από την επιστροφή στις βιογραφικές συντεταγμένες του τιμώμενου. Τη Φιλαρμονική της Αλσατικής μητρόπολης διηύθυνε ο Σλοβένος Marko Letonja, με την ένταση και τον παλμό που αρμόζει σε μαθητή του Άντον Νάνουτ και του Ότμαρ Σουίτνερ...
