O tempora, o mores! Η αγανάκτηση του Κικέρωνα από το μακρινό 63 π.Χ. βρίσκει ιστορική αντιστοιχία στα σημεία των καιρών της δεύτερης θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η παρακμή της πρώτης περιόδου κακοφόρμισε και τα Τέμπη φαίνεται ότι είναι η αρχή του τέλους της κυριαρχίας Μητσοτάκη.
Η οργή της κοινωνίας, αντί να κοπάζει έναν χρόνο μετά, δυναμώνει. Κάτι που άρχισε να μεταφράζεται και δημοσκοπικά στις πρόσφατες μετρήσεις, όπου το 88% θεωρεί ότι δεν αποδίδονται ευθύνες για τα Τέμπη. Όσο η Ν.Δ. επιλέγει να προφυλάσσει τον Κ. Αχ. Καραμανλή για να γλιτώσει από τις ευθύνες της και τις εσωκομματικές αναταράξεις τόσο πιο ακριβό τίμημα θα κληθεί να πληρώσει στο τέλος. Γι’ αυτό και το Μαξίμου του δείχνει με «εκσυγχρονιστικό» τρόπο την έξοδο.
Οταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καθυβρίζει αποκαλώντας «πολιτικές βδέλλες» όσους αγωνίζονται για να μην ξεχαστούν τα Τέμπη και μείνουν οι 57 νεκροί αδικαίωτοι, όταν ο Γεωργιάδης επιτίθεται στην Ευρωπαία εισαγγελέα και ο Πορτοσάλτε οικτίρει δημόσια, προσβάλλοντας 1,5 εκατ. ανθρώπους που στέκονται στο πλευρό των συγγενών, τόσο η οργή της κοινωνίας θα δυναμώνει.
Ο Μητσοτάκης θυμήθηκε ακόμα και τον Κοντογιαννόπουλο για να αλλάξει την ατζέντα. Και σε ακόμα μια απέλπιδα προσπάθεια αντιπερισπασμού ανακάλυψε ακόμα και πυρηνικό εργαστήριο στο ΑΠΘ (!). Όλα, όμως, απέτυχαν παταγωδώς. Τα «Τέμπη» όχι μόνο δεν μπαζώθηκαν, αλλά πήγαν στο Ευρωκοινοβούλιο, όπου η κυβέρνηση καταδικάστηκε και πανευρωπαϊκά.
Η κενή θέση του πρωθυπουργού στη Βουλή στη συζήτηση για τα Τέμπη στην Ολομέλεια δεν είναι απόρροια μόνο έπαρσης. Είναι προσβολή στα θύματα της τραγωδίας και στην κοινωνία που νιώθει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να τη διαβεβαιώσει ούτε για την ασφάλεια ούτε για την επιβίωσή της. Η κενή θέση του πρωθυπουργού σημαίνει πως δεν λογοδοτώ σε κανέναν, ούτε στη Βουλή, και αυτό είναι προσβολή στη Δημοκρατία.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις είναι καταπέλτης για τη Ν.Δ. Με τα «Τέμπη», έναν χρόνο μετά, να την καταδικάζουν. Ο χρόνος που μεσολάβησε δείχνει δύο πράγματα: πρώτο, ότι δεν υπήρξε ούτε υπάρχει καμία εργαλειοποίηση (και ας κατηγορούν την αντιπολίτευση για τα δικά τους πάθη) και, δεύτερο, ότι η κοινωνία της έδωσε το περιθώριο να πράξει τα αυτονόητα. Να βρει τους υπαίτιους. Για να παίρνει την ίδια απάντηση έναν χρόνο μετά διά στόματος Μαρκόπουλου «Υπήρξε ανθρώπινο λάθος, γιατί δεν το δεχόμαστε σε αυτή τη χώρα;» ή πιο απλά, γιατί δεν καταπίνετε το κυβερνητικό αφήγημα, γιατί δεν κλείνετε τα αυτιά στις διαρκείς αποκαλύψεις των συγγενών, γιατί δεν σιωπάτε να τελειώνουμε;
