Τις μέρες που οι Ευρωπαίοι αγρότες βρίσκονται σε ξεσηκωμό σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, η Κομισιόν, με την έγκριση των κυβερνήσεων όλων των χωρών - μελών, ενέκρινε οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία ύψους 50 δισ. ευρώ για να συνεχίσει έναν αδιέξοδο πόλεμο! Η πρόκληση ήταν μεγάλη. «Λεφτά για τους αγρότες, όχι για τον Ζελένσκι» ήταν το σύνθημα που έβαλαν κεντρικό στα τρακτέρ τους οι Γάλλοι αγρότες και το συμπλήρωσαν: «Το δικό μας τέλος θα είναι η δική σας πείνα». Εμμέσως το παραδέχτηκε και ο Μακρόν όταν ομολόγησε ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία συμβάλλει στην κρίση στη γαλλική γεωργία, σημειώνοντας πως οι άνευ δασμών ουκρανικές εισαγωγές υπονομεύουν τους Γάλλους αγρότες. Γιατί όμως οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανέλαβαν ένα τόσο μεγάλο ρίσκο, οικονομικό και πολιτικό, τόσο κοντά στις ευρωεκλογές;
Υπάκουσαν αδιαμαρτύρητα στις διαταγές της αμερικανικής κυβέρνησης, που είναι στριμωγμένη από τους Ρεπουμπλικανούς και δεν μπορεί να προσφέρει επιπλέον οικονομική βοήθεια στον Ζελένσκι. Το ομολόγησε άλλωστε και ο καγκελάριος Σολτς όταν, μετά την έγκριση των 50 δισ., δήλωσε: «Αυτή η συμφωνία αποτελεί επίσης ένα μήνυμα προς τις ΗΠΑ. Ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι ένας καλός φίλος και σύμμαχος που εργάζεται σκληρά για να κερδίσει την υποστήριξη για τα αιτήματά του από το Κογκρέσο». Δεν έφτανε λοιπόν η ενεργειακή αναστάτωση για την ευρωπαϊκή οικονομία και κυρίως για τις βιομηχανικές χώρες (Γερμανία , Γαλλία) που εισέρχονται σε ύφεση, τώρα υπονομεύεται και ο πρωτογενής τομέας όλων των χωρών - μελών καθώς τα χρήματα πάνε αλλού, με πρώτη επιλογή τους υπερεξοπλισμούς!
Για να εξασφαλιστεί μάλιστα η ομοφωνία, οι μεγάλοι της Ε.Ε. δέχτηκαν πως πέντε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, Πολωνία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Σλοβακία και Ρουμανία, μπορούν νόμιμα (!) να απαγορεύουν την εισαγωγή από την Ουκρανία τεσσάρων αγροτικών προϊόντων, σιτάρι, καλαμπόκι, σπόροι ελαιοκράμβης και ηλιόσποροι, αλλά τα προϊόντα αυτά θα μπορούν να διέρχονται από αυτές για να εξάγονται αλλού. Ποιος μπορεί να ξέρει πλέον τι ψωμί και τι ζυμαρικά φτάνουν στο πιάτο μας από το ουκρανικό αλεύρι που παράγεται εκτός κανόνων και ελέγχου και εισάγεται χωρίς δασμούς!
Με λίγα λόγια, από το όνειρο της ευρωπαϊκής ενοποίησης περάσαμε στην υποτέλεια. Στην αμερικανοκίνητη Ευρώπη, που λησμόνησε το κόστος της κλιματικής αλλαγής στον αγροτικό τομέα το 2023, απροετοίμαστη για τους κινδύνους το 2024.
