Ας μαζέψουμε ξανά λίγο τα εργασιακά, γιατί όσο πάει βγαίνουν στην φόρα και περισσότερα.
Ας πάμε λίγο πίσω. Το 2013, η κυβερνησάρα Σαμαρά, με υπουργό Εργασίας τον Βρούτση, έκοψε κατά 33% τον κατώτατο μισθό.
Από τα 751 τον κατέβασε στα 586 ευρώ και θέσπισε και υποκατώτατο στα 510 για τους κάτω των 25 ετών.
Από τότε ο κατώτατος μισθός έχει ανέβει μόνο μία φορά. Το 2019, που οι μαδούροι τον πήγαν στα 650 ευρώ.
Σχεδόν 10 χρόνια τώρα μετά το γκρέμισμά του, ο κατώτατος έχει αυξηθεί μόνο μία φορά.
Τι γίνεται τώρα: προφανώς δεν μπορούν να κατεβάσουν ξανά τον κατώτατο μισθό, γιατί θα ξεσηκωθεί το σύμπαν.
Μπορούν όμως να τον κρατήσουν σταθερό και να βάλουν τον κόσμο να δουλεύει πολύ περισσότερο.
Για το οκτάωρο τα έχουμε πει ήδη. Με την περίφημη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» μπορεί για έξι μήνες να γίνει δεκάωρο.
Όλα αυτά υπήρχαν, λέει ο Χατζηδάκης. Ναι, αλλά με επιχειρησιακή σύμβαση και για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Τώρα ο εργοδότης μπορεί να την επιβάλει μονομερώς.
Απλώς προς τα έξω θα φαίνεται ότι το ζήτησε ο εργαζόμενος μόνος του.
Δεύτερον, ο Χατζηδάκης λέει ότι τους υπόλοιπους έξι μήνες ο εργαζόμενος θα παίρνει ρεπό ή θα δουλεύει μειωμένο ωράριο.
Πράγμα που δεν ισχύει. Γιατί ο εργοδότης μπορεί να τον βάλει να δουλέψει έως και 150 ώρες υπερωρία.
Από 120 που είναι σήμερα και 96 για τη βιομηχανία.
Μπορεί μάλιστα να τον βάλει να δουλέψει και παραπάνω από 150 ώρες υπερωρία, αν πάρει ειδική άδεια από το υπουργείο. Σιγά που δεν θα την πάρει.
Πόση υπερωρία; Τόση ώστε το ωράριο να φτάνει έως και 13 ώρες τη μέρα.
Γιατί το νομοσχέδιο θεσπίζει ώς μοναδική υποχρέωση του εργοδότη «να εξασφαλίζεται η 11ωρη ανάπαυση».
Σημειωτέον ότι νομιμοποιώντας την υπερεργασία κάνεις τις υπερωρίες πολύ φθηνότερες για τον εργοδότη.
Γιατί ως σήμερα, αν σε απασχολούσε πάνω από το προβλεπόμενο όριο, έπρεπε να σε πληρώνει προσαύξηση 120%.
Η εξοντωτική αύξηση του ωραρίου δεν είναι μόνο απάνθρωπη. Είναι και εγκληματική σε μια αγορά εργασίας με τεράστια ανεργία.
Άλλο καλό: ο εργοδότης, για τα διαστήματα που δεν σε χρειάζεται, θα μπορεί να σε απολύει.
«Αναγκαστική άδεια άνευ αποδοχών» λέγεται αυτό. Μέχρι τώρα μπορούσε να το ζητήσει μόνο ο εργαζόμενος. Τώρα μπορεί να το επιβάλει και ο εργοδότης.
Επίσης: αν ένας εργαζόμενος δουλεύει μερική απασχόληση τετράωρο, ο εργοδότης μπορεί να τον απασχολεί άλλες 4 ώρες με προσαύξηση μόλις 12%.
Αυτό ισχύει και σήμερα. Και είναι ακόμα ένα είδος φτηνού οκταώρου.
Αλλά προσέξτε. Τώρα δεν είναι υποχρεωμένος να τον απασχολεί συνεχόμενα. Μπορεί να τον φωνάζει δύο ξεχωριστά τετράωρα κατά τη διάρκεια της μέρας.
Και τέλος: Αν σε απολύσει καταχρηστικά και δικαιωθείς δικαστικά, θα σου δώσει από 2 μέχρι 24 μισθούς. Από 60 που ισχύει σήμερα.
Έτσι οι απολύσεις γίνονται φτηνότερες και ευκολότερες.
Όλα αυτά μας τα σερβίρουν με διατυπώσεις τύπου «μόνο μετά από αίτημα του εργαζόμενου», «μετά από συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου» κ.λπ.
Και όπως είπε και ο υφυπουργός Εργασίας Τσακλόγλου, «Γιατί γνωρίζει το συνδικάτο μου καλύτερα από ό,τι εγώ τις ανάγκες που έχω σε ατομικό επίπεδο;»
Μας θεωρείς και ηλίθιους, σωστά.
Σκεφτείτε, πρόθετα σε αυτά, και ότι οι εργοδότες έχουν πάρει μείωση συντελεστή φορολογίας 2% στα εταιρικά κέρδη. Και θυμώστε.
