Στο φύλλο της "Αυγής" της 28ης.10.20, στο κείμενο με τίτλο "Κατοχή - Αντίσταση και ιστορική αλήθεια" του Άγγελου Τσέκερη, αναφέρεται ότι «ο γιος του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη έφτασε να γίνει αρχηγός της», δηλαδή της δεξιάς παράταξης.
Ο Γεώργιος Ράλλης έγινε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός τον Μάιο του 1980, διαδεχόμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ουδείς, ούτε και ο ίδιος άλλωστε, είπε ποτέ ή έστω διανοήθηκε ότι δεν ήταν δεξιός. Η αναφορά, όμως, "γιος του κατοχικού πρωθυπουργού» δίνει την εντύπωση ότι ταυτίζεται με τον πατέρα του. Αυτό είναι λάθος. Και εξάλλου, υπάρχει οικογενειακή ευθύνη;
Ο Γ. Ράλλης, νέος δικηγόρος στην Κατοχή (γεννήθηκε το 1918), ήταν στο δικαστικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας. Από τον πεθερό μου, Παντελή Δημάκο, ο οποίος ήταν προϊστάμενός του, γνωρίζω, όπως μας έλεγε, ότι ο Ράλλης «δεν είχε πάρει ούτε ένα μπουκάλι λάδι από τον πατέρα του». Ο Π. Δημάκος ήταν στο ΕΑΜ και κομμουνιστής. Και το έλεγε αυτό για να τονίσει τη διαφορά και την αντίθεσή του με τον πατέρα του.
Στη δίκη, που καταδικάστηκε ως δωσίλογος ο Ι. Ράλλης, ο γιος του τον υπερασπίστηκε. Κι αυτό ο πεθερός μου το εκτίμησε ιδιαιτέρως, ως πράξη του γιου προς τον πατέρα. Το 1946 επιμελήθηκε το βιβλίο «Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου», στο ίδιο πλαίσιο της σχέσης τους.
Η ιστορία του Γ. Ράλλη είναι γνωστή. Κατά τη δικτατορία φυλακίστηκε και εξορίστηκε στην Κάσο για την αντιχουντική στάση του. Αντιτάχθηκε έντονα στο δημοψήφισμα του Γ. Παπαδόπουλου τον Ιούλιο του 1973, ενώ ήταν και διευθυντής του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα», που ήταν αντιδικτατορικό.
Το 1976, ως υπουργός Παιδείας (μαζί και Προεδρίας της Κυβερνήσεως), πέρασε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την καθιέρωση της δημοτικής στη διοίκηση και την εκπαίδευση, καταργώντας την καθαρεύουσα.
Αυτή η μεταρρύθμιση του στοίχισε και παραλίγο να μην εκλεγεί στις εκλογές του 1977, καθώς ήρθε τελευταίος στην Περιφέρεια Α' Αθηνών, όπου συνήθως εκλεγόταν πρώτος.
Στην εκλογή του από την κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. το 1980 επικράτησε του Ευάγγελου Αβέρωφ και έχει μείνει στην ιστορία ως πολιτικός του ήπιου κλίματος.
