Σήμερα το απόγευμα βρέθηκαν απέναντι από το δημαρχείο και τα συνθήματά τους κατάφεραν να φτάσουν μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
Η καταστροφή της πλατείας λόγω της κατασκευής του μετρό δεν συμπεριλαμβανόταν στα θέματα ημερήσιας διάταξης, ωστόσο για ακόμη μια φορά κατάφεραν να κάνουν ορατά τα αιτήματα τους στην καθημερινότητα της πόλης, μοιράζοντας τον λόγο τους στον κόσμο που περνούσε από τον δρόμο της οδού Αθηνάς.
«Αφήστε μας να μπούμε κάτι να σας πούμε» - Σήμερα το απόγευμα κάτοικοι των Εξαρχείων βρέθηκαν απέναντι από το δημαρχείο και τα συνθήματά τους κατάφεραν να φτάσουν μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου.
— Η ΑΥΓΗ (@AvgiOnline) November 20, 2023
Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://t.co/himRciS4Un pic.twitter.com/Ss4Y0dn5O7
Στο κείμενο που είχε γράψει η συνέλευση «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων» τόνιζε ότι η επιμονή για την κατασκευή του σταθμού οφείλεται σε έναν πολιτικό και όχι συγκοινωνιολογικό σχεδιασμό. Πώς να εξηγηθεί αλλιώς ότι επιχειρείται να υλοποιηθεί το έργο «σε μια γειτονιά του κέντρου που πλαισιώνεται από 4 σταθμούς μετρό και δίκτυο υπέργειας συγκοινωνίας». Όπως κι ότι γίνεται «στη μοναδική και τόσο μικρή πλατεία των Εξαρχείων, κατάφυτη με δέντρα ηλικίας 60-70 ετών, περιτριγυρισμένη από κτίρια – αρχιτεκτονικά μνημεία και στενούς δρόμους γεμάτους ιστορία». Ενώ ο πολιτικός χαρακτήρας της επέμβασης φαίνεται και από το γεγονός ότι αυτή προχωρά «ενώ διαφωνούν μηχανικοί, πολεοδόμοι, αρχιτέκτονες, γεωπόνοι, αλλά και μια ολόκληρη γειτονιά».
Τα ψέματα και οι αλήθειες
Στο ίδιο κείμενο που έφτασε σ’ εκατοντάδες ζευγάρια χέρια καταρρίπτονταν επίσης μια σειρά από ψευδείς ισχυρισμούς της κυβέρνησης, της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και των υποστηρικτικών ΜΜΕ. Ενδεικτικά:
«Τα Εξάρχεια καθυστερούν το σύνολο του έργου της γραμμής 4». Οι πρόδρομες εργασίες δεν έχουν ολοκληρωθεί σε κανέναν σταθμό ενώ η ΕΡΕΤΒΟ (σ.σ αρμόδια εταιρεία για την υλοποίησή τους) έχει παραδώσει μόνο 6 από τα 22 εργοτάξια.
«Δεν μπορεί να γίνει αλλαγή σε χωροθέτηση σταθμού». Εκτός του ότι αυτό ήδη έχει γίνει με σταθμούς των γραμμών 2 και 3 του μετρό, ετοιμάζεται να γίνει τώρα και με τον σταθμό του Ευαγγελισμού για τη διάσωση του πάρκου Ριζάρη. Αλλά είπαμε, εκεί είναι άλλα δέντρα, αριστοκρατικά. Επιπλέον, ο ίδιος ο κ. Ταχιάος μετά τις δημοτικές εκλογές δήλωσε ότι το έργο μπορεί να προχωρήσει και χωρίς να έχει προχωρήσει εξαρχής ο σταθμός των Εξαρχείων, ενώ η εταιρεία ΑΒΑΞ, σύμφωνα με δημοσιεύματα, δηλώνει πως είναι δυνατή η παράκαμψή του.
«Τελικά, ποιος θέλει τον σταθμό μετρό στην πλατεία;»
Δεδομένου του εύρους των διαμαρτυριών, οι κάτοικοι των Εξαρχείων καταλήγουν σ’ ένα ρητορικό περισσότερο ερώτημα, μέσα από το οποίο επιχειρούν να αναδείξουν τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από την κατασκευή του σταθμού. «Τελικά, ποιος θέλει τον σταθμό μετρό στην πλατεία;». Κατ’ εκείνους «είναι οι μεγαλοεργολάβοι που κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ με υπερκοστολογήσεις».
«Είναι οι μεγαλοεπενδυτές και οι μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων που ξέρουν πως με 10 και πλέον χρόνια μπουλντόζες, σκόνη και θόρυβο θα αδειάσουν και τα τελευταία ακίνητα που έχουν μείνει, τα οποία και θα αγοράσουν τρέχοντας». «Είναι όσοι πάσχουν από ιδεοληψίες και θέλουν με κάθε τρόπο να τελειώνουν με τον βραχνά των Εξαρχείων».
Όλοι αυτοί, προφανώς, δεν είναι οι άνθρωποι της γειτονιάς, εξηγούν οι Εξαρχειώτες. «Δεν θα φύγουμε εμείς, αυτούς θα διώξουμε. Θα πάρουμε την πλατεία μας πίσω. Τα Εξάρχεια θα μείνουν γειτονιά», διαμήνυαν διά γραπτού κειμένου, συνθημάτων και πανό.
Δίπλα στον αγώνα για τη γειτονιά, ο αγώνας για το σχολείο
Τα Εξάρχεια είναι γειτονιά και μια γειτονιά έχει ως συστατικό της χαρακτηριστικό το σχολείο. Στις περιοχές της πόλης που πρόλαβε να προχωρήσει το gentrification και μετατράπηκαν σε διασκεδαστήρια, τα σχολεία μειώθηκαν έως κι εξαφανίστηκαν. Καθώς σκοπός, δεν ήταν πλέον να εξυπηρετηθεί ο μόνιμος κάτοικος, αλλά ο επισκέπτης.
Την ώρα που βρισκόταν σ’ εξέλιξη η κινητοποίηση ενάντια στην καταστροφή της πλατείας, δίπλα στα πανό για τα Εξάρχεια, στάθηκαν κι εκείνα των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων από 7 δημοτικές κοινότητες, καθώς η διεκδίκησή τους για ασφαλή σχολεία συνεχίζει ν’ αντιμετωπίζεται με αδιαφορία.
Οι διαδηλώσεις ενώθηκαν από την πρώτη στιγμή που βρέθηκαν μαζί και κατά την εξέλιξη της κινητοποίησης και με δεδομένη την αύξηση της συμμετοχής οι συγκεντρωμένοι αποφάσισαν να κάνουν κάποια βήματα πιο κοντά στην πόρτα του δημαρχείου, με σκοπό να ζητήσουν την είσοδο εννιαμελούς αντιπροσωπείας, (όσες οι σχολικές κοινότητες συν δύο εκπαιδευτικοί) με σκοπό να πραγματοποιηθεί ενημερωτική παρέμβαση στη δημοτική συνεδρίαση.
Το αίτημα δεν γινόταν αρχικά αποδεκτό ενώ κλήθηκε στο σημείο και διμοιρία ΥΜΕΤ, γεγονός το οποίο προκάλεσε την αντίδραση των γονέων, μ’ έναν από αυτούς να ζητά μέσα στο κλίμα των γενικότερων αιτημάτων από τους αστυνομικούς να δώσουν τα κράνη τους προκειμένου να τα φορέσουν οι μαθητές για να προστατευτούν από τους σοβάδες που πέφτουν στις παρατημένες σχολικές τάξεις.
Ανυποχώρητοι οι γονείς, επέμειναν για τον αριθμό των μελών της αντιπροσωπείας (η δημοτική αρχή αρχικά επέτρεπε μόλις τρία άτομα) και κατάφεραν εν τέλει να μπουν οι άνθρωποι που ζήτησαν. Και κάθε ένας από αυτούς, παρουσίασε τη σημερινή εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζει το δημόσιο σχολείο, με την αλήθεια για τις συνθήκες που επικρατούν ν’ ακούγεται εννιά φορές (ό,τι δηλαδή ήλπιζε πως θα αποφύγει η κυβερνώσα παράταξη). «Στις Σέρρες, οι γονείς είδαν το παιδί τους, 11 χρόνων, στον τάφο. Δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί το ίδιο και εδώ», ήταν μια από τις φράσεις που ακούστηκαν.
